Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшшӑн сăмах пирĕн базăра пур.

ӑшшӑн (тĕпĕ: ӑшшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ҫук, анне, сивӗнмен, — тесе Сергей амӑшӗ куҫӗнчен ӑшшӑн пӑхрӗ.
— Нет, мамо, не разлюбил, — сказав Сергей ласково посмотрел в глаза матери.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей алӑкран кӗрекен Ниловна ҫине ӑшшӑн пӑхса илчӗ.
Сергей ласково посмотрел на вошедшую Ниловну.

Вӑл ача чухнехине аса илме пуҫларӗ, ашшӗпе амӑшне, аппӑшӗсене, пиччӗшӗсене асӑнчӗ, Усть-Невинскине ӑшшӑн аса илчӗ, Кубань ҫинчи утравсене те, унта вӑл колхоз лашисене ҫитерме кайнине те асӑнса хӑварчӗ.
Он начал с воспоминаний о детстве, об отце и матери, о сестрах и братьях, с любовью отозвался об Усть-Невинской и о тех закубанских островках, куда доводилось ему еще подростком водить в ночное колхозных лошадей.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Петро, эсӗ урӑлнӑ-ҫке? — ӑшшӑн кулса ыйтрӗ Глаша.
— Петро, а ты уже пришел в себя? — насмешливо спросила Глаша.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗтреллӗ тӗксӗм ҫутӑра та Ылтӑн Ҫӑлтӑр куҫа йӑмӑхтарсах йӑлтӑртатнине курсан, Лукерья Ильинишна ӑшшӑн кулса илчӗ.
Увидев, как даже в мрачном и туманном свете Золотая Звезда блестит ослепляя глаза, Лукерья Ильинишна ласково улыбнулась.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей, шинельне тӑхӑнса, Ирина ҫине ӑшшӑн пӑхрӗ.
Сергей надевал шинель и поглядывал на Ирину.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Казак теҫҫӗ эппин? — ыйтрӗ Бунчук, ӑшшӑн йӑл кулса.
Улыбаясь, Бунчук спросил: — Так говорят, что — казак?

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав вӑхӑтрах пурин сассинче те ӑна юлташла ӑшшӑн, тараватлӑн савса хапӑллани сисӗнчӗ.
Но во всех голосах одним тоном звучал товарищеский, теплый привет.

— Тахҫанах ҫапла каламаллаччӗ, — ӑшшӑн кулса хуравларӗ Иван Алексеевич.
— Давно бы так, — улыбаясь, проговорил Иван Алексеевич.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тин ҫулнӑ типӗ утӑ ӑшшӑн туйӑннӑ, улӑх чечекӗсен шӑрши кӗнӗ.
Сено было свежее и сухое, от него веяло теплом и запахом полевых цветов.

Ҫапла каларӗ те Сергей хӗр ҫине ытла та ӑшшӑн пӑхса илсе, питӗ пысӑк ӗҫ пур пек, хулӑн куҫхаршийӗсене хускатрӗ, мӑнтарӑн хӗрӗ пуҫӗ ҫаврӑннине туйса илчӗ, питне аллисемпе хупласа ерипен каларӗ:
После этих слов Сергей так посмотрел на дежурную и так значительно повел своими широкими бровями, что бедная девушка почувствовала какое-то сладкое кружение в голове.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сасси те йӑваш, ерипен калаҫать, кулли те кӑмӑллӑ, сӑмахӗсем те чӗре патнех пыраҫҫӗ, ҫынпа ӑшшӑн пуплет — пур енчен те Иван Петрович ырӑ кӑмӑллӑ ҫын иккенни курӑнать…
Голос у него тихий, улыбка приятная, слова доходчивые, обращение вежливое, — словом, за что ни возьмись, все говорит только о доброте Ивана Петровича…

Эсӗ — герой! — терӗ ӑшшӑн Ирина, Сергей ҫине ҫунса тӑракан куҫӗсемпе пӑхса.
Ты — герой! — Протянула девушка и ласково посмотрела на Сергея взволнованными глазами.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемене водокачка юсама пахчана ӑсатнӑ чухне Ниловна сӗтел ҫине ҫупа вӗресе тӑракан ҫӑмарта хӑпартни лартса пачӗ, тата хӑнана ӑшӑ сӗт ӗҫтерчӗ, ир ҫинче, тӑм ӳкнӗ чухне, сивӗ пулмарӗ-и тесе ыйтрӗ, ҫавӑнтах ӗнер Анфисӑпа мӗн ҫинчен калаҫнине пӗлес килнӗ пек, Ҫемен куҫӗнчен ӑшшӑн пӑхса илчӗ.
Провожая Семена на огород ремонтировать водокачку, Ниловна подала на стол яичницу, так и кипевшую в масле, напоила гостя парным молоком, спросила, не продрог ли он на заре, когда упала роса, и при этом ласково посмотрела Семену в лицо, как бы желая узнать, о чем говорила с ним вчера Анфиса.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Походри пек ҫывӑрса ҫӳресе йӑлӑхрӑн пулӗ? — терӗ вӑл, ӑшшӑн кулса.
— Небось надоело спать по-походному? — сказала она, ласково улыбаясь.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӑхма вӑл ҫамрӑках мар, ҫаврака питлӗ, уҫӑ кӑмӑллӑ куҫӗсем ӑшшӑн пӑхаҫҫӗ, ҫийӗнче кулленхи тум: кӗске ҫанӑллӑ кӑвакрах кофта, икӗ аркӑллӑ сарлака юбка, кӑвакара пуҫланӑ пуҫӗ ҫинче виҫе кӗтеслӗ тутӑр.
Это была уже немолодая женщина, полнолицая, с добродушными и ласковыми глазами; одета по-будничному: серенькая кофточка с короткими рукавами, широкая юбка с двумя оборками внизу, на голове, уже тронутой серебром, повязана косынка.

Федор Лукич хӑйӗн улӑпла кӗлеткипе Сергее ҫынсенчен хупларӗ те, вӑйпа тупӑшнӑ пек ыталаса илсе, виҫӗ хутчен чуптурӗ, вара тин хисеплӗ ҫынна саламласа кӗске сӑмах каларӗ, питӗ ӑшшӑн, хӑшпӗр чухне куҫҫуль тухмаллах ачаш каларӗ.
Федор Лукич заслонил Сергея своей богатырской фигурой молча обнял, точно хотел померяться с ним силой так же молча троекратно поцеловал и только тогда произнес краткое приветствие голосом ласковым, иногда даже трогательно ласковым.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Айккинерех хӗрсем тӑраҫҫӗ, Сергей ҫине куҫ илмесӗр ӑшшӑн пӑхаҫҫӗ.
А в сторонке стояли девушки и смотрели на Сергея с нескрываемым любопытством…

Сергей сивӗрех сӑнлӑ пулнӑ, пӑч-пач ҫутӑ пӑнчӑллӑ хӑмӑр куҫӗсем кӑна ун пӗрмай ӑшшӑн та кӑмӑллӑ пӑхнӑ; Ҫеменӗн сӑн-пичӗ пачах урӑхла, кӑмӑллӑ пулнӑ, ырӑ кулли ҫывӑрнӑ чухне те пичӗ ҫинчен кайман пек туйӑннӑ.
У Сергея лицо было суровое, карие глаза со светлыми крапинками смотрели строго, у Семена, наоборот, лицо было очень приветливое, а добродушная улыбка, казалось, не покидала его и во сне.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

ГЭСра пире Гаврил Александрович Александров ӑшшӑн кӗтсе илнӗччӗ.
В ГЭСе нас тепло встретил Гаврил Александрович Александров.

Вӗсем Ҫӗнтерӳпе яла таврӑннӑ // Николай Воронцов. «Канаш», 2020.02.14

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика