Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

савӑнӑҫлӑн сăмах пирĕн базăра пур.
савӑнӑҫлӑн (тĕпĕ: савӑнӑҫлӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лутака та чӑмӑртарах пӳллӗ Сафонов хӑй пирки ҫапла асӑрхаттарса каланине савӑнӑҫлӑн йӑл кулса итлесе ларнӑ, штаба йышӑнма манерсӗр хӗпӗртесе килӗшнӗ.

Малый ростом, кругловатого чекана, Сафонов на такое замечание обрадованно улыбнулся в желтые с белесым подбоем усы и с великой охотой согласился принять штаб.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах вӑрманта, чӑлт-шурӑ хурӑн патӗнчен иртнӗ чух, савӑнӑҫлӑн йӑл кулса илчӗ, чарӑнса тӑрса, ҫӳлелле кармашрӗ те сывӑ аллипе хурӑн тураттине авса хуҫрӗ.

Но в лесу, проходя мимо смертельно-белой березки, с живостью улыбнулся, стал, потянулся вверх и здоровой рукой сорвал ветку.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурте савӑнӑҫлӑн та килӗшӳллӗн ташлакан Петро ҫине ырласа кулса пӑхрӗҫ.

Все глазели, одобрительно улыбаясь, на Петра, на его округлые и ладно подогнанные движения.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кашни сас-чӗве тӳсӗмсӗррӗн тӑнласа выртнӑ, ӑшӗнче хӗрлӗ куҫ харшиллӗ хӗрлӗармееца вӗҫӗмсӗр тав тӑвакан Григорий, чӳрече умӗнчен такамсем утса иртнӗ тата тарӑхса калаҫнӑ сасӑсене илтсе, савӑнӑҫлӑн хускалса илчӗ:

Григорий, нетерпеливо прислушивавшийся, в душе бесконечно благодарный рыжебровому, радостно дрогнул, услышав под окном шаги и негодующий голос:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий кулкаласа шинелӗпе хӗҫне хывса хучӗ, макӑрса тӑракан Наталья ун аллине чуптӑва-чуптӑва илчӗ, мӑкӑнь пек хӗрелсе кайнӑ Дуняшка ывӑҫ тупанӗсене савӑнӑҫлӑн ҫатлаттарса ҫупрӗ.

Григорий, улыбаясь, снимал с себя шинель и шашку, а сзади ловила и целовала его руку плачущая Наталья и радостно шлепала в ладоши маково-красная Дуняшка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Цимла эрехне самаях сыпса лартнӑ «илемлӗ Франци» делегачӗсен куҫӗсем ӗнтӗ савӑнӑҫлӑн ҫиҫекен, ҫу пек йӑлтӑртатакан пулнӑ, анчах Краснов сӑмахне вӗсем тимлӗнех итлесе пӗтереҫҫӗ.

У делегатов «прекрасной Франции» от изрядной меры выпитого цимлянского уже повеселели и замаслились глаза, но речь Краснова они дослушали со вниманием.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий хӗреле пуҫланӑ питҫӑмартийӗсем айӗнчи шӑнӑрӗсене хускатса илчӗ, хуравласса савӑнӑҫлӑн куҫ хӗссе хуравларӗ:

Григорий поиграл зарозовевшими желваками скул, но ответил весело, с подмигом:

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавра пуҫтарӑнса тӑнӑ казаксем савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса кулма пуҫларӗҫ.

Кругом одобрительно заулыбались.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӳршӗри картишӗнче тахӑшӗ савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса ячӗ:

В соседнем дворе кто-то радостно крикнул:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ку паттӑрла ак! — савӑнӑҫлӑн ахӑлтатса кулса ячӗ Митька Коршунов.

Вот это геройски! — восхищенно захохотал Митька Коршунов.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса кулчӗ, йӗнер ҫинче вӗткеленчӗклӗн мӗштӗртетсе шуҫкалама тытӑнчӗ, анчах Степанӑн хӳхӗм ҫи-пуҫӗ, вӑл сӑмахсене таса та янӑравсӑр сасӑпа калани ӑна кӗҫех пӑлхатса пӑрахрӗ.

Мишка зацвел улыбкой, заерзал, засуетился в седле, но внешность Степана, чистый глухой выговор его смутили.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Савӑнӑҫлӑн пӑхнӑ вӗсем Суворов ҫине, хӑйсен юлташӗ улпута кая хӑварнӑшӑн хӗпӗртенӗ, кулнӑ.

Весело им смотреть на Суворова, радуются, что свой барина обгоняет, смеются.

Коньки // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Кам хӑйӗн хӗҫ-пӑшалне памасть, ухтарса тухатпӑр! — кӑшкӑрса каларӗ Спиридонов, тутине савӑнӑҫлӑн та сарлакан елпӗртсе.

— Всех, кто не сдаст оружие, будем обыскивать! — крикнул Спиридонов, весело и широко осклабляясь.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ҫапла пулмасӑр! — аллисене савӑнӑҫлӑн ҫапса илчӗ темле типшӗмрех лутра старик, аврине ҫурмаран татнӑ сӑнӑ ҫакнӑскер.

— Ска-а-ажи на милость! — какой-то мозглявенький старичишка, вооруженный пикой с отпиленным наполовину древком, обрадованно хлопал руками.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук, кӑмӑлӗ тулнипе эрехетленсе кайнӑскер, киле савӑнӑҫлӑн таврӑнчӗ.

Бунчук возвращался домой, согретый неосознанной внутренней удовлетворенностью.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Сыпас тенӗччӗ ҫеҫ-ха! — савӑнӑҫлӑн каларӗ Никита Никитич.

— Только еще собираемся! — ответил Никита Никитич.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫакӑн пек йӗпе-сапара хӑйӗн йӗпе ӳчӗпе хӑй пекех йӗпе те ӑшӑ Сергей ҫумне тӗршӗнме пултарни ҫинчен шухӑшласа, Ирина савӑнӑҫлӑн кулса ячӗ.

Ирина радовалась тому, что в такую непогоду может прижаться своим мокрым телом к такому же мокрому и теплому телу Сергея.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Арман урапи, Хохлаковран кулнӑ пек, савӑнӑҫлӑн ҫаврӑннӑ, шывран уҫӑ сывлӑш туртӑнса тӑнӑ, Хохлаковӑн чӗри халӗ ыратман, темле хӗстерсе тӑнӑ.

Мельничное колесо шумело, как бы насмехаясь над Хохлаковым, от речонки веяло прохладой, а сердце уже не болело, а щемило…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ирина куҫӗсене савӑнӑҫлӑн йӑлтӑртаттарса, хӑй те пӗрле пыратӑп тесе хӑлхаран пырса каларӗ.

Ирина, блестя глазами, шепнула ему на ухо, что она тоже поедет с ним.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсем сӗтел умне пырса, утиял ҫине пӑха-пӑха ҫав тери савӑнӑҫлӑн кулчӗҫ, вӗсем умӗнче выртакан утиял чӑнах та питӗ кулӑшла тейӗн ҫав.

Они подошли к столу, посмотрели на одеяло, посмеялись так весело, что одеяло, лежащее перед ними, как бы действительно было смешным.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех