Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑчлаттарса (тĕпĕ: мӑчлаттар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сашка вырӑнӗнчен хускалмасӑр куҫне мӑчлаттарса тӑчӗ.

Саша не двигался и продолжал моргать.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Боря айӑпа кӗнӗ пек куҫне мӑчлаттарса тӑрать, проводница ун ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхать:

Боря так виновато помаргивал светлыми ресницами, что проводница уставилась на него и сразу спросила:

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

— Ҫук, — куҫӗсене хӑвӑрт мӑчлаттарса хуравларӗ пуринчен те малта тӑракан хӗрлӗармеец.

— Никак нет, — часто мигая, ответил стоявший впереди всех красноармеец.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ, ачам, никамран та хӑрамастӑп! — старик куҫ хӑрпӑкӗсене мӑчлаттарса илчӗ.

— А я, паря, никого и не боюсь вовсе! — заморгал ресницами дед.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ӑна пурте пӗлеҫҫӗ, — сиксе тухнӑ ҫав хресченех, куҫ хӑрпӑкӗсене мӑчлаттарса.

— Про то всем известно, — выскочил тот же мужик и заморгал ресницами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вороновский пӳлӗм тӑрӑх темиҫе хутчен каллӗ-маллӗ кумса ҫӳрерӗ, пӳрне сыпписене шӑтӑртаттара-шӑтӑртаттара илчӗ, унтан хӑмӑр симӗс тӗслӗ ӑшӑ френчӗн пӗтӗм тӳмисене тӳмелерӗ те, куҫне ҫиллессӗн мӑчлаттарса, Богатыревпа калаҫма пуҫларӗ:

Вороновский несколько раз прошелся по комнате, похрустел суставами пальцев, а потом на все пуговицы застегнул свой теплый, цвета хаки френч и, нервически помаргивая, обратился к Богатыреву:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Виҫҫӗрен улттӑ турӑм, — мухтанчӗ Алешка, куҫне мӑчлаттарса тата хӑрах питҫӑмартине туртӑнтарса.

— Из трех шестерых сделал, — хвастался Алешка, мигая глазом, дергая щекой.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хуҫисем килеҫҫӗ те ак, кайран — мӑчлаттарса тӑр куҫа…

— Хозяева придут, опосля глазами моргай…

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ куҫа мӑчлаттарса ҫӳремен пулӑттӑмӑр.

Теперь не пришлось бы глазами моргать.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро куҫне ҫиҫӗм пек хӑвӑрт мӑчлаттарса илчӗ, ахӑлтатса кулса ярас килнине аран-аран чарса, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтре пуҫларӗ.

Петро молниеносно мигнул, весь затрясся от сдерживаемого хохота.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн куҫӗ умӗнче шинелӗ ҫине «52» номерлӗ кивӗ урядник пакунӗ ҫӗленӗ, чарса пӑрахнӑ ҫиллес куҫӗсене нӳррӗн мӑчлаттарса хупакан дезертир-атаманецпа унӑн упанни пек лӳппер утти ӗмӗлтетсе тӑчӗ.

Перед глазами его стоял строгий, влажно мерцающий взгляд широко посаженных глаз дезертира-атаманца, одетого в шинель с истертым номером «52» на урядницких погонах, медвежковатая его поступь.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл нимӗнле туйӑмсӑр пушӑ куҫӗсене хӑвӑрт мӑчлаттарса ларчӗ, тӗреклӗ те нӑкӑ-нӑкӑ тулли кӗлеткипе сӗтел ҫине ӳпӗнчӗ, йӑшалана-йӑшалана илчӗ.

Он часто моргал пустоцветными глазами, шевелился, наваливаясь на стол всем крупным и плотно сбитым корпусом.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сигара тӗпне пашлаттарса ӗмнӗ май, ыйхӑллӑ куҫне тӗтӗм лекнипе мӑчлаттарса, Степан кӗпи-йӗмне тӑхӑнчӗ Пантелей Прокофьевич алӑк патӗнчен шикленерех пӗр утӑм ярса пусрӗ те, Степан сӑнран ытла та улшӑннинчен тата ун ҫийӗнчи шӑвӑҫ тӳмеллӗ пурҫӑн путтешкесенчен тӗлӗнсе кайнӑскер, чарӑнса тӑчӗ, хура ал тупанне тӑсса пачӗ.

Степан одевался, пыхая окурком сигары, от дыма жмуря заспанный глаз, Пантелей Прокофьевич шагнул через порог не без робости и, пораженный изменившимся Степановым лицом и металлическими частями его шелковых подтяжек, остановился, лодочкой вытянул черную ладонь:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Илтетӗр-и, чӗнеҫҫӗ! — хӑвӑрт мӑчлаттарса илчӗ куҫне Христоня.

— Вон-на, кличут! — Христоня часто заморгал.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Шӑршлӑ ҫӳп-ҫапа пӗтерес пулать, анчах ҫав ӗҫрен йӗрӗнсе тӑраҫҫӗ!.. — чышкипе сӗтеле кӑрслаттарса, юнӑхнӑ куҫӗсене хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлаттарса, хытах кӑшкӑрса ячӗ хальхинче Бунчук.

 — Грязь надо уничтожить, а этим делом брезгают!.. — уже кричал Бунчук, грохая кулаком по столу, часто мигая кровянистыми глазами.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Телеграфпа пӗлтернӗ: тин анчах Новочеркасскра перӗннӗ, тет, — куҫне хурлӑхлӑн мӑчлаттарса каласа пачӗ ӑна кил хуҫи.

Хозяин, хмуро моргая, говорил: — По телеграфу передали, что надысь застрелился в Новочеркасском.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Романовский хӗрарӑмӑн хуйхӑллӑ сӑн-пичӗ ҫине пӑхса илет, куҫӗсене хурлӑхлӑн мӑчлаттарса тата сӑнран ӑмӑрланса, каялла ҫаврӑнса утать.

Романовский бегло взглянул на ее расстроенное лицо и отошел, взволнованно помаргивая, чернея верхушками щек.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Аллине карттус сӑмси патне илсе пырса, нӳрелнӗ куҫӗсене пӗр тӑтӑш мӑчлаттарса, Листницкий хӑйӗн тутисем сиксе чӗтренине ирттерсе яма пикенчӗ, — пултараймарӗ.

Приложив ладонь к козырьку фуражки, моргая увлажненными глазами, он пытался, но не мог унять неудержную дрожь губ.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Атарщиков тарлӑ ҫамкине тутӑрӗпе шӑлчӗ; ӗшенчӗклӗн усӑннӑ куҫӗсене мӑчлаттарса, сӗтел ури ҫинче хӗвел шевлисен вӗлтӗркке ҫупкӑмӗ черченкӗллӗн сиккелесе чӗтреннине сӑнарӗ.

Атарщиков вытирал платком потный лоб, устало опущенные глаза его, часто моргая, следили за солнечным зайчиком, трепетавшим на ножке соседнего столика.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӗлеткине пӗшкӗртсе, ҫӗлӗкне хул хушшине хӗстерсе тытрӗ те хутне чалӑшшӑн чӗрсе илнӗ хыҫҫӑн тин, шывлӑ куҫӗсене мӑчлаттарса, Петро ҫине тирӗнсе пӑхрӗ.

Сутулясь, он медленно сунул папаху подмышку, оторвал косой угол бумажки и только тогда прижал Петра строгим, влажно мерцающим взглядом.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех