Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑкӑрӗ (тĕпĕ: кӑкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун ӗмӗтӗнче ҫӳлӗ те йӑрӑс пӳллӗ хӗрарӑм курӑнать, вӑл аллисене лӑпкӑн кӑкӑрӗ ҫине хунӑ, ачашшӑн та мӑнаҫлӑн пӑхать; вӑл ӑна садра, касса тикӗсленӗ йывӑҫ тӗмӗсем хушшинче, е аллейӑра, е кавир тӑрӑх ҫӑмӑллӑн, пилӗкне чӗтретсе утнине курать, унӑн кӗрнеклӗ хулпуҫҫийӗсем ҫийӗнче пуҫӗ илемлӗн ларать, вӑл, этемӗн идеалӗ пек, пӗтӗм пурнӑҫӑн сӑнарӗ пек, ачашшӑн та мӑнаҫлӑн курӑнать.

В мечтах перед ним носился образ высокой, стройной женщины, с покойно сложенными на груди руками, с тихим, но гордым взглядом, небрежно сидящей среди плющей в боскете, легко ступающей по ковру, по песку аллеи, с колеблющейся талией, с грациозно положенной на плечи головой, с задумчивым выражением — как идеал, как воплощение целой жизни, исполненной неги и торжественного покоя, как сам покой.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольга та ӗнтӗ интересленсе пӑхса ӑсатмарӗ ӑна, вӑл чылайччен, пӗр хускалмасӑр, статуя пекех, фортепиано патӗнче ҫӗрелле тинкерсе тӑчӗ, унӑн кӑкӑрӗ ҫеҫ вӑйлӑн хӑпарса анчӗ…

Она уже не провожала его любопытным взглядом, она долго, не шевелясь, стояла у фортепьяно, как статуя, и упорно глядела вниз; только усиленно поднималась и опускалась грудь…

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗн пуласси, виҫ-тӑватӑ эрне, тен, кӗркуннеччен пурӑнкалӗ-и, кайран… кӑкӑрӗ шыҫнӑ: пӗтесси паллах.

— Что: недели три-четыре, а может быть, до осени дотянет, а потом… водяная в груди: конец известный.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл е кайри пӳлӗмре тӗлӗрнӗ, е ӗҫлӗ ҫынсем пурӑнакан ҫурта, кухньӑна пакӑлтатса ларма кайнӑ, апла пулмасан, аллисене кӑкӑрӗ ҫине хӗреслетсе тытса, сехечӗ-сехечӗпе хапха умӗнче, ыйхӑллӑн шухӑша кайса, тавраналла пӑхкаласа тӑнӑ.

Он или дремал в прихожей, или уходил болтать в людскую, в кухню; не то так по целым часам, скрестив руки на груди, стоял у ворот и с сонною задумчивостью посматривал на все стороны.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ак ҫакӑнта, — аллине кӑкӑрӗ ҫумне хыттӑн хӗссе тытрӗ вӑл, — чӗремре туятӑп.

Вот здесь, — она крепко притиснула руку к груди, — в душе чувствую.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Вӑл унӑн кӑкӑрӗ ҫине таянса йӗрет, унран пулӑшу кӗтет.

И плачет, можно сказать, на его груди. И ждет от него поддержки и помощи.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл теттене кӑкӑрӗ ҫумне тытрӗ те кнопкине пусрӗ.

Она прижала Чебурашку к груди и нажала ему на брюшко.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл пулсан хӗр ачапа, питне ун кӑкӑрӗ ҫине хурса йӗрекенскерпе, ҫапла лӑпкӑн ним тусан та калаҫаяс ҫук.

Сам бы он ни за что не смог бы так спокойно разговаривать с девчонкой, да еще с такой симпатичной, и чтобы та к тому же ревела на его груди.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Йыт ҫурине кӑкӑрӗ ҫумне пӑчӑртаса тытрӗ те урайнелле тинкерчӗ.

Прижала собачку к груди и посмотрела в пол.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вараланчӑк, ҫурри татӑлнӑ кӗпи айӗнче тарланӑ кӑкӑрӗ йӑлтӑртатать, чӑмӑртанӑ алли ҫинче алӑ тымарӗсем вӗрен пек ҫыхланса выртаҫҫӗ.

Грязная полуоторванная манишка обнажала выпуклую, блестящую от пота грудь, сжатые кулаки были как бы опутаны голубыми веревками жил.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн кӑкӑрӗ ҫинче нумай брелоксем ҫакнӑ сехет вӑчӑри курӑнса тӑнӑ, илемлӗ саркаланӑ аллисене вӑл кӑвак перчетке тӑхӑннӑ.

На животе у него болталась цепочка со множеством брелоков, а на изящно растопыренных руках красовались серые матерчатые перчатки.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн кӑкӑрӗ ҫинче крахмалланӑ кӗпе умӗ коробка пек хӑпарса тӑни тата крахмалланӑ ҫӳлӗ ҫуха мӑйне тӑп тытса тӑни те сахал.

Мало того, что на груди коробком стояла крахмальная манишка, а щеки подпирал высокий крахмальный воротник с углами, отогнутыми, как у визитной карточки.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя сасӑсӑр, лӑпкӑ пӳлӗмсене курчӗ, хӑвӑрт ҫаврӑнакан ҫӗвӗ машини шакӑртатнине илтрӗ, вӗрекен купӑста яшки шӑршине туйрӗ, вара сасартӑк унӑн, ашшӗ кӑкӑрӗ ҫине ҫакӑнса, ун сюртукӗ ҫумне пӗшкӗнсе макӑрса, хӑй паян мӗн курнисене пӗтӗмпех ашшӗне каласа кӑтартас килчӗ.

Петя увидел тихие, спокойные комнаты, услышал почти бесшумный зуд разогнанной швейной машинки, ощутил запах кипящего борща, и вдруг ему захотелось броситься папе на шею, прижаться щекой к сюртуку, заплакать и рассказать все.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Иосиф Карлович курпунне кӑларчӗ, пуҫне пӗшкӗртрӗ те икӗ аллипе хӗрлӗ ялава кӑкӑрӗ ҫумне ыталарӗ.

Иосиф Карлович сгорбился, наклонил голову и обеими руками прижал к груди флаг.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Э.Васильев КПРФӑн Госдумӑри фракцийӗ хушнипе педагогика ветеранӗпе патриотне, Аркадий Иванович Смирнова, И.В.Сталин юбилейӗн медалӗпе наградӑлани ҫинчен пӗлтерчӗ, ӑна ветеран кӑкӑрӗ умне ҫирӗплетрӗ, хӑй ятӗнчен асӑнмалӑх парнепе чысларӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗршыв хӳтӗлевҫисем шкулта ҫитӗнеҫҫӗ // Ҫӗнтерӳ ҫулӗ. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2010.03.03

Унтан вӑл кӗмӗл хӗресне ансӑр кӑкӑрӗ ҫине хучӗ.

Затем он воткнул в узкую грудь кинжал наперсного креста на серебряной цепочке.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ман алла тытса тем пек кӑкӑрӗ ҫумне хӗсрӗ.

Она взяла мою руку и крепко прижала к груди.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫӳҫне чалӑш каснӑ, кукӑр ураллӑ, кӗпи витӗр ҫӑмлӑ кӑкӑрӗ курӑнакан ҫынна, ытти ачасем пекех, питӗ юратнӑ.

Он, как и все другие дети, почему-то очень любил этого человека с косо подрезанными бачками, с кривыми, как у таксы, ногами, с волосатой грудью, просвечивавшей сквозь сетчатый тельник густой татуировкой.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Матрос кӑкӑрӗ тӗлӗнчен кӗпине туртса ҫурчӗ.

Матрос рвал на груди рубаху.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн пӗр алли кровать ҫинчен усӑнса аннӑ, тепӗр алли кӑкӑрӗ ҫинче выртать.

Одна его рука свесилась с койки, а другая лежала на груди.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех