Шырав
Шырав ĕçĕ:
Мӗн чухлӗ ытларах ӗҫрӗ вӑл, ҫавӑн чухлӗ унӑн чӗринче йывӑрланса пычӗ.
XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Анчах та эпӗ юрату тенине хам мӗнле ӑнланнӑ, ҫавӑн евӗрлине хам ӑшӑмра нимӗн те тупаймарӑм.Но ничего похожего на то, как я воображал это чувство, я не нашел в себе.
XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ҫавӑн пек сӑмах пур.
XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Унтан: «Тӗк тӑмасть тата, ҫӗр ҫӑтман!» тесе тӳсеймесӗр каланӑ сӑмахсем илтӗнсе каяҫҫӗ те, ҫавӑн хыҫҫӑнах вара сӗт сунин пӗр тикӗс сасси чӑрлаттарма тытӑнать.
XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
— Суюк-сура Гирей-хана пӗлетӗн-и? — ыйтрӗ Лукашка, ҫавӑн пек ҫынпа пӗлӗшлӗ пулнӑшӑн мухтанса пулас.— В Суюк-су Гирей-хана знаешь? — спросил Лукашка, видимо гордясь этим знакомством.
XXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Черкеска та (вӑрӑмтунасем ун витӗр те хӑйсен сӑннисене чике-чике яраҫҫӗ) ҫавӑн тӗслех пулса тӑчӗ.Черкеска, через которую они пропускали свои жалы, стала такою же.
XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ҫавӑн пекех вӑл ҫакна та пӗлнӗ: вӑрманта ҫуран ҫӳрекеншӗн пӑшал вӑйлӑ хӳтлӗх пулса тӑрать.Он знал тоже, что в лесу для пешехода ружье есть сильная защита.
XIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ерошка мучи пурнӑҫра мӗскер илӗртет, ҫавӑн хыҫҫӑн кайнӑ, анчах хӑй вӑл кун ҫинчен яланах урӑхла шухӑшланӑ, ку илӗртнинчен мар, усӑллипе усӑллӑ марринчен килет, тенӗ.Дядя Ерошка, всю жизнь свою увлекавшийся, всегда практически объяснял свои побуждения.
XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
— Ҫавӑн пек ҫын ҫав эпӗ!
XV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ҫӗртен ак (Ерошка ҫӗртен аршӑн чухлӗ кӑтартрӗ), ҫакӑн ҫӳлӗш атӑ тӑхӑнса ярать те пӗрмай ҫавӑн ҫине пӑхать, пӗтӗм савӑнӑҫӗ те ҫавӑ анчах.
XIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ҫирӗн ҫавӑн пек-и вара ку?
XII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Пуринчен ытла тата унӑн йӗрки-йӑли ҫавӑн пек тума хушать.
V // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Халӑх мӗн чухлӗ тӳрккесрех, цивилизаци паллисем мӗн чухлӗ сахалтарах пулчӗҫ, Оленин хӑйне ҫавӑн чухлӗ ирӗклӗрех туйрӗ.Чем грубее был народ, чем меньше было признаков цивилизации, тем свободнее он чувствовал себя.
III // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
«Шевальесӗр пуҫне тата Мореле те парӑмлӑ юлнӑ-ҫке», — аса илет вӑл; вара ҫавӑн чухлӗ парӑм тунӑ каҫ пӗтӗмпех ун умне тухса тӑрать.
II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Нивушлӗ вара эсир, ман упӑшка сирӗн ҫапӑҫӑвӑр хыҫҫӑн питӗ ыр кӑмӑллӑ пулнӑ та, пухӑва эсир ҫавӑн чух ӑҫтан пыни ҫинчен мана каласа кӑтартмасӑр чӑтса тӑрайнӑ, тесе шутлатӑр?
XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ҫавӑн чухне-ҫке ҫывӑхрине пӑрулла шеллени мар, хама хам турӑлла юратни пӗрлештерсе ярать те ӗнтӗ ман вӑя ыттисен, хампа пӗр тан хаваллӑ ҫынсен вӑйӗ-хӑвачӗпелен!
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Этемлӗх мӗн чухлӗ вӑйлӑрах ӑслӑланса пырать, вӑл вӗсен ӑшне ҫавӑн чухлӗ ытлараха та тарӑнраха кӗрет.И чем мудрее становится человечество, тем более и глубже оно проникает в них.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Мӑнтӑр пыйтӑсем пекех вӗсем, ют ӳт-пӳ мӗн чухлӗ нумайрах пӑсӑлса юхӑнать, кусем те ҫавӑн чухлӗ вӑйлӑрах ҫие-ҫие кӳпӗнеҫҫӗ.И они подобны жирным вшам, которые тем сильнее отъедаются на чужом теле, чем оно больше разлагается.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ураран ура та иртми пулнӑччӗ ҫавӑн чух хамӑрӑн, ывӑннӑ, пурин те нервисем хускалнӑ: офицерсен те, салтаксен те.Сбились мы все тогда с ног, устали, разнервничались все: и офицеры и солдаты.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Малти сак ҫине такам виҫҫӗмӗш вырнаҫнӑччӗ, анчах Ромашов, кӗлеткине е сулахаялла, е сылтӑмалла халсӑррӑн сулкаланса, ун еннелле пӗшкӗне-пӗшкӗне пӑхрӗ пулин те, ҫавӑн питне ҫӗрле ниепле уйӑрса илеймерӗ.
XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.