Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хывса (тĕпĕ: хыв) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне, пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне — умлӑн-хыҫлӑн хывса пӑрахать, вӗлт-вӗлт вӑркӑнаҫҫӗ тумӗсем; пӗтӗмпе вӑл вунҫичӗ тумтир хывса пӑрахрӗ, вара йӑрӑс пӳллӗ хитре йӗкӗт пулса тӑчӗ, ун ҫийӗнче шутсӑр илемлӗ трико.

Одно за другим, одно за другим — до того быстро, что одежда так и мелькала в воздухе, а всего он сбросил семнадцать костюмов, и стоит стройный и красивый, в самом ярком и нарядном трико, какое можно себе представить.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Бак, ҫак ют ачана хӑв патна илсе кай та, ун ҫийӗнчи йӗпе тума хывса, хӑвӑнне мӗн те пулин тӑхӑнтарт.

Бак, возьми этого чужого мальчика, сними с него мокрое платье и дай ему что-нибудь из своего, сухое.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

«Халӗ ӗнтӗ пӗтрӗм», — тесех шутларӑм, анчах тумтире ҫиҫӗм пек хӑвӑрт хывса пӑрахма ӗлкӗртӗм, ҫӑлӑнасси ҫакӑнта пулчӗ вара.

Я уже думал было, что тут мне и крышка, однако выскочил из куртки с быстротой молнии и этим спасся.

Улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

«Джим шлепкине хывса илсе пуҫӗ тӗлӗнчи турат ҫине ҫакса хӑвартӑм, — пӗлтерчӗ Том, — Джим кӑшт хускалса илчӗ, анчах пурпӗр вӑранмарӗ».

Том сказал, что стащил шляпу с Джима и повесил ее на сучок как раз над его головой, а Джим немножко зашевелился, но так и не проснулся.

Иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Инсаров Еленӑн кӗске ҫырӑвне вуласа тухрӗ те хӑйӗн пӳлӗмне тирпейлеме пуҫларӗ, кил хуҫи арӑмне эмелсемпе кӗленчисене пуҫтарса тухма хушрӗ, хӑй вара шалпар халатне хывса сюртук тӑхӑнчӗ.

Инсаров прочел записку Елены — и тотчас же стал приводить свою комнатку в порядок, попросил хозяйку унести стклянки с лекарством, снял шлафрок, надел сюртук.

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ме-ха, манӑн перчеткесене хывса ил, — терӗ Елена тытӑнчӑклӑ сассипе.

— На, сними с меня перчатки, — промолвила она неровным голосом.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл шлепкин хӑйӑвне салтрӗ, ӑна хывса хучӗ, мантилйине хулпуҫҫи ҫинчен сирсе пӑрахрӗ, ҫӳҫне майларӗ, унтан пӗчӗк те кивӗ диван ҫине ларчӗ.

Она развязала ленты шляпы, сбросила ее, спустила с плеч мантилью, поправила волосы и села на маленький старенький диванчик.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Зоя шлепкине хывса хучӗ те юрласа ячӗ…

Зоя скинула шляпу и запела:

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Сывлӑх сунатӑп, — терӗ Инсаров, ун патне ҫывхарнӑ хушӑра картузне хывса.

— Здравствуйте, — промолвил он, приближаясь к ней и снимая картуз.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров ӑна Российӑра сайра тӗл пулакан ҫепӗҫлӗхпе алӑк патне ҫити ӑсатса ячӗ те, пӗччен юлсан, сюртукне тирпейлӗн хывса хурса, хучӗсене майлама тытӑнчӗ.

Инсаров проводил его до двери с любезною, в России мало употребительною вежливостью и, оставшись один, бережно снял сюртук и занялся раскладыванием своих бумаг.

VII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хывса парас кӑмӑл та пур ӗнтӗ, илӗртӳллӗ, анчах сивӗре аялти кӗпе-йӗмпе юласси.

Это было заманчиво, но остаться в одном нижнем на таком морозе?

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир ҫеҫ мар, пирӗн хушӑра артиллеристсем те, Эльба урлӑ кӗпер хывса панӑ саперсем те, ҫирӗм ҫиччӗмӗш ҫулта ҫуралнӑ ҫамрӑк салтаксем те, хӑйсен пулас чаҫӗсене хӑваласа ҫитейменскерсем, пур.

И не только мы — рядом артиллеристы, саперы, наводившие переправы на Эльбе, новички двадцать седьмого года, не догнавшие свои будущие части.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тӑратӑп нимӗн тума пӗлмесӗр: нивушлӗ пиҫиххипе обмоткӑна салтса, ботинкӑсене хывса, гимнастеркӑпа галифене хывмасӑрах ҫакнашкал вырӑн ҫине выртмалла?

А я не знал, что делать: неужели расстегнуть ремень, размотать обмотки, снять ботинки и забраться на этакую кровать как есть, в гимнастерке и галифе?

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл манӑн шинеле хывса илчӗ те пӳлӗмелле илсе кӗрсе кайрӗ.

Она стянула с меня шинель, потащила в комнату.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пӗлетӗп эпӗ пӗтӗмпех, ӗненетӗп, — терӗ вӑл хуллен, манӑн пуҫри ҫӗлӗке хывса (епле маннӑ-ха эп ӑна хывма?!), — анчах тӑхта кӑшт.

— Я все знаю и верю, — сказала она, сняв с меня шапку (как я забыл снять ее сам?!), — но только подожди.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Акӑ, халь Соколов манӑн автомата хывса илчӗ те ҫӗрпӳртрен тухрӗ.

И вот сейчас Соколов выхватил у меня автомат и вышел из землянки.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пӗтрӗ! — терӗ Соколов, ҫӗлӗкне хывса, шинель ҫаннипе тарлӑ питне сӑтӑркаланӑ май.

— Всё! — говорит Соколов, снимая шапку и вытирая рукавом шинели лоб.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Алӑкран тухса шума ӗлкӗрчӗ! — кӑшкӑрчӗ Володя, лучӗркенчӗк тумлӑ нимӗҫ ҫинчен автоматне хывса.

В дверь шмыгнул! — кричал Володя, снимая с растрепанного немца автомат.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир, шинельсене машинӑсем ҫине хывса пӑрахрӑмӑр та телогрейкӑсемпе ҫӳре пуҫларӑмӑр.

Шинели наши мы бросили в машины и ходили в одних телогрейках.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Астумастӑп эпӗ, кӗрӗк-пиншака епле хывса ывӑтса, урама сиксе тухнине.

Не помню, как я сбросил шубу и оказался на улице.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех