Шырав
Шырав ĕçĕ:
— «Эсӗ пӗрремӗш хут ҫеҫ мар ҫапла тӑватӑн вӗт!» е урӑх мӗн те пулин ҫавӑн майлӑ кӑшкӑрать вӑл.— «Ведь это уж не в первый раз!» — кричит она, или что-нибудь подобное.
XX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
«Ан чӗн!» е урӑхла мӗнле те пулин ҫавӑн майлӑ кӑшкӑратӑп эпӗ.
XX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
— Халь-халь хӑрушӑ тавлашу пуҫланса каяс пек туйӑнать — ҫавӑн пек тавлашу вӑхӑтӗнче вара е хӑвна, е ӑна вӗлерес килет.Чувствуешь, что вот-вот начнется та страшная ссора, при которой хочется себя или ее убить.
XX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Кам ҫакӑн пек туман, вӑл ӑнсӑртран кӑна ҫавӑн пек тумасӑр юлнӑ.Если с кем этого не случилось, то это особенно редкое исключение.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Пирӗн хушӑра чӑтма ҫук тарӑн, тӗпсӗр вар пулнӑ, (кун ҫинчен сире каласа патӑм), эпир пӗр-пӗрне кураймасӑр пурӑннӑ, ҫавӑн пек пурнӑҫра кризис тума пӗрремӗш йӳтӗмех, сӑлтавах ҫителӗклӗ пулнӑ.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Унта шӑпах ҫавӑн пек йышӑнчӗҫ: арӑм мана улталанӑ, эпӗ ӑна хамӑн вараланнӑ чыса сыхласа хӑварас тесе вӗлернӗ (вӗсен чӗлхипе ҫапла калаҫҫӗ вӗт).
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Ют ҫӗршыв ҫыннисем Парижра пурте ҫавӑн пек тумланма вӗренеҫҫӗ.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Ман пурнӑҫа пӑснишӗн каламастӑп, чӑннипех те ҫавӑн пек ҫынччӗ вӑл.И не потому, какое он значение получил в моей жизни, а потому, что он действительно был такой.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Вӑл, яланхи пекех, манпа калаҫмаллине ыттисемпе калаҫатчӗ, (анчах ҫакӑ вӑл пурпӗр манпа калаҫниех пулса тухатчӗ-ха ӗнтӗ) ҫавӑн чухне вара: «ача-пӑчашӑн тӑрӑшни — ултав ҫеҫ, ҫамрӑк чухне тата пурнӑҫра киленсе юлма май пур чухне ачасемшӗн тӑрӑшни хакне те лармасть», — тесе хӑюллӑнах, чӑннипе тенӗ пекех калатчӗ.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Анчах упӑшки унӑн кӗвӗҫӳпе, тӗрлӗ хаярлӑхсемпе тулса киревсӗрленнӗ ҫын пулнӑ-ҫке-ха, ҫавӑн пек упӑшкана юратни… питех мар ҫав.Но любовь с огаженным и ревностью и всякой злостью мужем была уже не то.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Ҫавӑн пек шухӑшланӑ, туйнӑ пуль вӑл, тетӗп эпӗ.Так мне представляется, что она думала или скорее чувствовала.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Тӗнчере ҫавӑн пек хаваслӑхсем пуррине вӑл унччен манса кайнӑ пулнӑ, ҫав тӗнчере пурӑнма пӗлмен, ҫав тӗнчене ӑнланман.Про который она забыла, но в котором она жить не умела, мир божий, которого она совсем не понимала.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Витере ҫитерсе самӑртнӑ кӳлнӗ лашан тилхепине лӑнчӑ ярсан мӗнле пулать, манӑн арӑмпа та ҫавӑн евӗрлӗ пулнӑччӗ.Она была как застоявшаяся, раскормленная запряженная лошадь, с которой сняли узду.
XVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Вӑл темле ытла та хитреленсе кайрӗ, ҫавӑн пек хитрелӗхе курсан, ҫынсем канӑҫлӑха та ҫухатаҫҫӗ.В ней сделалась какая-то вызывающая красота, беспокоящая людей.
XVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
0,99 ҫемье ман евӗрлех ҫавӑн пек тамӑкра пурӑннине, вӑл урӑхла пулма та пултарайманнине эпӗ ун чухне пӗлмен.
XVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Эпир иксӗмӗр те туяттӑмӑр: мӗн чухлӗ ытларах ӗҫлетӗн, пӗр-пӗрне ҫавӑн чухлӗ ытларах курайми пулатӑн.Мы оба чувствовали, что чем больше мы заняты, тем злее мы можем быть друг к другу.
XVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Хамӑрӑн лару-тӑрӑва ӑнланнӑ пулсан, ҫавӑн пек пурӑнма пире хӑрушӑ йывӑр пулнӑ пулӗччӗ; анчах эпир ӑна ӑнланман та, курман та.Жить так было бы ужасно, если бы мы понимали свое положение; но мы не понимали и не видали его.
XVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Ҫавӑн пек вак-тӗвекшӗн хирӗҫни е пӗр-пӗрне курайманни хакне те тӑмасть вӗт.которые ни для того, ни для другого не могли иметь никакой важности.
XVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Юлашкинчен вара акӑ ӑҫта ҫитсе ҫапӑнтӑмӑр: халӗ ӗнтӗ эпир пӗр шухӑшлӑ пулманнипе мар харкашса пурӑнаттӑмӑр, харкашса пурӑннипе пирӗн шухӑшсем пӗр-пӗринни пек пулмастчӗҫ: вӑл кирек мӗн калатӑр — эпӗ малтанах ӑна хирӗҫлетӗп, ҫавӑн пекех — вӑл хӑй те.
XVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Ман арӑм выльӑх пулнӑ пулсан, ҫавӑн пек хытӑ асапланман пулӗччӗ; енчен вӑл чӑн-чӑн этем пулнӑ пулсан — турра ӗненнӗ пулӗччӗ, турра ӗненекен ытти хӗрарӑмсем каланӑ пек, ҫапла каланӑ пулӗччӗ: «Турӑ панӑ, турӑ хӑех илчӗ, турӑран иртеймӗн».
XVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.