Шырав

Шырав ĕçĕ:

Юрату сăмах пирĕн базăра пур.

Юрату (тĕпĕ: юрату) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ун пирки кӗнекесенче пайтах вуланӑ эпӗ, анчах вӑл кӗнекери юрату ҫеҫ, чӑн-чӑн пурнӑҫри мар.
Я читал о ней, но это была любовь необыкновенная, книжная.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мӑн ҫын куҫӗпе пӑхас-тӑк, лайӑхрах тишкерес-тӗк — мӗн-ха вӑл ҫапах та юрату?
Любовь — что же это в самом деле, если разобраться всерьез, по-взрослому?

Вӑхӑчӗ еплерех пулсан та, юрату пулнӑ!
В такое время, а все же была любовь!

Тата мӗн пӗлетӗп-ха эпӗ юрату ҫинчен?
Что же еще я знаю о любви?

Тата: пӗлетӗп-и-ха эпӗ юрату мӗн иккенне?
И знаю ли я, что такое любовь?

Ку ӗнтӗ шӑпах ман пата ҫырса пӗлтернӗ юрату.
Это была та любовь, о которой она мне писала.

Шухӑшласа кӑларнӑ юрату…
Придуманная любовь…

Шухӑшласа кӑларнӑ япала ҫеҫ вӑл юрату!
Выдумки все это.

Юрату!
Куҫарса пулӑш

— Юрату вара мӗнле? — ыйтрӗ Саша.
— А любовь? — спросил Саша.

Вӗсем, екки ярсан, хӑйсен ирӗклӗхӗсем ҫинчен е юрату мыскарисем ҫинчен мухтанса каласа параҫҫӗ, е тылра пурӑнакансен шӑпи пирки манпа пӗрле хурланаҫҫӗ.
В лучшем случае они хвалились своими самоволками и любовными похождениями и вместе со мной горевали о печальной участи тыловиков.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Манӑн юрату, азимут тӑрӑх, 1930 мӗш ҫулта туса кӑларнӑ пуля хӑвӑртлӑхӗпе сирӗн патӑра ҫитессе шанса тӑратӑп…»
Я надеюсь, что любовь моя полетит по азимуту со скоростью пули образца 1930 года…»

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсем ӗнтӗ ача-пӑча сӑввисем мар, чӑн-чӑн юрату ҫинчен ҫырнӑ сӑвӑсем!
Это были серьезные, взрослые стихи о настоящей любви!

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Минтер айӗнче эпӗ «Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен ҫырнӑ повесть» кӗнекене усратӑп.
Я хранил под подушкой «Дикую собаку Динго, или Повесть о первой любви».

Унтан Таюша, унӑн ӳсӗмӗ малалла кайни, тата юрату, хамӑн тусӑм ачашшӑн савни.
Затем Таюша, ее рост и продвижение, ну, и любовь, ласки нежные подружки моей.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Эпӗ сана халех туслӑ пурӑнӑҫ тата юрату сӗнетӗп.
— Сейчас же я предлагаю тебе дружбу и любовь.

Эпӗ юрату тӗлӗшпе нимӗн йӑпатмасӑрах ҫакӑн пек япала ҫинчен каланине эсӗ ӑнланмастӑн.
Тебе непонятно, как это без разных там ухаживаний говорят такие вещи.

Юрату вӑл нумай шухӑшлаттарать, пысӑк суран тӑвать..
Любовь приносит много тревог и боли.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл юрату хаваслӑхне те, юратнӑ ҫын ҫухалнин хӑрушлӑхне те пурӑнса ирттернӗ.
Она уже пережила и радость страсти и ужас потери.

Манӑн юрату каллех ҫӗнӗрен ҫаврӑнса килме пултарать, анчах ҫапла пултӑр тесен, санӑн пирӗнпе пӗрле пулмалла.
И сейчас еще любовь моя может возвратиться, но для этого ты должна быть с нами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика