Шырав

Шырав ĕçĕ:

сирӗн (тĕпĕ: эсир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ак ҫак ҫырӑва ӗнер эпӗ урамра сирӗн ҫуртӑр умӗнче тупрӑм, — терӗ Стефчов.
— Вот это письмо я вчера нашел на улице, перед вашим домом, — сказал Стефчов.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сирӗн пек ҫынсем те аяккинче тӑрса юлсан, ҫылӑх вӑл…
Грешно, когда такие люди, как вы, остаются в стороне…

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сывлӑхӑрсем мӗнле сирӗн, Кандов господин? — ыйтрӗ Соколов, студент кӑштах аптранӑ пуль тесе шухӑшласа, вӑл пӗтсе кайнӑ ҫамрӑк ҫыннӑн сӑнарне тинкерсе пӑхса илчӗ.
— Как ваше здоровье, господин Кандов? — спросил Соколов, полагая, что студент занемог, и пристально всматриваясь в его плохо выбритое, осунувшееся лицо.

— Ӑҫта сирӗн Петр, инкеҫӗм?
— Где ваш Петр, бабушка Стойковица?

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сирӗн вара хулари хӗрсем урӑхла-ҫке, вӗсем качча тухсан туларах параҫҫӗ…
А ваши девушки, городские, те, наоборот, после замужества толстеют…

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле ҫӗнӗ хыпар-хӑнар пур сирӗн енче?
— Что нового в ваших краях?

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сирӗн хула ҫыннисенчен, — сӑмахсене малалла тӑсрӗ вӑл, — шалт тӗлӗнсе кайӑн ҫав… темле мӗлкесем пек палӑрми ҫӳреҫҫӗ, вӗсене тытма та ҫук, ыйтса пӗлме те ҫук…
— Ваши горожане, — продолжал он, — уж больно чудные… прямо как тени какие-то, — ни поймать их, ни расспросить…

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йывӑр ҫав, учитель, ай, йывӑр сирӗн ҫӗр ҫинчи ӗҫӗр, анчах вӑл мухтава та чапа тивӗҫлӗ, турӑ сире хӑех ӑс панӑ халӑхра ӗҫлемешкӗн.
— Трудна, учитель, трудна ваша деятельность на земле, но зато достойна похвалы и славы, ибо сам бог вразумил вас, да служите народу.

— Стефчов чорбаджи ывӑлӗ сирӗн ҫӑварӑра хӑйма ячӗ-им?
— Или чорбаджийский сынок Стефчов вам рты на замок замкнул?

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сирӗн ӗҫӗр ҫук кунта…
— Это вас не касается…

— Ан пӑшӑрханӑр, сирӗн батюшкӑр христиансен саккунне лайӑх пӗлет…
— Не беспокойтесь, ваш батюшка знает христианский закон…

«Сирӗн мечӗтӗрсене йӑлт ҫаратӗҫ, тӳркӗллийӗрсемпе алкоранӑрсене пӗтӗмпе пӗтерӗҫ!
«Мечети ваши разорены, а идолы ваши и алкоран вовсе истреблены будут!

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сирӗн ӑрӑмҫӑрсене шанмастӑп эпӗ, — тава кӗчӗ Марко, Мичо бай ҫав Мартын Задекӑна пӗр иккӗленмесӗр шаннине аса илтересле.
— Не верю я вашим пророкам, — спорил Марко, подразумевая Мартына Задеку, в которого благоговейно веровал Мичо.

— Пӑлхав юррине сирӗн умӑртах юрланӑ, бей-эфенди.
— Крамольную песню пели при вас, бей-эфенди.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсенчен пӗри ҫавӑнтах ларакан Фратю амӑшне, хӑлхинчен ҫеҫ пӑшӑлтатса, ак ҫакӑн пек калама та ӗлкӗрчӗ: — Итле, Тано, сирӗн Фратю ытла йӗркесӗр хӑтланать-ҫке: ҫав ҫамрӑк хӗрарӑм ӑна элле пурӑнма кансӗрлет-им? — терӗ вӑл.
Одна из них, подойдя к его матери, сказала: — Эх, Тана, нехорошо поступает ваш Фратю; что ему сделала эта молодка?

— Мӗнле пыраҫҫӗ кунта сирӗн ӗҫсем?
— Ну, как у вас тут идут дела?

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сирӗн сывлӑхӑршӑн! — терӗ те Колчо, хӑйне сӗннӗ куркине тӗппи ӗҫсе ячӗ.
— За здоровье честной компании! — провозгласил он и осушил стакан.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Енчен сирӗн урӑхла идеал пулсан халӑх ӑна манӑн тесе шутламасть.
Если у вас есть другой идеал, народ не может считать его своим.

— Чимӗр-ха, Кандов господин, — ӑна хирӗҫ тӑчӗ Недкович, — сирӗн шухӑшӑра хисеплетӗп-ха эпӗ, анчах кунта вӗсем вырнаҫсах каймаҫҫӗ.
— Позвольте, господин Кандов, — возразил ему Недкович, — ваши взгляды уважаю и я, но здесь они неприменимы.

Ҫакӑ вара сирӗн шутӑрпа ирӗклӗх пулать-и?
И это, по-вашему, свобода?

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика