Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тинех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ тинех вӗсем ӑна курчӗҫ.

Наконец они увидели его.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Тинех илтрӗ хайхи Таня, вара ура ҫине тӑчӗ, хапха умӗнчи ура сассине илтсе, калинкке патне пычӗ.

Наконец Таня поднялась на ноги, услышала шаги у ворот и подошла к калитке.

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫаксенчен хӑшӗ Таньӑн хӑратаканӗ ҫеҫ мар, унтан та пысӑкрах асап кӑтартаканӗ пулнине вӑл тинех пӗлӗ-ха ӗнтӗ.

Вот сейчас она узнает, кто из них причинил ей муку, гораздо большую, чем страх.

V // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Манӑн тахҫанхи ӗмӗт юлашкинчен тинех пурнӑҫланать — мана Инҫет Хӗвелтухӑҫне яраҫҫӗ.

Моя давнишняя мечта наконец исполняется — меня назначили на Дальний Восток.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Эй, тур-папай, миҫе ҫул ӗмӗтленнӗ эпӗ сана курма, юлашкинчен акӑ эсӗ тинех кунта!

Господи ты мой боже, сколько лет я об этом мечтала, и вот наконец ты здесь!

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тинех ҫитрӗн-и?

— Так это ты наконец!

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кӑнтӑрла та ҫитрӗ, король ҫаплах ҫук, эпӗ, тӗрӗссипе, питӗ савӑнтӑм: тинех мӗнле те пулин улшӑну пулать тетӗп, тен, пурнӑҫ йӑлтах та улшӑнса кайӗ-ха тесе шутлатӑп.

Настал и полдень, а короля все не было, и я, признаться, очень обрадовался, — думаю: наконец хоть какая-то перемена, а может случиться, что все по-настоящему переменится.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тинех хӑйне хӗрхенме ыйтать ӗнтӗ тетӗп.

А я думаю: ну, теперь он запросит пощады, что толку упираться!

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫӳлти коридорта тӗттӗм, ҫапах эпӗ, герцог пӳлӗмне тупса япаласене пурне те хыпашласа пӑхрӑм, вара тинех тавҫӑрса илтӗм: укҫана сыхлама король никама та шанас ҫук, ун пек ҫын мар вӑл.

Наверху в коридоре было темно, но я все-таки отыскал комнату герцога и начал там все подряд ощупывать; потом сообразил, что вряд ли король отдаст кому-нибудь эти деньги на сохранение, на него что-то не похоже.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ну, тинех ҫӑлӑнтӑм тетӗп, чун кӑшт лӑпланчӗ, савӑнса кайрӑм.

Ну, тут я понял, что выпутался благополучно, и мне стало много легче и веселей.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ун чух вара пӗтӗмпех манӑп та, манӑн чӗре, аманнӑ мӗскӗн чӗре, тинех лӑпланӗ.

Забуду обо всем, и мое бедное, разбитое сердце наконец успокоится.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Илтетӗп, ҫын каллех кӑшкӑрать, каллех ман хыҫра, анчах урӑх тӗлерех, халӗ ӗнтӗ вӑл пӗр чарӑнмасӑр кӑшкӑрать, анчах унӑн сасси тӗрлӗ вырӑнтан; илтӗнет, эпӗ те ҫав сасӑ хам умра илтӗнекен пуличченех ӑна хирӗҫ кӑшкӑртӑм: вара тинех ӑнлантӑм: манӑн кимӗ юхӑма май ҫаврӑннӑ, апла халь пӗтӗмпех йӗркеллӗ: кӑшкӑраканни — Джим, пӗр-пӗр урӑх сулӑҫӑ мар.

Слышу, опять кричат, опять позади меня, только в другом месте, и теперь крик не умолкал, только все менял место, а я откликался, пока крик не послышался опять впереди меня; тогда я понял, что лодку повернуло носом вниз по течению и, значит, я еду куда надо, если это Джим кричит, а не какой-нибудь плотовщик.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Эпӗ пӑрахутӑн надстройкине кӗрсе кайсан, вӑл сулӑ патне йӑпшӑнса пынӑ-мӗн, анчах сулли пулман, чунӗ тухас пек хӑраса ӳкнӗ вӑл: «Тинех пӗтрӗм ӗнтӗ, — тенӗ, — ӗҫ кирек епле вӗҫленсен те маншӑн пурпӗрех; енчен кам та пулин килсе ҫӑлмасан, эпӗ путса вилетӗп; енчен ҫӑлакан тупӑнсан, пурпӗр пысӑк укҫа илессишӗн мана килсе тытса каяҫҫӗ, унта вара Уотсон мисс Кӑнтӑра сутса ярать».

В ту минуту, когда я залез в рубку, а он прокрался обратно к плоту и увидел, что плота больше нет, он чуть не умер со страха: так и решил, что ему теперь крышка, чем бы дело ни кончилось, потому что если его не спасут, так он утонет; а если кто-нибудь его спасет, так отвезет домой, чтоб получить за него награду, а там мисс Уотсон, наверно, продаст его на Юг.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Малтан кӑмӑл темле начартарах пекчӗ, халӗ вара тинех ҫӑмӑллӑн сывласа ятӑмӑр.

Прежде мы себя чувствовали как-то не совсем хорошо, а теперь нам стало куда легче.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫур ҫӗр иртсе пӗр сехет те ҫитрӗ пулӗ ӗнтӗ, эпир утрав ҫумӗнчен тинех хӑпрӑмӑр, сулӑ ытла майӗпен шунӑ пек туйӑнать.

Было, верно, уже около часа ночи, когда мы в конце концов миновали остров; нам все время казалось, что плот еле-еле движется.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫынна ним вырӑнне хуман Михха тинех хӑй вӗсен аллине ҫакланнине тавҫӑрать.

Куҫарса пулӑш

«Ӗмӗр сакки сарлака» романпа унан авторӗ // Николай Григорьев. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Тинех ӗҫе татса паракан кун килсе ҫитрӗ.

Роковой день наступил наконец.

XXXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— А! тинех!

— А, наконец-то!

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Акӑ тинех тӗрӗс ҫын тупӑнчӗ; акӑ кама шанма юрать.

Вот, наконец, правдивый человек; вот на кого положиться можно.

XVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена тинех хӑй Инсаровпа сехет ытла калаҫманни ҫинчен аса илчӗ.

Елене пришло, наконец, в голову, что она более часу не говорила с Инсаровым.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех