Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пусса (тĕпĕ: пус) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Степан Ильич вӑрӑммӑн ярса пусса хапха патнелле утать.

— Степан Ильич крупно шагает к воротам.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӗвел нимӗн шеллемесӗр хӗртнӗ, йывӑр амуници хулпуҫҫисене пусса пынӑ.

Солнце палило нещадно, тяжелая амуниция давила на плечи.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Эпӗ пусса пӑрахнӑ така ҫине пырса такӑннӑ иккен.

Споткнулся я о тушу зарезанного барана.

Хушса кӗртнӗ сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Сержант Нарбонн урисене юр ӑшӗнчен ерипен туртса кӑларнӑ, сыхланкаласа пусса вӑл ӳксе шӑнса вилесрен хӑранипе малаллах утнӑ.

Сержант Нарбонн медленно вытаскивал их из снега и, осторожно переставляя, шел дальше, боясь упасть и замерзнуть.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

— Теори ҫавӑн пек пулма пултарнине кӑна кӑтартать, — вӑл уйрӑмӑнах «пулма пултарнине» сӑмаха пусса каларӗ, — анчах ҫав «пулма пултарать» тени «пулать» тенине пӗлтермест-ха.

— Так, теория показывает нам только возможность, — подчеркнул он последнее слово, — но еще не дает права считать невероятное за реальный факт.

Иккӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Ҫурӑм хыҫне ҫакнӑ ҫӗклем хулпуҫҫисене пусса пырать, анчах халӗ пурте пӗрех мар-и вара!

Груз давит мне на плечи, но, чорт дери, не все ли равно теперь уже!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Вӑл койкӑсем хушшипе чӗрне вӗҫҫӗн пусса пӗр сас-чӗвӗсӗр иртсе пынӑ, чарӑнса пӗр-пӗр курсантӑн ҫӗре ӳкнӗ утиялне тӳрлетнӗ, тепӗр чухне пӗр пек мар сывлакан курсант патӗнче нумайччен чарӑнса тӑнӑ.

На цыпочках, бесшумно ступая, он проходил мимо рядов коек, останавливался, чтобы поправить упавшее одеяло, и иной раз долго прислушивался к неровному дыханию какого-нибудь курсанта.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Житомирти халӑх Щорс питомецӗсен тумӗ ҫине, вӗсем мӗнле ҫирӗп пусса утни ҫине савӑнса пӑхса ӑсатнӑ.

Толпы житомирцев провожали роты школы, любуясь выправкой, твердым и четким шагом щорсовских питомцев.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Эпир вӗсене пусса ҫиме пӗр пӑлан парса хӑвартӑмӑр та хамӑр Уд текен юханшыв еннелле ҫул тытрӑмӑр.

Тогда мы отдали им одного оленя на мясо, а сами пошли дальше, на реку Уд.

Быгин-Быгинен // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 159–164 с.

Пӗчӗк сливӑсене икӗ енчен пӳрнепе хытӑ пусса ҫураҫҫӗ те, ҫӗҫӗ вӗҫӗпе вӑррине кӑларса илеҫҫӗ.

Мелкую сливу сжимают с концов, так чтобы она лопнула, и ножом удаляют косточку.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Лимона ытти апатпа пӗрле панӑ пулсан, сӗткенне вилка тӳртӗшӗпе пусса кӑлармалла.

В некоторых блюдах (например, рыба, шницель и др. ) сок из ломтика лимона выжимается выпуклой стороной вилки.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Лимон татӑкне чей стаканӗ ӑшне яраҫҫӗ, кашӑкпа сӗткенне пусса кӑлараҫҫӗ, унтан чей ӑшӗнчен кӑларса чей чашки ҫине кураҫҫӗ.

Ломтик лимона кладут в стакан с чаем, ложкой выдавливают сок, остатки извлекают и кладут на край блюдечка.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Улмана ҫӗҫӗпе пусса тытса тӑраҫҫӗ.

Нож только придерживает картофель.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗтел ҫине пӗр вилка анчах хунӑ пулсан, ӑна вара сылтӑм алӑпа тытаҫҫӗ, сулахай алӑри ҫӑкӑр татӑкӗпе пулла пусса тытса тӑраҫҫӗ.

Если на столе только одна вилка, ее держат в правой руке, а находящейся в левой руке корочкой хлеба придерживают рыбу.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӗсене халь ҫурӑм ҫинче пусса тӑракан йывӑр чула антарса пӑрахнӑ пек ҫӑмӑл туйӑнчӗ.

Каждый ощущал себя так, будто сбросил со своих плеч огромный тяжелый камень.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пӗрлех каятпӑр, пӗрлех, — пӑшӑрханарах каларӗ Элюкка, — тульккӗ, вашӑ пӑлхарати, эс те, вашӑ пӑлхарати, — вӑрман теҫетникне хисеп пайӗсӗр хӑварасшӑн пулмарӗ старӑстӑ, — эпӗ наччасра килтисене пӗлтерсе тухам-ха, хамӑр ҫаврӑнса киличчен, автан пусса, мӗн те пулин хатӗрлеме ӗлкӗрччӗр.

— Что ж, вместе так вместе, — Элюкка забеспокоился, — только я, ваше благородие, и ты, ваше благородие, — чтобы не оставить без почести и десятника, продолжал староста, — на минутку в дом взойду — скажу там домашним, чтоб к нашему возвращению петуха зарезали да приготовили что-нибудь поесть…

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫурт лартас тетӗн апла? — ыйтрӗ Ваҫилей Иметрен, тӑн-тӑн урисене саркаларах пусса.

— Никак, дом надумал строить? — спросил он у Имета, широко расставив толстые ноги.

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ак паҫӑр кӑна шухӑшларӑм-ха: ӗнем ман виҫӗ ҫул ӗнтӗ вӑкӑр хыҫҫӑн вӑкӑр тӑвать, сурӑхсем така тӑваҫҫӗ, чӑххӑмсем ялан автан пусса кӑлараҫҫӗ, арӑм тата хӗрача хыҫҫӑн хӗрача ҫуратса тултарчӗ…

Я вот давеча подумал: корова у меня уж три года подряд все бычков приносит, овцы — баранов, куры петушков выводят, а баба моя все мне девок рожает…

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хамӑртан хӑпа пӗлмен асапӑмӑр пӗрехмай пусса тӑнине пула эпир ҫавна тӳссе курма хӑнӑхнӑ.

И даже привыкает к своему бедственному положению.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗри ҫӳллӗрех пӳ-силлӗ, шурӑ кӗрӗк пиншакпа, ҫавра кӑшӑлла чӑпар ҫӗлӗкне ӗнси ҫинерех пусса лартнӑ; юнашар утаканӗ, лутрарах та сарлака ҫын, хура пиншакпа, мулаххай ҫуначӗсене усса янӑ.

Один высокий, широкоплечий, в белом овчинном полушубке и нахлобученной по самые брови круглой пестрой шапке; идущий с ним рядом ростом пониже, но широк в кости, одет в черный ватник и малахай с разлетающимися на ветру ушами.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех