Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лаҫҫи (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫерҫисем яланах, хӗлле те, кивӗ тимӗрҫ лаҫҫи ҫивиттин айӗнче пурӑнаҫҫӗ, вӗсем чарӑнмасӑр чӗвӗлтетни вара мӑлатукпа сунтал хыттӑн янранине илемлетсе тӑрать.

Они всегда жили под застрехами старой кузницы, даже зимой, и неумолчное чириканье их как бы вторило живому, звонкому говору молотка и звону наковальни.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗччен ларакан тимӗрҫ лаҫҫи таврашӗнче никам та курӑнмасть.

Вокруг одинокой кузницы было безлюдно и пусто.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хуторӑн чи хӗрринче ларакан тимӗрҫ лаҫҫи ӑна хӑй пӗлекен шӑршӑпа та сасӑпа кӗтсе илчӗ: Ипполит Сидорович аллинчи мӑлатук, хуҫин кашни хусканӑвне пӑхӑнса, ӗлӗкхи пекех вылять, янӑрать, аякранах ӗмӗрӗ иртсе пыракан вӗркӗч хӑшӑлтатса сывлани илтӗнет, ярах уҫса пӑрахнӑ алӑкран ҫуннӑ кӑмрӑкӑн йӳҫӗ шӑрши тата сивӗнсе ҫитмен тимӗрӗн ырӑ та асран тухма пӗлмен шӑрши сӑрхӑнать.

Стоявшая на самом краю хутора старая кузница встретила его знакомыми запахами и звуками: по-прежнему звенел и играл в руках Ипполита Сидоровича молоток, покорный каждому движению хозяина, еще издали слышались астматические вздохи доживающего свой век меха, и по-прежнему тянуло из настежь распахнутой двери горьким запахом горелого угля и чудесным, незабываемым душком неостывшей окалины.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Савнӑ, ватӑлнӑ тимӗрҫ лаҫҫи!

Милая старая кузница!

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫаксене вара вӗсем Андрей Иванӑч хӑй ӗмӗрӗнче нихҫан та ни тимӗрҫӗ лаҫҫи, ни вите таврашне те курман пек каласа кӑтартрӗҫ.

— И все это рассказывалось с таким видом, как будто Андрей Иваныч впервые в жизни видел и кузницу и скотный двор.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пирӗн тимӗрҫӗ лаҫҫи! — терӗ Маша, хуралса кайнӑ пӗчӗк сарай ҫине кӑтартса.

— Наша кузница! — говорила Маша, показывая на закопченную низенькую сараюшку.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька нимӗн те шарламарӗ, уялла пӑхрӗ, тимӗрҫӗ лаҫҫи ҫумӗнчи ҫырмари шыв шарланине итлерӗ, кулса ячӗ.

Санька ничего не ответил, посмотрел в поле, прислушался, как в овраге за кузницей клокотала вода, и улыбнулся.

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл тимӗрҫӗ лаҫҫи патӗнче халӗ ҫеҫ юсанӑ плугпа сеялкӑсене пӑхкаласа тӑрать, шӗвӗр сӳре шӑлӗсене урипе тӗксе илет.

Он уже стоял около кузницы, подержался за поручни отремонтированного плуга, покрутил рычаги сеялки, потрогал ногой острые, как штыки, зубья бороны.

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах, тимӗрҫӗ лаҫҫи патӗнчен иртнӗ чух, эпӗ Таранчикӑн малти сулахай урин таканӗ тахҫанах лӑнкӑртатма пуҫланине аса илех кайрӑм та, лашана ҫӗнӗрен таканлаттармашкан чарӑнтӑм.

Но, проезжая мимо кузницы, я вспомнил, что у Таранчика давно уже хлябает подкова на левой передней, и остановился, чтобы перековать лошадь.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ку пурнӑҫ мар, темле тимӗрҫӗ лаҫҫи; кунта ӗмӗрӗпех ҫулӑм, тӑнкӑртату, пӑчлӑх, шӑв-шав… хӑҫан пурӑнмалла-ха?

Это какая-то кузница, не жизнь; тут вечно пламя, трескотня, жар, шум… когда же пожить?

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хачӑкри тимӗрҫӗ лаҫҫи пирки калас тӑк унӑн никӗсӗ те тахҫанах курӑкпа витӗннӗ.

И если говорить о кузнице в Хачиках, так её фундамент уже давно зарос травой.

Пурччӗ тимӗрҫӗ лаҫҫи... // Александр Мокин. «Хресчен сасси», 5(2643)№, 2017.02.09

Ял «Чи лайӑх тимӗрҫӗ лаҫҫи» ята тивӗҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

Хравути Пуххи ентешлӗхе пухрӗ // Николай Смирнов. «Тӑван Ен», 49-50№, 2016.07.01-07

Кипечкассинчи Борис Прокопьев тимӗрҫӗ лаҫҫи уҫса ҫава туптать, хӗрарӑмсем юрла-юрла утӑ ҫулма каяҫҫӗ, ӑна кӗреплепе пуҫтараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Хравути Пуххи ентешлӗхе пухрӗ // Николай Смирнов. «Тӑван Ен», 49-50№, 2016.07.01-07

Чӑваш наци конгресӗн Мӑн Канашӗн ларӑвӗнче сӑмах илнӗ Тӗмен чӑвашӗ (эп ӑнланнӑ тӑрӑх, ку ҫын — Логинов) Пушкӑртстанра пурӑнакан Иван Тарасов чӑваш калашле, «Музей — ҫӑпата лаҫҫи мар!» — тенинче.

Куҫарса пулӑш

Ҫӑпатана музейран кӑларса пени мӗскӗнлӗхе пӗтерӗ-и? // Таисия Ташней. http://chuvash.org/blogs/comments/2800.html

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех