Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курӑнас (тĕпĕ: курӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах хитре курӑнас тесе темтепӗр ҫакса тултармалла мар, кунта та, ытти ҫӗрти пекех, виҫене пӗлмелле.

Но и здесь решающую роль играет чувство меры.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Тепле ҫав, — тесе шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче, — укҫасӑрах ӗҫлеме килӗшнӗ пулӑттӑн-ши эс ман патӑмра, сӑмаху витӗр курӑнас пек ҫутӑ та, шанӑҫӑм теттӗм…»

А про себя думал: «Не знай, согласился ли бы ты работать без денег, хотя слова твои прозрачны на свет, а верится с трудом…»

VII. Ҫӗнӗ пуян // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ялта кӑна пулсан, епле килсе курӑнас пулмасть? — иккӗленсе те пӑшӑрханса каласа хучӗ Тимрук.

— Если он в деревне, неужто домой и глаз не покажет? — усомнился в словах отца Тимрук.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ак хӑйнех илет-ха Шерккей, енчен вӑл ҫамрӑк чух унта-кунта пулса курнӑ пулсан, ҫын хушшинче хӑш чух ытла мӗскӗннӗн курӑнас ҫукчӗ.

Если бы Шерккей смолоду побывал там-сям, потолкался бы среди людей, небось не выглядел бы таким жалким да неловким, как нередко с ним случалось в жизни.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Телейлӗ Шерккей аллисене кӑна мар, пӗтӗм питне-куҫне ҫупа вараласа пӗтерчӗ те, ӗнтӗ халь-халь витӗр курӑнас пек, ҫап-ҫутӑ сӑнарлӑ пулса кайрӗ.

Довольный Шерккей вымазал жиром не только руки, но и все лицо так, что в него, как в зеркало, смотреться можно.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫынсен куҫне мӗнле питпе курӑнас ман ун чух?

Да как же я посмотрю в глаза людям?

«Ырӑ ҫул сун мана!» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӗртен-пӗр ӑстӑнри асӑну, телейлӗ тӗлӗкре курӑнан чун варлийӗн тӗтреллӗ сӑнарӗ — вӑл та пулин курӑнас пулсан ҫеҫ — урӑх нимӗн те ҫук, нимӗн те ҫук.

Одно-единственное воспоминание, туманный образ, увиденный в счастливом сне — и то еще, если этот сон приснится, — и больше ничего, ничего…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫын ҫинче ҫын пек курӑнас тесе, вӑл акӑ ҫуртне ӑшӑтрӗ, ҫӑвӑнса тасалчӗ, тумланчӗ, вӑхӑт пайтах ирттерчӗ ҫав…

Но ему хотелось показаться на людях в праздничном виде, и он вытопил печь, согрел воды, умылся, оделся, времени, конечно, прошло довольно много.

XXIII. Тавӑру черечӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк, хӑнасем умӗнче чипер курӑнас тесе, хӑй сахал ӗҫрӗ, ҫавӑнпа ура ҫине те ҫӑмӑллӑнах тӑчӗ.

Кандюк, как хозяин, при гостях пил мало и потому держался легко и трезво.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар, хӑйӗн пӗчӗк пӳртӗнче чӳрече аяккине тӑрса, ҫамрӑксене курӑнас марччӗ тесе, катаран карӑнса пӑхать.

Тухтар, стоя возле крохотного оконца, глядит на них украдкой, но сам ни за что не показывается на глаза.

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӳллӗ крыльца ҫинчен Михаил Ивановичӑн хӗнесе пӗтернӗ хура сӑн-питне уҫҫӑнах курчӗ, куҫӗ хӗрӳллӗн ҫуталнине те уйӑрса илчӗ, унӑн хӑйӗн те Рыбина курӑнас килчӗ ҫавӑнпа вӑл чӗрне вӗҫҫӗн кармашса тӑрса, ун еннелле тинкеререх пӑхрӗ.

С высоты крыльца она ясно видела избитое, черное лицо Михаила Ивановича, различала горячим блеск его глаз, ей хотелось, чтобы он тоже увидал ее, и она, приподнимаясь на ногах, вытягивала шею к нему.

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫак урам, халӑх куҫне пит курӑнас мар тесе, ятарласа сӑрт айне анса ларнӑн туйӑнать.

Улицу, убежавшую под гору будто специально для того только, чтоб поменьше глаз глядело на нее.

Председатель касси // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Курӑнас килмест манӑн, — терӗ вӑл, — атту халех килсе тулаҫҫӗ.

— Я не хочу, чтобы меня видели, — сказала она, — а то ведь сейчас полезут.

XXXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Астӑватӑп эпӗ, тахҫан-тахҫан, вӑрҫӑччен, ман ун умӗнче мӑн ҫын пек курӑнас килетчӗ.

Я помнил, как когда-то давно, до войны, мне хотелось показаться ей очень взрослым.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Аслӑрах курӑнас килет-ҫке-ха.

Мне хотелось быть старше.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ, ачасем умӗнче, уйрӑмах литературӑна лайӑх пӗлекен Саша умӗнче, танлӑрах курӑнас тесе, хамӑра ӗлӗк Гайдар ним пӑхмасӑр «Параппанҫӑ шӑпине» вуласа пани ҫинчен, Фраерман хӑйӗн «Тискер йытӑ Динго» ятлӑ кӗнекине епле ҫырнине каласа пани ҫинчен, Пионерсен Ҫуртне таксипе хам лартса пынӑ Ираклий Андроников тӗрлӗрен ҫынсем пек калаҫса кӑтартса тӗлӗнтернисем ҫинчен аса илсе кала-кала патӑм.

Я, чтобы блеснуть перед ребятами, а особенно перед Сашей литературной эрудицией, вспоминал, как читал нам Гайдар наизусть «Судьбу барабанщика», как Фраерман рассказывал историю написания «Дикой собаки Динго…», и как Ираклий Андроников, которого мне поручили привезти в Дом пионеров на такси, пародирует разных людей.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак чӑтлӑхлӑ ҫӳллӗ стена хыҫне кӗтӗвӗпех тӑрсан та куҫа пӗр выльӑх та курӑнас ҫук.

За высокой стеной которых могло укрыться от глаз целое стадо.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кӗтрине те ахалех курӑнас ҫук сан куҫна.

Да и на глаза Кетрин не стоит тебе лишний раз появляться.

Виҫҫӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Миккуль куҫне курӑнас мар-ха, тепле тата сӑмах илтме тивӗ.

Лучше не появляться Николаю на глаза, а то наслушаешься.

Виҫҫӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Амӑшӗ хӗрӗн пуҫӗ ҫине бантиксем вырӑнаҫтарас тесе тем пекех тӑрӑшрӗ, анчах Ҫинукӑн ҫӳҫӗ кӗскерен ниепле те лартаймарӗ, арҫын ача пекех курӑнас тесе вӑл ҫӳҫне ашшӗне кастарсах тӑрать.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех