Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗрсене (тĕпĕ: йӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапах та хӑй кӑна пӑхмасӑр ростовщик пит-куҫӗнчи кӑшт ҫеҫ палӑракан йӗрсене те ӳкересшӗн пулнӑ.

Однакоже, несмотря на то, он положил себе преследовать с буквальною точностью всякую незаметную черту и выраженье.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Япаласен йӗрӗсене пур ҫӗрте те тӗрӗс ӳкернӗ; ку йӗрсене чӑн-чӑн художник кӑна курма пултарать, ҫынсен картинисем ҫине пӑхса ӳкерекен художникӗн ҫав йӗрсем илемсӗр тухаҫҫӗ.

Везде уловлена была эта плывучая округлость линий, заключенная в природе, которую видит только один глаз художника-создателя и которая выходит углами у кописта.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Ку тарана ҫитсе ытти художниксем асӑрхайман йӗрсене ӳкернине чухласа илсен, унӑн чӗри хавассӑн тапма пикенчӗ.

Сердце его начало даже слегка трепетать, когда он почувствовал, что выразит то, чего еще не заметили другие.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

хӗссе каялла чакрӗ, хӗре аякран пӑхса илчӗ те пӗр сехетрех малтанхи йӗрсене ӳкерсе те хучӗ.

глаз, подался назад, взглянул издали, и в один час начал и кончил подмалевку.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Юр вӗркесе ҫӑвать, тӑман ҫавӑрать, вӑрманти йӗрсене пытарать.

Сыпала, сыпала и кружила в воздухе белые лёгкие хлопья — засыпала путаные лесные следы.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Ак инкек: йӗрсене питӗрсе лартсан мӗн тумалла?

Беда теперь: занесёт след, тогда как быть?

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Юр ҫинчи йӗрсене кӗнеке вуланӑ пекех вулать.

Читает по снегу, как по книге.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Халь пӑх: эпӗ кунта йӗрсене асӑрхарӑм та, ку вырӑна ялавсемпе ҫавӑрса хутӑм.

Гляди теперь: тут я следы приметил и вчера с вечера весь этот остров флажками обнес.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Йӗрсене шӑлса каймасан аванччӗ…

— Кабы вот следов не замело…

Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Тепӗр тесен, мӗншӗн пӑхмалла-ха вӗсем ҫине, ӑна та ытти кивӗ йӗрсене шӑлса лартнӑ пекех шӑлса лартнӑ ӗнтӗ.

Да и ни к чему было: её, конечно, так же занесло, как и все старые следы.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Вӑл кивӗ йӗрсене ним хӑвармиччен шӑлса лартать.

Он начисто засыпает все старые следы.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Мӗнле вара паянхи йӗрсене ӗнерхи йӗрсенчен уйӑрса илӗн?

Как их отличишь от его вечерних следов?

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ҫӗр ҫийӗн типӗ юр вӗҫтерсе йӗрсене шӑлса лартать.

Сухой крупитчатый снег мело по земле — пудрило следы.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ҫакӑн пек ҫанталӑкра ҫӗнӗ йӗрсене тупаймастӑн, киввисене анчах тупма пулать.

В такую погоду найдёшь одни старые следы, новых нет.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ҫӗнӗрен тухса тӑнӑ тӗнче ҫине вӑл кӑштах тӗлӗнсе пӑхрӗ, тутинчен чылайччен вара сивлек сӑнне, тискер кайӑкӑнни майлӑ ҫиллес куҫӗсене тӗлӗнмелле улӑштарса янӑ, ҫӑвар кӗтессисенчи хаяр йӗрсене ҫемӗҫтернӗ юмарт та ачалларах айван кулӑ сирӗлме пӗлмерӗ.

На вновь явившийся ему мир он смотрел чуточку удивленными глазами, и с губ его подолгу не сходила простодушная, детская улыбка, странно изменявшая суровый облик лица, выражение звероватых глаз, смягчавшая жесткие складки в углах рта.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тимӗрпе ӗҫленӗ йӗрсене вӑхӑт тикӗслеме ӗлкӗреймен-ха.

Еще не смыты временем следы работы с железом.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан пӗрремӗш хут куҫ хӗррисенчи сивӗ йӗрсене ҫемҫетсе кулса илчӗ.

Степан, в первый раз смягчив черствые излучины в углах глаз, улыбнулся.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗтӗм таврари кӳмерккесене, йӗрсене, тӗссемпе хушӑсене шӗветсе ирӗлтерекен каҫ хупланса килет: лӑп та шай ҫак вӑхӑтра ӗнтӗ кун ҫути ҫӗрлехи кӑвак сӗмлӗхпе чӑлханса арпашать те, куҫа курӑнакан япаласем пурте юмахри пек асамлӑн мӗлтлетсе чӗтренме тытӑнаҫҫӗ; тавралӑхри шӑршӑсем те ҫак сехетре, ирӗлсе кайса; хӑйсене евӗр хӗрхӳленнӗн туйӑнса тӑраҫҫӗ.

Был тот предночной час, когда стираются очертания, линии, краски, расстояние; когда еще дневной свет путается, неразрывно сцепившись, с ночным, и все кажется нереальным, сказочным, зыбким; и даже запахи в этот час, утрачивая резкость, имеют свои особые, затушеванные оттенки.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Корнилов унӑн сӑмахӗсене пуҫа усса чӑтӑмсӑррӑн итлесе ларчӗ; анчах ҫак хушӑрах вӑл вичкӗн куҫӗпе Лукомскин сивлек пичӗ ҫине хытӑ пӑлханнӑран тапса тухнӑ пӑч-пач хӗрлӗ йӗрсене уҫҫӑн асӑрхама пултарчӗ.

Корнилов, склонив голову, напряженно вслушивался и все же своим острым глазом успел заметить, как холодное с виду лицо Лукомского волнение испятнило еле видным, скупым румянцем.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тарласа, пӗҫҫисемпе аякӗнчен кӑпӑк татӑлакан пулнӑ лашисене тӑратрӗ те Григорий хӑйӑр ҫинчи йӗрсене пӑхма ҫуни ҫинчен сиксе анчӗ.

Григорий остановил потных, со шмотьями мыла между ног, лошадей и соскочил с саней рассмотреть следы.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех