Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Асар-писер пуҫланса кайрӗ шалта, — илтетӗп, хӑй кӑшкӑрать: «Марея Федоровна, Марея Федоровна! Тӑр хӑвӑртрах, лартса яр сӑмавар. Иван Авдеевич килчӗ!» — тет.

Поднялась там смятенья, — слышу, сам кричит: «Марея Федоровна, Марея Федоровна! Вставай скорей, ставь самовар, Иван Авдеич приехал!»

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атаман, тарласа кайнӑ ҫамкине шӑлкаласа, пайлавҫӑсен хушамачӗсене кӑшкӑрать, ҫӑварӗнчен пӑс мӑкӑрлантарать, кача пӳрнипе сухалӗ ҫине шӑнса ларнӑ пӑр шакӑрчисене хӑпӑтать.

Атаман, поглаживая запотевшую насеку, выкрикивал фамилии раздатчиков, дымился паром, обдирал мизинцем сосульки с бороды.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑшӗ-пӗрисем арман патнелле чакса кайрӗҫ, леш Таврида ҫынни, вутпуҫҫине сулкаласа, кӑвак тӗтӗм ӑшӗнчен хӗлхем пайӑркисем сирпӗтсе, шавах кӑшкӑрать.

Кое-кто задом отходил к мельнице, а тавричанин, махая головней, сея огненные капли из сизого дыма, кричал:

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тиверт! — кӑшкӑрать Петро.

Сыпь!.. — орал Петро.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Епле-ха апла, эсрелӗ пуҫӗ те иккен, чупса пычӗ те кӑшкӑрать: «Сирӗн ачӑрсем сенӗксемпе чикӗшӗнсе пӗтрӗҫ!» тет.

— Да как же, мать ее курица, прибегла и орет: «Ребята ваши вилами попоролись!»

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Кӗсрине тиверт! — урмӑшнӑрах сасӑпа кӑшкӑрать вӑл, Григорий ҫурӑмӗ еннелле пӗшкӗнсе, куҫӗсене унталла-кунталла вылянтарса.

— Кобылу рубани! — ворочая по сторонам глазами, сипел он, наклоняясь к Григорьевой спине.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Чарӑннӑ пултӑр! — Христоня рак хаччи евӗрлӗрех аллисемпе сулласа кӑшкӑрать, — чарӑннӑ пултӑр, е атаман патне чуптаратӑп.

— Разойдись! — махал он клешнятыми руками, — Разойдись, а то к атаману!

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья Григорин вырӑнтан хускалми, ачашлама кӑмӑлламан аллисене ярса илет, хӑйӗн кӑкӑрӗ ҫумне, чунсӑрланнӑ сивӗ питҫӑмартийӗсем ҫумне чӑмӑртать, йынӑшакан сасӑпа кӑшкӑрать:

Аксинья хватает неподатливые, черствые на ласку Гришкины руки, жмет их к груди, к холодным, помертвевшим щекам, кричит стонущим голосом:

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мана кӑшкӑрать.

Кличет меня.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий ӑна палласа илет те аякранах кӑшкӑрать:

Григорий угадывает и еще издали кричит ей:

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗншӗн хирӗҫ сасӑ памарӑн-ха?.. — ҫилӗллӗн кӑшкӑрать Григорий, ҫыран хӗрринелле упаленсе.

— Чего ж не откликалась-то?.. — сердито орет Григорий, на четвереньках выбираясь на берег.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫакӑнтан… тапратӑр… — ураран ӳкерекен ҫиле хирӗҫ тӗрмешсе кӑшкӑрать Пантелей Прокофьевич.

— Отсель… зачинать… — осиливая хлобыстающий ветер, кричит Пантелей Прокофьевич.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Кукӑльсене манса хӑварнӑ, — ассӑн йынӑшса кӑшкӑрать калитке ҫумне таянса Дуняша; хайӗн вараланчӑк вӗри пичӗ ҫине, пичӗ ҫинчен килте тӑхӑнакан кофти ҫине куҫҫульсем тумлаҫҫӗ.

— Остались пирожки-и! — прислонясь к калитке, стонала Дуняшка, и на измазанные горячие щеки, а со щек на будничную кофтенку — слезы.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Ҫук, эпӗ чан мар, — Иван Федорович! кӑшкӑрать вӑл, «чӑнах ҫапла, эсӗ чан», тет хӑй умӗнчен иртсе пыракан П… полкӑн полковникӗ.

— «Нет, я не колокол, я Иван Федорович!» — кричал он, «Да, ты колокол», — говорил, проходя мимо, полковник П… пехотного полка.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

» тесе кӑшкӑрать вӑл, ҫапла каларӗ те Катерина, хыттӑнах ӗсӗклесе, сӑпка патнелле ыткӑнчӗ, хӑраса ӳкнӗ ачи вара пӗчӗкҫӗ аллисене малалла тӑсса ҫухӑрма пуҫларӗ.

..» — и, зарыдав, кинулась она к колыбели, а испуганное дитя протянуло ручопки и кричало.

XI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Озеров вара пӑсӑлса, ланкашкаланса пӗтнӗ ҫула, ун тӑрӑх майӗпен шӑвакан лавсене, пичӗсене тӑм илтернӗ, юрланса пӗтнӗ хӗрарӑмсем ҫӗмрӗк ҫуна тавра тата ҫул хӗрринчи канава пушатнӑ тырӑ миххисем тавра тӑнине курчӗ, Васька Голубцова та курчӗ вӑл: харсӑр ача, ашшӗн кӗске кӗрӗкне тӑхӑннӑскер, кӗрт тӑрӑх аран-аран ашса, васкаман хӗрарӑмсем патне пырать, вӗсене пушӑ аврипе юнаса хыттӑн кӑшкӑрать

Озеров ясно представил себе разбитую, ухабистую тыловую дорогу с медленно ползущим по ней обозом, увидел запорошенных снегом, обмороженных женщин, стоящих вокруг разбитых саней и сваленных в кювет мешков с зерном, увидел даже Ваську Голубцова: задиристый парнишка в полушубке с отцовского плеча, едва вылезая из сугроба, подходил к нерасторопным женщинам и сердито кричал, потрясая кнутом…

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Чи хӗрринчи куппере уйрӑмах тӑвӑр та шавлӑ, унта шахматистсем ҫапӑҫу пуҫланӑ, темле делегат, темле тӗлӗнмелле хыпара пӗлтересшӗн пулнӑ пек, пӗтӗм вагона кӑшкӑрать: «Ан васка, пешкӑпа ҫӳре».

В самом крайнем купе было особенно тесно и шумно, где шахматисты начинали поединок, и какой-то делегат кричал на весь вагон, как будто хотел донести какую-то удивительную новость: «Не спеши, пешкой ходи».

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Никам шухӑшне те хисеплемест, нимӗнле канаша та шута илмест, ҫитменнине тата, хӑй вӗренетӗп тесе пур ҫӗрте те кӑшкӑрать пулсан та, вӗренмест; пур ҫӗрте те вулатӑп тесе ҫӳрет пулсан та, нимӗн те вуламасть, кӗнекесемпе хаҫатсем те вуламасть…

Ни с чьим мнением не считается, ни к какому совету не прислушивается; не учится, хотя всюду кричит, что учится; ничего не читает, даже газет, хотя везде говорит, что читает…

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Арӑмӗ кӑшкӑрать, хӑйне хӑй хуплама тӑрӑшать, тухса тарма хӑтланать, анчах Корней ӑна ямарӗ.

Она кричала, защищалась, хотела уйти, но он не пускал ее.

I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Юрлаканни юрлать, кӑшкӑраканни кӑшкӑрать, пӗри чышкипе ҫапса сӗтеле кисретет, тепри карланкине эрех ӳпӗнтерет.

Кто пел, кто кричал, кто стучал кулаком по столу, кто лил себе в глотку вино.

Франсуаза // Василий Алагер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 87–92 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех