Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑкӑрӗ (тĕпĕ: кӑкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сергей парадри пек тумланнӑ: якатнӑ бриджипе, ҫӗнӗ кительпе, йӑлтӑртатакан пуличченех тасатнӑ атӑпа, пӗтӗм кӑкӑрӗ урлӑ, тӳпери хуракӑш ҫулӗ пек, орденсемпе медальсем ҫутӑлса тӑнӑ — райисполком председателӗ пулнӑранпа вӑл пӗрре те кун пек тумланман-ха.

Одет Сергей был по-парадному: разутюженные бриджи, новенький китель, до лоска начищенные сапоги, через всю грудь, словно гуси-лебеди в небе, сияли ордена и медали — с тех пор, как стал председателем райисполкома, он еще ни разу не был в таком наряде.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Витӗр йӗпеннӗ кӗпи ун хулпуҫҫийӗсем ҫумне, кӑкӑрӗ ҫумне ҫатах ҫыпҫӑнса ларнӑскер, хавас та савӑнӑҫлӑскер, вӑл халӗ Сергейшӗн тахҫан пӗрре ҫумӑртан пытанма чӑх фермине чупса кӗрсен алӑк умӗнче курнӑ Хуракуҫ хӗртен те ҫывӑхрах, хитререх пулнӑ…

Ее платье, пропитанное водой, липло к плечам, к груди, и вся она, облитая дождем, возбужденно-радостная, была для Сергея еще более милой и близкой Смуглянкой, чем в тот вечер, когда он, спасаясь от ливня, забежал на птичник и увидел ее на пороге…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Юлашки вӑй-халне пухса, Хохлаков йӗнер ҫине кармашса ларчӗ, кӑкӑрӗ ыратнине туйса, хӑйне хӑй ним ӑнланмасӑр, питӗ хыттӑн хутор патнелле вӗҫтерчӗ, хуторта ҫапӑҫу пуҫланнӑ…

Напрягая последние силы, Хохлаков вскарабкался в седло и, не помня себя и только чувствуя тупую боль в груди, во весь галоп помчался в хутор, где уже шел бой…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халӗ ӗнтӗ Рагулинӑн ӑна хирӗҫ нимӗн каламалли те ҫук пек туйӑнчӗ, анчах чӗри темшӗн вӑйлӑрах хӗсрӗ, кӑкӑрӗ ыратрӗ, карланкӑ патне темле кӳрентерсе ыратакан муклашка пырса капланчӗ…

Ему показалось, что теперь-то Рагулину уже нечего сказать, а только сердце почему-то ныло еще сильнее, ломило грудь, а к горлу подкатывался комок острой и обидной боли…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл каллех пуҫне ун кӑкӑрӗ ҫине хучӗ.

Она снова склонила голову ему на грудь.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Нимӗн те хатӗрленмен эпӗ, — терӗ кӳреннӗ сасӑпа Ирина, унтан пуҫне Сергей кӑкӑрӗ ҫине хурса, пӗр минут пек ним чӗнмесӗр тӑчӗ.

— Ничего я не готовила, — сказала обидчивым голосом Ирина и склонила голову на грудь Сергея, минуту стояла молча.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӑкӑрӗ ҫӳҫенсе илет, шухӑшӗсем пӑтранчӗҫ.

Грудь вздрогнула, мысли запутались.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Горницӑна иртӗр, — терӗ Лена, шӑннӑ пек ҫӳҫенсе, аллине кӑкӑрӗ ҫумне хытӑрах хӗстерчӗ.

— Проходите в горницу, — сказала Лена, вздрогнув будто замерзла, и крепко прижала руку к груди.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хапха уҫса кӗртекен илемлӗ, хуторти пек мар хӗрарӑм, чавса таран ҫара аллисене ҫӳллӗ кӑкӑрӗ ҫине хӗреслетсе тытса, алӑк пуканӗ ҫине тӑчӗ.

Та красивая, на вид не хуторская женщина, что открыла ворота, стояла на пороге, скрестив на полной груди голые выше локтей руки.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унта председатель пирӗн ҫӗнӗ, вӑрҫӑран килнӗскер, Герой — кӑкӑрӗ ҫинче Ылттӑн Ҫӑлтӑр пур…

Там у нас теперь председатель новый, демобилизованный…

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫивӗтленӗ ҫивечӗсене кӑкӑрӗ ҫине хурса, хура куҫӗсене йӑлтӑртаттарса, Ирина пырса кӗрсен, алӑк пуканӗ патӗнченех Сергей кӑна сисмелле питӗ кӑмӑллӑн йӑл кулса илсен, пӳртре тата ҫутӑрах та савӑнӑҫлӑрах, чӗрене тата ӑшӑрах пек туйӑнчӗ Сергее.

А когда вошла Ирина с заплетенными косами, лежавшими у нее на груди, и, блестя черными глазами, еще у порога улыбнулась Сергею так украдчиво, что только он один и мог заметить, Сергею показалось, что в комнате стало светлее.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Виктор Сергей кӑкӑрӗ ҫинчи Ылтӑн Ҫӑлтӑра ерипен пӳрнипе тӗкӗнчӗ.

Виктор неспеша дотронулся пальцем до Золотой Звезды на груди Сергея.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Уринче ун вӗр-ҫӗнӗ атӑ, каллех пуклак сӑмсаллӑскер, анчах халӗ ҫулла тӑхӑнса ҫӳрекен парусинӑран ҫӗленӗ атӑ мар, ҫемҫе тиртен ҫӗленӗскер; ҫӗнӗ кӗпе тӑхӑннӑ, анчах кӗпи те леш Украинӑри пек айккинчен тӳмелекен ал тупанӗ сарлакӑш тӗрӗллӗ кӗпе мар, ҫӳллӗ ҫухаллӑ та кӑкӑрӗ ҫинче хутаҫ пек кӗсьеллӗ, пуставран ҫӗленӗ кӗпе; капюшонлӑ, шалти кӗсьеллӗ ҫӗнӗ плащпа, ку плащ ӗнтӗ ҫуллахи тусан тӗслӗ кӑвак плащ мар, ҫутӑ-хӑмӑр, типнӗ каштан ҫулҫи тӗслӗ…

На нем были новые сапоги, тоже тупоносые, только не из парусины, какие он носил летом, а из мягкой кожи; и не косоворотка с украинской вышивкой в ладонь, а суконная рубашка со стоячим воротником и с нашитыми на груди, в виде мешочков, карманами; новый плащ с капюшоном, с карманами вовнутрь, был не прежнего серого цвета, а ярко-коричневый, как сухие листья каштана…

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анчах ҫав юхам хӑйӗн пӗлтерӗшне ҫухатнӑ ӗнтӗ, мӗншӗн тесен Корниловӑн хура кӑкӑрӗ арканса, вӗҫне тухса пырать.

Но движение это уже утратило всякий смысл, ибо подходил к концу корниловский путч.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан, пӗкӗ пек авӑнса илсе, юнланса хуралнӑ шӑлне кӑкӑрӗ ҫине сурса пӑрахрӗ, чӗлхипе тутлӑн чаплаттарса илчӗ.

Выгнулся крутой дугой, сплюнул на грудь черные от крови зубы, сладко почмокал языком.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иван Алексеевич юлашки хут ҫаврӑнса пӑхнӑ чухне ҫав куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатакан пурҫӑнӑн чӑлт шурӑ йӑрӑмне курчӗ те, темшӗн ун куҫӗ умне Дон шывӗн типӗ ҫилпе тӑрмаланнӑ кӑкӑрӗ, симӗс ҫилхеллӗ хумсем тата шап-шурӑ ҫуначӗн вӗҫне хумсен тӑррине чалӑшшӑн сӗртӗнтерсе вӗҫекен пулӑҫӑ-чарлан тухса тӑчӗ.

Иван Алексеевич, глянув в последний раз, увидел эту ослепительно сверкающую полоску шелка, и перед глазами его почему-то встала взлохмаченная ветром-суховеем грудь Дона, зеленые гривастые волны и косо накренившееся, чертящее концом верхушку волны белое крыло чайки-рыболова.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Станичниксем! — ӳкӗте кӗртесшӗн пулнӑ пек аллине кӑкӑрӗ патне тытрӗ офицер.

Станичники! — офицер убеждающе прижимал к груди руки.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӗре шӑм-шаклӑ генерал, яп-яка хыртарнӑ тӑватӑ кӗтеслӗ янахне кӑкӑрӗ ҫине хурса, куҫ айӗпе салхуллӑн малалла пӑхрӗ.

Плотный генерал, прижимая к груди четырехугольный выбритый до глянца подбородок, угрюмым, исподлобным взглядом глядел перед собой.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Атарщиков Листницкий выртакан кравать хӗррине пырса ларчӗ те, ҫаврака та тӗреклӗ кӑкӑрӗ ҫумӗнчи тӗссӗр кӑвак подтяжкине хыпашласа, пӑшӑлтатса калаҫма пуҫларӗ:

Атарщиков подсел на койку Листницкого, теребя голубые вылинявшие подтяжки на выпуклом заслоне груди, зашептал:

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑй пурнӑҫӗпе те, ҫын пурнӑҫӗпе те вӑл темӗнле сивлеккӗн йӗрӗнсе вылярӗ; ҫавна пулах паттӑр ҫын ятне илтрӗ — тӑватӑ георги хӗресӗпе тӑватӑ медаль кӑкӑрӗ ҫине ҫакрӗ.

С холодным презрением играл он чужой и своей жизнью; оттого прослыл храбрым — четыре георгиевских креста и четыре медали выслужил.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех