Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйтрӗ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Килӗнче ӑна Маюк ҫырӑвне ашшӗ пачӗ, утта купасене хывнине ыйтрӗ те Ваҫҫа патне каҫрӗ, Ҫинук Маюк ҫырӑвне вулама ларчӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Кам вӑл, — ыйтрӗ юлташӗсенчен, — эпӗ ӑна таҫта курнӑ пек.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Каҫару та ыйтрӗ манран.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Никам та палӑртнӑ тӗллеве улӑштарман-и, — ыйтрӗ Ҫинук.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫакна илтсен Палюкӗ ман урасен хушшине кӗрсе тӑчӗ те хӑйне чӗрҫи ҫине лартма ыйтрӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Мӗн вӑл арҫури, — тӗлӗннӗн ыйтрӗ Ҫинук.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Ку самӑй ҫавӑ-им-ха? — петлицӑсем ҫине кӑтартса, кӑшт ҫеҫ хӗрелсе ыйтрӗ Ольга.
— Это, — показывая на петлицы и чуть покраснев, спросила Ольга, — то самое?..

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

— Ку мӗн тата? — хуллен ыйтрӗ Ольга.
— Это что же? — тихо спросила Ольга.

— Апла пулсан, ҫав каҫхине эсӗ пулнӑ-им кунта, Женя? — ыйтрӗ вӑл.
И он спрашивает: — Так это тогда ночью здесь была ты, Женя?

— Гараев юлташ-и? — ыйтрӗ вӑл.
— Товарищ Гараев?

Вара, пӗр урипе картлашка ҫине пусса, йӑл кулса илсе, вӑл хӑйӗнчен хӑй ыйтрӗ:
И, поставив ногу на ступеньку, улыбнувшись, он сам себя спрашивает:

Епле килсе лекрӗн эс кунта? — каллех ыйтрӗ Ольга.
Как ты сюда попала? — опять спросила Ольга.

— Кам патне эс? — тӗлӗнсе ыйтрӗ унтан джентльмен.
— Ты к кому? — сухо и удивленно спросил его джентльмен.

— Виҫӗ сехетлӗхе кӑна-и? — пӑлханса ыйтрӗ вӑл.
— И только на три часа? — волнуясь, спросил он.

— Мӗн эсӗ? — ыйтрӗ вӑл, нимӗн те ӑнланаймасӑр.
— Ты что? — спросил он, не понимая.

Хӗрӗм, мӗн пулчӗ сана? — сулӑнса кайнӑ Женьӑна хулпуҫҫинчен тытса, хӗрхенсе ыйтрӗ старик.
Девочка, что с тобой? — хватая за плечо покачнувшуюся Женю, участливо спросил старик.

— Мӗн шаккан? — ыйхӑллӑ сасӑпа ыйтрӗ кӳршӗ арӑмӗ.
— Чего стучишь? — сонным голосом спросила она.

«Хуҫисем хулана кайман пулӗ те?» — ыйтрӗ вӑл кӳршӗ ҫыннинчен.
И спросил у соседа, не уехали ли хозяева в город.

— Ну, мӗнле, комиссар? — ыйтрӗ Квакин.
— Ну что, комиссар? — спросил Квакин.

— Хатӗр-и? — ыйтрӗ Тимур.
— Готово? — спросил Тимур.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика