Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Акӑ ачасем те пирӗн пата, ҫурт ҫине улӑхрӗҫ.

Потом ребята тоже поднимаются к нам на крышу.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ачасем анчах, ачасем кӑна, йӑмӑкпа шӑллӑм, вӗсене хӑратас марччӗ!

— Да детишки, господа солдаты, детишки, племянница с племяшкой, вы их уж не пужайте!

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пур ачасем те сан ҫинчен ҫапла калаҫҫӗ.

Так все ребята про тебя говорят.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Сима, — калаҫса пӗтереймест Ромка, — ачасем пӗлтернӗ тӑрӑх, эсӗ пирӗн вӑтам климата ӑшӑраххипе улӑштарнӑ, терӗҫ…

— Сима, — продолжал Ромка, — а мне ребята говорили, что ты переменила наш умеренный климат на более тропический…

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Вуннӑмӗш класри ачасем нумайӑшӗ укрепленисен хирӗнче.

— А многие из десятого класса на поясе укреплений.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Питех ан ятлӑр мана, ачасем!

Не ругайте меня очень, ребята!

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах, ачасем, мана Мускава хӳтӗлеме фронта ямарӗҫ.

Только, ребята, защищать Москву на фронте меня не пустили.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп ҫавӑ кун, ачасем, эпӗ радио тӑрӑх нимӗҫсем Мускав ҫывӑхӗнче прорыв туни ҫинчен, Мускав калама ҫук хӑрушлӑха лекни ҫинчен пӗлтӗм.

Ребята, в тот день как раз я узнала по радио, что немцы под Москвой сделали прорыв и Москва в опасности.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ырӑ кун пултӑр, савнӑ ачасем! — ҫапла пуҫларӑм эп ҫырӑва.

Добрый день, дорогие, милые ребята! — так начала я письмо.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шухӑшӑм ман ҫаплаччӗ: фронта ярӗҫ те, чапа тухӑп, мӗнле те пулин паттӑрла ӗҫ тӑвӑп, вара — пурин ҫинчен те хамӑр ачасем патне, Урала ҫырса пӗлтерӗп.

А я-то полагала, что меня пошлют на фронт, а оттуда, отличившись в бою, совершив что-нибудь такое героическое, я уже обо всем напишу своим ребятам на Урал.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Райкомра тем чухлӗ ҫын, вӗсем хушшинче хам пӗлекен ачасем те — аслӑ классенче вӗренекенсем — пӑч-пач курӑнкалаҫҫӗ.

В райкоме я застала много народу и встретила кое-кого из знакомых старшеклассников.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ачасем — тулта, вагон умӗнче.

Ребята стояли снаружи, у подножки вагона.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, чӑлханса-пӑлханса, хӑвӑртрах пултӑр тесе, пӗр-икӗ сӑмахпа хамӑр эшелон ҫинчен, ачасем ҫинчен, Мускавран тухма хама епле йывӑр пулни ҫинчен, каялла пӑрахса кайма ҫул ҫук пирки чунӑм мӗнле ыратни ҫинчен Амеда каласа патӑм.

Путаясь, в двух словах, как можно быстрее рассказала я Амеду о нашем эшелоне, о моих ребятах, о том, как тяжело мне было уезжать из Москвы, как страшно мне стало сегодня, когда я подумала, что туда уже нельзя вернуться.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр кунхине, поезд чарӑнсан, эпӗ ачасем валли вӗри шыв илме станцине тухрӑм.

На другой день я вышла где-то на стоянке, чтобы набрать кипятку для ребят.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каҫ пулни чылай вӑхӑт иртсен, мӗнпур пек ӗҫсене пуҫтарсан, эпӗ Анна Семёновна сакки ҫине пырса лартӑм, Игорь тарнипе кунӗпех хуйхӑрса пурӑннӑ ачасем лӑпланчӗҫ.

Поздно вечером, когда все дела кончились и ребята, взбудораженные бегством Игоря, наконец угомонились, я подсела к Анне Семеновне.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак кун ачасем пӗр-пӗринпе пӑшӑлтатса калаҫма кунӗпех тамбур ҫине чупрӗҫ.

Весь этот день ребята бегали шушукаться в тамбур.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Халӗ, ачасем, котелоксене хатӗрлӗр: тепӗр пилӗк минутӑран апат валеҫеҫҫӗ.

А сейчас, ребята, берите котелки: через пять минут обед раздавать будут.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Чимӗр-ха, ачасем, чимӗр!

— Погодите, погодите, ребята!

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫук, ачасем, пӗр енчен пӑхсан, кимӗ пирки хӑех каларӗ вӑл, анчах, паллах, тепӗр енчен илсен… — пуҫларӗ Дёма, тен, чылаях калас шухӑшпа пуль.

— Нет, с одной стороны, конечно, ребята, насчет лодки он ведь сказал сам, но, конечно, с другой стороны… — начал Дёма, готовясь, видно, произнести длинную речь.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Халиччен ним шарламасӑр тӑнӑ вӗт-ха вӑл! — ҫуйӑхса илчӗҫ хӗр ачасем.

— И столько времени молчал! — закричали девочки.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950