Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аллинчи (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шкул директорӗ шуралса кайнӑ учительница патне пычӗ, унӑн аллинчи хут листине туртса илчӗ те ун вырӑнне урӑххине тыттарчӗ.

Директор школы подошел к побледневшей учительнице, отобрал у нее листок, взамен дал другой.

Диктант // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ун аллинчи перчетки ҫурӑлса пӗтнӗ.

Перчатка на ней была разорвана.

XLII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ун аллинчи зонтик шуса тухрӗ.

Зонтик выскользнул из ее рук.

XXVII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Фон Рихтер г-н пистолетсен ещӗкне йӑтса пырать, фон Дöнгоф г-н аллинчи пӗчӗк чӑпӑрккана ҫавӑркалать, — хӑйне хӑраман пек кӑтартасшӑн пулас.

Г-н фон Рихтер нес ящик с пистолетами, г-н фон Донгоф вертел в руке — вероятно, для «шику» — небольшой хлыстик.

XXII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Аллинчи патаксем мӗнлерех ҫӑмӑллан вылянине пӑха-пӑха, параппана пӑнтӑртаттарать.

Она стучала, пристально глядя, как легкие палочки прыгают в ее руках.

XVIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӗрачана вӑл каласа пӗтерме памарӗ, аллисене сарлакан сарса, ун патне чупса пычӗ те ӑна ыталаса илчӗ, вара унӑн ҫирӗп чӑмӑртанӑ аллинчи чечексене сӗтел ҫине илсе хучӗ.

Он не дал ей кончить; широко раскинув руки, подбежал к ней, заслонил от всех и, вынув цветы из ее крепкой сжатой ладони, положил их на стол.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Аллинчи чечекӗсем унӑн йывӑр пек туйӑна пуҫларӗҫ, чулранах тунӑ тейӗн вӗсене.

И цветы, которые она держала в руках, показались ей тяжелыми, будто сделаны были из камня.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Аллинчи чӗлӗмӗ патне вӑл кашни минутрах кӑмрӑк илсе пырать те, никама сӑмах чӗнмесӗр, мӑшлата-мӑшлата паклаттарать.

Каждую минуту он подносил к своей трубочке уголек и сопел ею, ничего никому не говоря.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Том аптраса ӳкрӗ, аллинчи шлепкине лутӑркаса тӑрать.

Том вскочил, такой с виду расстроенный, мнет в руках шляпу.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫапла калани ӑна питӗ килӗшмерӗ, самай шухӑшласа тӑчӗ вӑл, аллинчи пӗлтерӗвӗсем чӗтрерӗҫ, унтан ҫамкине пӗркелентерсе: — Акӑ мӗн калатӑп эпӗ сана, — терӗ.

Видно было, что ему это очень не понравилось: стоит, задумался, и афиши трепыхаются у него в руке; потом наморщил лоб и говорит: — Вот что я тебе скажу.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӑхатӑп та, салонра алли-урине ҫыхнӑ ҫын выртать, ун ҫывӑхӗнче тата икӗ ҫын тӑрать; вӗсенчен пӗри тӗксӗммӗн ҫунакан хунар тытнӑ, тепри аллинчи пистолечӗпе урайӗнче выртакан ҫынна тӗллесе тӑрать.

Вижу, в салоне лежит на полу человек, связанный по рукам и ногам, а над ним стоят какие-то двое; один из них держит в руке тусклый фонарь, а другой — револьвер, целится в голову человека на полу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Каччи ашшӗне килӗшет, — хӑй сӑмахне малалла тӑсрӗ Николай Артемьевич, аллинчи сухарине сулкаласа: — хӗрӗн мӗн ӗҫ пур вара ун умӗнче?

— Отцу нравится жених, — продолжал Николай Артемьевич, размахивая сухарем, — а дочери что до этого за дело!

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Увар Иванович табак тӗслӗ шалпар сюртук тӑхӑнса ҫӳрет, мӑйне шурӑ тутӑр ҫыхать, час-час тата нумай ӗҫсе ҫиет, аптраса ӳкнӗ йывӑр вӑхӑтсенче, тепӗр майлӑ каласан, хӑйӗн мӗнле те пулин шухӑшне каласа пӗлтересси килсен, вӑл кашнинчех сылтӑм аллинчи пӳрнисене — малтан пуҫ пӳрнинчен пуҫласа кача пӳрни патне ҫити, унтан кача пӳрнинчен пуҫласа пуҫ пӳрни патне ҫити, — хӑвӑрттӑн сывлӑшра ҫавӑркаласа илет те аран-аран: «кирлӗччӗ… мӗнле те пулсан… ара…» тесе мӑкӑртатать.

Увар Иванович носил просторный сюртук табачного цвета и белый платок на шее, ел часто и много, и только в затруднительных случаях, то есть всякий раз, когда ему приходилось выразить какое-либо мнение, судорожно двигал пальцами правой руки по воздуху, сперва от большого пальца к мизинцу, потом от мизинца к большому пальцу, с трудом приговаривая: «Надо бы… как-нибудь» того…»

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ унӑн чылай фотоӳкерчӗкӗсене курӑп: акӑ вӑл Мускав ҫывӑхӗнче — телогрейкӑпа, автоматпа; акӑ вӑл Тверь шурлӑхӗсенче — юлташӗсемпе пӗрле; Сталинград ҫывӑхӗнче — аслӑ лейтенант погонӗпе; Курск пӗккинче — офицер тумӗпе; ирӗке кӑларнӑ Киевра, тӑшман аллинчи Львовра; юлашкийӗ — Лежайск хулинче, хӑй вилнӗ хулара ӳкернӗскер…

Я увижу его фотографии — многие и разные: вот он под Москвой, в телогрейке и с автоматом; в тверских болотах среди друзей-партизан; под Сталинградом, с погонами старшего лейтенанта; и на Курской дуге, в немецкой офицерской форме; в освобожденном Киеве и оккупированном Львове и последнюю — снятую в Лежайске, там, где он погиб…

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кама калаҫҫӗ! — кӑшкӑрчӗ кӳршӗ каллех, аллинчи гранатисене ҫул еннелле вирхӗнтерсе.

Кому говорят! — кричал сосед, бросая гранаты прямо в сторону дороги.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ ун аллинчи пистолета, ҫӗлӗксӗр пуҫне, асӑрхарӑм, — нивушлӗ атте пулчӗ ку?

Я заметил в его руках пистолет, увидел голову его без шапки, — неужели это отец?

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл Гленарван аллинчи ҫырӑва туртса илчӗ, куҫӗсене сӑтӑрса сӑмси ҫинчи куҫлӑхне тӳрлетрӗ, вара хӑй черечӗпе: «Ҫӗнӗ Зеланди ҫыранне!»

Он вырвал письмо из рук Гленарвана, протёр глаза, поправил очки на носу и, в свою очередь, прочитал: — Новой Зеландии!

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гленарван ун аллинчи ҫырӑва илсе сасӑпах: — «Том Аустина халех тинӗсе тухса «Дункана» Ҫӗнӗ Зеландин хӗвелтухӑҫӗнчи ҫыранне, вӑтӑр ҫиччӗмӗш градус тӗлне илсе пыма хушатӑп!» — тесе саспах вуласа пачӗ.

Гленарван взял у него из рук письмо и прочёл вслух: — «Предлагаю Тому Аустину немедленно выйти в море и отвести «Дункан» к тридцать седьмому градусу широты, на восточный берег Новой Зеландии».

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӗрӗссипе, вӑл та чӑн-чӑн тыткӑнҫӑ пулса пурӑннӑ, асап курас ҫуккине шутламасан, унӑн пурӑнӑҫӗ те Каи-Куму аллинчи юлташӗсен пурӑнӑҫӗнчен аванах пулман.

В общем он был настоящим пленником, и, если не считать того, что непосредственная угроза пыток не висела над ним, его положение было не лучше положения его друзей, пленников Каи-Куму.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тыткӑнрисене акӑлчансен аллинчи хӑйсен ҫыннисемпе улӑштарас ҫуккине Гленарван аванах ӑнланать.

Гленарван понимал, что ни о каком обмене пленными теперь не может быть и речи.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех