Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тахҫан сăмах пирĕн базăра пур.
Тахҫан (тĕпĕ: тахҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Штокман ҫӗлӗкне ҫилӗллӗн пуҫӗ ҫине пусса лартрӗ те, кӗсйинчен тахҫан Кошевой ҫырнӑ списока туртса кӑларса, хыттӑн кӑшкӑрчӗ:

Штокман ожесточенно нахлобучил малахай и, выхватив из кармана список, некогда написанный Кошевым, крикнул:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Саккӑрмӗш ҫар политпайӗ мана, тахҫан кунта пурӑнса курнӑ, калас пулать, условисене пӗлкелет тесе, сирӗн Округа ӗҫлеме ячӗ.

Политотдел Восьмой армии направил меня для работы в ваш округ, как некогда жившего здесь, так сказать, знакомого с условиями.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий Петро ҫине хӑяккан пӑхса илчӗ те унӑн хӑмӑр куҫӗсенче тахҫан ӗлӗкхи пек аш кӑмӑллӑ та тӑрӑхлакан, ҫав вӑхӑтрах тата евӗклӗ те йӑваш кулӑ йӑлкӑшнине, тулӑ улӑмӗ тӗслӗ палланӑ мӑйӑхӗ вӗттӗн сиккеленине курчӗ.

Григорий искоса глянул на Петра и, как когда-то давным-давно, увидел в карих родных глазах его озорную, подтрунивающую и в то же время смиренно-почтительную улыбку, знакомую дрожь пшеничных усов.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урам кӗтессинче, авалхи казаксем пек ҫӳллӗ те кӗре кӗлеткеллӗ старикӗн — тахҫан гвардейски батарейӑра службӑра тӑнӑ Архип Богатыревӑн — картишӗнче, хӗрарӑмсем, мӑнкуна хатӗрленсе, ҫаврака пӳрт айккисене тӑмпа сӗреҫҫӗ, шуратса аппаланаҫҫӗ.

На углу, во дворе Архипа Богатырева — большого, староверской складки старика, служившего когда-то в гвардейской батарее, — бабы обмазывали глиной и белили к Пасхе большой круглый курень.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тахҫан ӑсатсаттӑн мана.

Ты провожал меня когда-то.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тахҫан таврӑнмалла пулнӑ.

Давно бы шел домой.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑна ыйхӑ пусса килчӗ, темшӗн тата сӑрт ҫинчи ҫапӑҫу халӗ мар, тахҫан ӗлӗкех пулса иртнӗ пек, вӑл нимшӗн те кирлӗ пулман пек туйӑнса пычӗ.

Его клонило в сон, и уже почему-то далеким и ненужным казалось то, что происходило на бугре.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Витӗр йӗпеннӗ кӗпи ун хулпуҫҫийӗсем ҫумне, кӑкӑрӗ ҫумне ҫатах ҫыпҫӑнса ларнӑскер, хавас та савӑнӑҫлӑскер, вӑл халӗ Сергейшӗн тахҫан пӗрре ҫумӑртан пытанма чӑх фермине чупса кӗрсен алӑк умӗнче курнӑ Хуракуҫ хӗртен те ҫывӑхрах, хитререх пулнӑ…

Ее платье, пропитанное водой, липло к плечам, к груди, и вся она, облитая дождем, возбужденно-радостная, была для Сергея еще более милой и близкой Смуглянкой, чем в тот вечер, когда он, спасаясь от ливня, забежал на птичник и увидел ее на пороге…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тавах, Андрей Федорович, пурнӑҫ ҫине кӳренмелли ҫук, — терӗ Петр, кӗрнеклӗ, сарлака хулпуҫҫиллӗ ҫын, савӑнӑҫлӑ пичӗ ҫинче тахҫан хырман кӗл тӗслӗ мӑйӑхӗ шӑртланса тӑрать.

— Спасибо, Андрей Федорович, на жизнь жалоб нету, — ответил Петр, мужчина коренастый, широкоплечий, с серой и давно небритой щетиной на лице.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫавӑнпа чӗре савӑнӑҫпа тулать те ывӑнса ҫитме пуҫланӑ пилӗк мӑшӑр вӑкӑра курсан, вӗсем темӗн пысӑкӑш хӳме пек машина станне сӗтӗрсе пыраҫҫӗ, улӑп ҫурӑмӗ ҫинчи пӗчӗк кӑна ҫын пек, вӑкӑр хӑвалакан ача ларса пырать; ҫавӑнпа ҫуна ҫинче тӗркем-тӗркем выртса пыракан пӑхӑр провод уйӑх ҫутинче тӗрлӗ тӗссемпе куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатни чуна савӑнтарать те; ҫавӑнпа ҫуна тупанӗсем те ӗлӗкхи пек чӗриклетмеҫҫӗ; ҫавӑнпа Прохорӑн хулӑн сасси те ян-ян каять, Ирина кулли те ытарма ҫук савӑнӑҫлӑ; ҫавӑнпа Усть-Невински обозӗ те тахҫан ҫак ҫулпа иртнӗ ытти обозсем пек мар; ҫавӑнпа хирӗҫ пулакан лавсем пӑрӑнса ҫул параҫҫӗ те юр ӑшне кӗрсе тӑраҫҫӗ, лавҫисем тӗлӗнсе пӑхса ыйтаҫҫӗ:

Оттого-то и сердце наполняется волнением, когда по знакомой дороге пять пар подморившихся быков тянут высоченную, как шатер, станину, а верхом на ней, как лилипут на теле великана, примостился мальчуган; оттого-то и взгляд туманится от счастья, когда смотришь на медный провод, а он лежит на санях толстыми мотками и горит под лунным светом такой радугой, что глазам больно; оттого и полозья скрипят не так, как скрипели они во все времена; оттого и бас Прохора кажется протяжным и плавным, а смех Ирины — необыкновенно веселым; оттого и не похож усть-невинский обоз на все другие обозы, какие когда-либо здесь проезжали; оттого и встречные возы и сани сторонятся и уступают дорогу, останавливаются в снегу, а возчики, удивленно глядя, спрашивают:

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл сӑрт ҫине тухрӗ — тахҫан пӗрре вӗсем ҫакӑнта иккӗш уйӑхлӑ каҫпа савӑннӑ.

Она вышла на курган — когда-то здесь они стояли вдвоем и любовались лунным светом.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унтан тата Петроградри рабочи-металлистӑн, тахҫан Тулӑ хулинче пӗрле ӗҫлесе пурӑннӑ, кайран вӑрҫӑра вилнӗ тусӗн хӗрне — вун икӗ ҫулхи Лушӑна аса илчӗ.

И еще вспомнил двенадцатилетнюю Лушу, дочь убитого на войне петроградского рабочего-металлиста, приятеля, с которым некогда вместе работали в Туле.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗррехинче тахҫан Листницкий Букановски станица урлӑ Серебрякова станцине кайнӑччӗ.

Листницкий когда-то ехал на станцию Себряково через Букановскую.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пуҫра тӗрлӗ шухӑшсем сӗмленнипе тата пурнӑҫ ҫулӗ ҫинче тахҫан тӗл пулнӑ хӗрарӑмсем ҫинчен татӑкӑн-татӑкӑн аса илнипе кӑмӑлне пусӑрӑнтарса, Листницкий кӗҫех тӗлӗрсе кайрӗ.

Уснул, примиренный думами и случайными, отрывочными воспоминаниями о женщинах, чьи пути скрещивались когда-то с его путями.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пурнӑҫра курни-тӳснисем унӑн пуҫӗнче умлӑн-хыҫлӑн шӑвӑнса иртеҫҫӗ; вӑрҫӑ ҫинчен кӗскен те татӑкӑн-татӑкӑн аса илнисем ҫумне тахҫан ача чух пулса иртнӗ тепле пӗр ӗҫ ҫинҫешке кӑвак ҫип манерлӗн пырса чӑлханать.

Память услужливо воскрешала пережитое, и в скупые отрывочные воспоминания войны тонкой голубой прядью вплетался какой-нибудь далекий случай из детства.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий тахҫан ӗлӗк ҫав тери чуп тума юратнӑ ҫӳҫ пайӑркисем…

Григорий их так любил целовать когда-то…

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗлӗнмелле те, тахҫан ӗлӗк ҫӗр ҫинче тата та пысӑкрах тимӗр шапасем пулнӑ — сӑмахран, океансенче ҫитмӗл миллион ҫул каялла пурӑннӑ архелонсен тӑршшӗ тӑватӑ метр ҫурӑна ҫитнӗ.

Удивительно, но когда-то на Земле существовали и более крупные черепахи — например, архелоны, которые жили в океанах семьдесят миллионов лет назад, дорастали до четырех с половиной метров в длину.

Авалхи тем пысӑкӑш тимӗр шапа юлашкийӗсене тупнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24404.html

Анчах та ку питӗ тахҫан, ӗлӗкрех пулнӑ.

Только было это давным-давно.

Вавилӑпа ыттисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Тахҫан ӗлӗк пӗчӗк ачанни пек тӑртанса тӑракан тути хӗррисем усӑнчӗҫ, вӗсене чӑтса ирттернӗ хурлӑх пӗркелентерчӗ.

В опущенных, когда-то отрочески пухлых углах рта ложилась мужалая горесть.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ашшӗ ӑна унта ярасшӑн пулмарӗ, килтех пурӑнма ӳкӗте кӗртес тесе, кӑшкӑрса та, намӑслантарса та пӑхрӗ, анчах та Наталие сывалса ҫитнӗ хыҫҫӑн, хӑйӗн тӑванӗсем ҫине пӑхса, хӑйне хӑй тахҫан тӑван пулнӑ ҫемьере ют ҫын вырӑнне туйса тӑма аван мар пулса ҫитрӗ.

Отец ее не пускал, покрикивал и стыдил, разубеждая, но ей неловко было после выздоровления глядеть на своих и чувствовать себя в родной когда-то семье почти чужой.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех