Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ӗнтӗ хӗрӗн ӗмӗрлӗхех ҫак савман каччӑна парӑнас пулать-и?
1962 ҫулхи чӑваш литератури. Прозӑ // Г. Я. Хлебников. «Вопросы чувашского языкознания и литературоведения». Ученые записки, выпуск XXVI, Чебоксары — 1963. 206–226 стр.
Килне янӑ ҫырӑвӗнче ҫакнашкал йӗркесем шӑрҫаланӑ: «Темӗн, тӑван тӑрӑха таврӑнасси пулмасть ахӑртнех... Йӑлтах ахӑр самана кунта. Ҫапах та эпир фрицсене парӑнас тӗллевлӗ мар, хӑйсенех шӑтӑк алттарса унта чӑмтарса хӑварӑпӑр. Эпӗ вилсен, маншӑн ыттисем Тӑван ҫӗршыва ирӗке кӑларӗҫ. Сире ӑшшӑн ыталатӑп, чуптӑватӑп».
Чун ыратӑвӗ // Луиза Васильева. «Тантӑш», 2016.07.21, 28№