Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Саня кайсан эпӗ ҫав лӳчӗркенсе ҫӗтӗлнӗ страницӑсене темӗнччен пӑхкаларӑм, ҫырнӑ йӗркесем тӑкӑскӑн та чалӑшшӑн курӑнатчӗҫ, хӗрсе кайна алӑ чарӑна пӗлмесӗр ҫырса пынӑ пек те, шухӑшӗсем вара таҫта аташса ҫӳренӗ пек туйӑнать.

Когда Саня ушёл, я долго рассматривала эти обломанные по краям страницы, покрытые кривыми, тесными строчками и вдруг — беспомощными, широкими, точно рука, разбежавшись, ещё писала, а мысль уже бродила невесть где.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем, шуранкаскерсем, сӑрӑ курткӑсем, лӳчӗркенсе пӗтнӗ йӗмсем тӑхӑнса ҫӳреҫҫӗ.

Это были бледные ребята в серых курточках, в измятых серых штанах.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951