Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑвайтсем (тĕпĕ: кӑвайт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кӑвайтсем хурӑр, вӗсем ӑшӑнас тейӗҫ.
Костры зажгите — захотят обогреться!

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Кӑвайтсем ҫине, виҫӗ юпа лартса, чейниксем, котелоксем е пысӑк чукунсем ҫакса янӑ.
Над ними на трех палках висели чайники, солдатские котелки и большие чугунные котлы.

Вӑрман хӗрринче ҫӗнӗрен ҫӗнӗ кӑвайтсем ялкӑшса ҫунма пуҫларӗҫ.
На опушке леса вспыхивали всё новые огни.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпир те сирӗнпе, юлташсем, пӗтӗм Россия тӑрӑх кӑвайтсем хурса тухатпӑр, вӗсене пирӗн «Искра» чӗртсе ярӗ.
— Мы с вами, товарищи, тоже раскладываем костры по всей России, и они загорятся от нашей «Искры».

— Кӑвайтсем! — терӗ шухӑшлӑн Владимир Ильич.
— Костры! — задумчиво сказал Владимир Ильич.

Кӑвайтсем тӗлӗнче кӑвак тӗтӗм ҫӗкленет, ҫатракасем шатӑртатса ҫунаҫҫӗ, тимӗр пралуксем ҫине ҫакнӑ салтак котелокӗсем айӗнче вӗри ҫулӑм ялкӑшать.
Над кострами поднимается серый дымок, весело трещат сучья, жарко охватывает огонь привешенные на железке солдатские котелки; теплый запах человеческого жилья смешивается с запахами леса.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӗр ҫинче ялкӑшса кӑвайтсем ҫунса выртаҫҫӗ.
Узкие языки огней поднимаются с земли.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Кӑвайтсем питех те ҫутӑ ҫунаҫҫӗ, ҫак авалхи пек ҫутӑ ҫунакан кӑвайтсене эпӗ урӑх нихӑҫан та курман.
Костры горели ярко — я никогда не видал таких ярких костров, как в ту ночь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Ҫурмаутрав ҫинче пурте яланхи пекех пулса пынӑ темелле: кӑнтӑрла ҫынсем калле-маллӗ кускаласа ҫӳренӗ, пуртӑсемпе шакканӑ, каҫсенче кӑвайтсем ҫунтарнӑ.
На полуострове все как будто шло попрежнему: днем двигались люди, стучали топоры, а ночью горели костры.

Тӑшман таппа лекнӗ // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Твермине патӗнчи ҫурмаутрав ҫинче ҫӗрӗпех кӑвайтсем ҫуннӑ; вырӑс флотилийӗ тӑнӑ вырӑнта халӗ пурӗ те вут ҫутине сӳнме парас мар тесе кӑвайт хурса тӑракан хурал кӑна юлнине никам та чухласа илме пултарайман.
На полуострове возле Твермине всю ночь горели костры, и никто не мог бы догадаться, что там, где была стоянка русской флотилии, осталась одна лишь стража, которая поддерживала огонь.

… Хурал посчӗсем ҫывӑхӗнче кӑвайтсем ҫап-ҫутӑ ҫунаҫҫӗ.
…Возле сторожевых постов ярко горели костры.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Кӑвайтсем патӗнче юрлаҫҫӗ:
У костров пели:

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Чугун ҫул тӑршшӗпех кӑвайтсем ҫунаҫҫӗ.
Вдоль путей горели костры.

Сӑн-сӑпатран пӑхсан, салтаксенчен нимӗнпе те уйрӑм мар офицерсем те кӑвайтсем тавра мӗскӗн ушкӑнсемпе кӗпӗрленсе лараҫҫӗ.
Такими же жалкими кучками толпились возле огней даже офицеры, по внешнему виду мало чем отличавшиеся от солдат.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Салтаксем, ҫӗтӗк шинельсем, вараланнӑ кӗрӗк пиншаксем, йӗпенсе сарӑлса кайнӑ ҫӗтӗк-ҫурӑк бутцӑсем тӑхӑннӑскерсем, ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫитиех пылчӑкпа вараланса пӗтнӗскерсем, пӗтӗм ҫыран хӗрри тӑрӑх хурса тухнӑ кӑвайтсем умӗнче ӑшӑнса тата типӗнсе лараҫҫӗ.
В рваных шинелях, в украденных полушубках, в дырявых и размокших бутсах, с ног до головы облепленнные болотной грязью, солдаты сушились возле раскиданных по всему берегу костров.

Ҫумӑрпа йӗпенсе тата шӑнса кӳтнӗ салтаксем пӳртсемпе сарайсене сӳтеҫҫӗ, кӑвайтсем хураҫҫӗ те, пӑрахут килессине кӗтсе, ҫумӑр айӗнче ҫулӑм ҫине тӗлсӗррӗн пӑхса лараҫҫӗ.
Продрогшие солдаты ломали избы и сараи, разжигали костры и, тупо глядя в пламя, сидели под дождем в ожидании парохода.

Ялти ҫунса кайнӑ ҫуртсен пӗренисем те мӑкӑрланаҫҫӗ-ха, аркатса тӑкнӑ блокгаузсем патӗнче интервентсен виллисем те выртаҫҫӗ, анчах урамсенче кӑвайтсем чӗртсе яма та ӗлкӗрнӗ, ишӗлмесӗр тӑрса юлнӑ ҫуртсемпе сарайсенче ҫапӑҫура халтан кайнӑ ҫынсем нимӗн пӗлми ҫывӑраҫҫӗ.
Еще дымились сгоревшие деревенские избы, возле разбитых блокгаузов еще валялись трупы интервентов, но на перекрестках уже пылали костры, а в уцелевших домах и сараях крепко спали изнуренные от боя люди.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Кӑвайтсем патӗнче, пӗр-пӗрин ҫумне таянса, боецсем ҫывӑраҫҫӗ.
У костров, прикорнув один к другому, спали бойцы.

Ҫыран хӗрринче кӑвайтсем аран-аран тӗлкӗшеҫҫӗ.
Едва курились костры на берегу.

Уҫланкӑсенчи вут ҫуттисем, ҫунакан кӑвайтсем ирте-ирте юлнӑ, пӗр ҫӗрте тата вӑрман касакансем вут тавра ларни курӑнса иртнӗ, хушӑран пӳрт кантӑкӗсем ҫуталса илнӗ…
И всякий раз при этом где-нибудь на полянке мелькал огонь, порой горел костер, вокруг которого расположились дровосеки, порой светились окна домов…

XXVII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика