Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнине (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл вилнине ҫывӑх ҫынсенчен кам та пулин пӑхса тӑринччӗ.

Хоть бы кто-нибудь из близких присутствовал при его смерти!

XI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Мана вӑл ҫапла каларӗ: «кай та рыцаре пӗлтер: мана астӑвать пулсан, вӑл ман патӑма килтӗр, астумасть пулсан, сана ман ватӑ анне валли татӑк ҫӑкӑр патӑр, мӗншӗн тесен, эпӗ анне хам ҫумрах вилнине курасшӑн мар.

Она сказала мне: «Ступай скажи рыцарю: если он помнит меня, чтобы пришел ко мне; а не помнит — чтобы дал тебе кусок хлеба для старухи, моей матери, потому что я не хочу видеть, как при мне умрет мать.

V // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Вӑл кам-кам вилнине тата кам-кам чӗрӗ юлнине шутланӑ.

Он вычислял, какие уже перемерли, какие живут еще.

II // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ҫӗлен хӑй тӑшманӗ вилнине курчӗ те савӑнӑҫлӑн тухса шурӗ.

Увидела змея, что враг ее убит, и, очень довольная, уползла.

Пахчаҫӑ, ҫӗлен тата упа ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Ку гремучая тиекен ҫӗлен пулнине, вӑл сӑхсан ҫын вилнине, эпӗ ун чухне асра та шутламан.

А я и представления не имел, что это знаменитая гремучая змея, укус которой смертелен.

XIV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Темӗнле туйӑнать мана, чӑн та, эпӗ ку ҫынна, юлашки вӑхӑтра шеллеме пуҫларӑм пулин те, вӑл мана нихӑҫан та кӑмӑла кайман, — анчах вӑл вилнине курсан, эпӗ макӑрса ятӑм.

И странно: мне, право, никогда не нравился этот человек, хотя в последнее время я начал жалеть его, но, увидев его мертвым, я заплакал.

III сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Нумай вӑхӑт эпӗ комдив вилнине хам ӑшӑмра ӗненмесӗр пурӑнтӑм, ун пек инкекпе ниепле те килӗшеймерӗм…

Долго ещё в душе я не верил в гибель комдива, не мог примириться с такой бедой…

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Куратӑн-и эс тӗлӗкре Иван Петров Мякинникова, — хай ху пирки ҫакӑнса вилнине?

Снится ли тебе Иван Петров Мякинников, что удавился из-за тебя?

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вилнине — рай, чӗрри — малалла кай…

Мертвому — рай, живой — дальше играй!..

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Юаньмаотунь ялне нумайранпа хӑратса тӑнӑ Ҫиччӗмӗш Хань чӑн та вилнине ӗненме хресченсем ӑна хӑйсен куҫӗпе курма тӑрӑшрӗҫ.

Всем хотелось удостовериться, что Хань-седьмой, так долго наводивший ужас на деревню Юаньмаотунь, наконец уничтожен.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хань Лао-лю амӑшӗ тахҫанах вилнине пурте пӗлеҫҫӗ.

Зная, что мать Хань Лао-лю умерла много лет назад.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ҫынсем мӗнле вилнине пӗлместӗн-ха эсӗ, — хӑравҫӑ Тянь Вань-тунь те сӑмах хускатма хӑюлӑх ҫитернине пула, ҫирӗппӗн калама пуҫларӗ Лю Дэ-шань.

— Нет, старина, ты еще не знаешь, как люди мрут, — расхрабрился Лю Дэ-шань, видя, что заговорил даже боязливый Тянь Вань-шунь.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ачам, аҫу мӗнле хӑрушӑ вилӗмпе вилнине ан ман.

— Сынок, не забудь, какой ужасной смертью умер твой отец!

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ӳссен аҫу мӗнле хӑрушӑ вилӗмпе вилнине ан ман!

— Вырастешь, не забудь, какой ужасной смертью умер твой отец!

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Спартак хӑйӗн йӑмӑкӗ вилнине те курасшӑн пулман, йӑмӑкне те хӑй вилнине кӑтартасшӑн пулман.

Спартак не хотел видеть смерть своей сестры и не хотел, чтобы его сестра видела его смерть.

XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Эпӗ айӑпсӑр вилнине ӗненетӗр пулсан, эсир мана хӗрхенетӗр пулсан, эсир ман чунӑма Элизиумра лӑплантарас тетӗр пулсан, эсир Килӗшӳ туррисен ячӗпе тупа тӑвӑр, эсир вилсен те ирсӗр гладиаторсенчен тармастпӑр тесе тупа тӑвӑр! — тенӗ вӑл.

Он сказал: — Если вы верите, что я умираю без вины, если случай со мной вызывает у вас искреннюю жалость, и вы желаете утешить мою душу в Элизиуме, то поклянитесь великими богами Согласия, что вы все умрете, но никогда не повернетесь тылом перед гнусными гладиаторами!

XX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

 — Эсӗ вилнине курнӑ пекех, ҫӳлти турӑсем мана ирсӗр Спартакӑн чунӗ тухнине те курмалла туччӑр.

И как тебя я увидела умирающим в отчаянии, так пусть вышние боги дадут мне увидеть последнее издыхание гнусного Спартака!

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Эномай вилнине курсан Эвтибида ылханса кӑшкӑрса янӑ:

Увидев, что он уже умер, с жестом проклятия, воскликнула:

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ҫав вӑрӑ-хурахсем асапланса вилнине курасшӑн ҫунатӑп эпӗ!

Никакого сострадания к этим подлым разбойникам!

XVII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Эпӗ мӗнпур телейсӗр ҫынсен сӑнчӑрӗсене, Рим ҫӗнтерӗвӗсен кумисем ҫумне сӑнчӑрласа лартнисен сӑнчӑрӗсене ҫӗмӗрсе тӑкма тӑрӑшатӑп; мӗнпур амфитеатрсене ҫунтарса ярас, тетӗп, мӗншӗн тесен вӗсенче пире варвар тесе чӗнекен ҫынсем; эпир чикӗшсе те юн тӑкса вилнине курса савӑнаҫҫӗ, этем вӗт культурӑшӑн, телейшӗн, юратушӑн ҫуралать!

Я надеюсь потопить в крови угнетателей стоны угнетенных, разбить цепи несчастных, прикованных к колеснице римских побед, я надеюсь предать огню все амфитеатры, где народ-зверь, называющий нас варварами, упивается резней и бойней несчастных, рожденных тоже для духовных наслаждений, для счастья, для любви и вынужденных вместо этого убивать друг друга.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех