Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫӳрерӗ (тĕпĕ: ҫӳре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Гетман шляхӗ тӑрӑх ҫил тӗксем шурӑ тусан юписене ҫавӑрттарса ҫӳрерӗ.

По Гетманскому шляху ветер кружил белесые столбы пыли.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор тул ҫути килес умӗнхи ӗнтрӗкре вӑрахчен винтовкипе лашине шыраса ҫӳрерӗ.

Прохор в предрассветных сумерках долго искал винтовку и коня.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор ура ҫине тӑма хӑтланнӑччӗ, анчах пуҫра юн йывӑррӑн талтлатса ҫӳрерӗ, ӑш лӗкленни пыр патне капланса хӑпарчӗ.

Прохор хотел встать, но в голове тяжко билась кровь, к горлу подступала тошнота.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуҫне ӗшенчӗклӗн пӗшкӗртсе, вӑл пӗр чӗптӗм савӑнӑҫ-хавассӑр ҫӳрерӗ.

Жил, понуро нагнув голову, без улыбки, без радости.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вороновский пӳлӗм тӑрӑх темиҫе хутчен каллӗ-маллӗ кумса ҫӳрерӗ, пӳрне сыпписене шӑтӑртаттара-шӑтӑртаттара илчӗ, унтан хӑмӑр симӗс тӗслӗ ӑшӑ френчӗн пӗтӗм тӳмисене тӳмелерӗ те, куҫне ҫиллессӗн мӑчлаттарса, Богатыревпа калаҫма пуҫларӗ:

Вороновский несколько раз прошелся по комнате, похрустел суставами пальцев, а потом на все пуговицы застегнул свой теплый, цвета хаки френч и, нервически помаргивая, обратился к Богатыреву:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юр пек чӑлт-шурӑ, тӗкӗ хӗвел шевлипе йӑлтӑртатакан пӗчӗкҫӗ кӑркка, ҫунаттисемпе хӑвӑрт та сулмаклӑн авӑсса, ҫӳле-ҫӳле вӗҫсе хӑпарчӗ те, ҫӗнӗ кин ҫакакан шӑрҫа мӑйи пек ҫутӑ хура йӑрӑмлӑ мӑйне тӑсса хурса, хӑвӑрт-хӑвӑрт малалла вӗҫрӗ, самантсерен инҫетерех те инҫетерех кайса пычӗ, сенкер кӑвак тӳпе тинӗсӗнче тикӗссӗн ярӑнса ҫӳрерӗ.

Снежно-белый, искрящийся на солнце стрепеток, дробно и споро махая крыльями, шел ввысь и, достигнув зенита в подъеме, словно плыл в голубеющем просторе, вытянув в стремительном лете шею, опоясанную бархатисто-черным брачным ожерелком, удаляясь с каждой секундой.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнер кунӗпе савӑнӑҫлӑ ҫӳрерӗ вӑл, эппин, ӗнтӗ чунӗ нимӗн те сисмен унӑн!

Он вчера весь день был веселый такой, значится, сердце его ничего ему не могло подсказать!

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кудинов ятарласа чаҫсем тӑрӑх ҫӳрерӗ, хӑйӗн юмарт кӑмӑлне тивӗҫеймен ҫирӗплӗхпе хытарса каларӗ:

Кудинов специально объезжал части и с несвойственной ему твердостью заявлял:

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫынсем ҫинче вилӗм мӗлки явӑнса ҫӳрерӗ.

Тень обреченности тавром лежала на людях.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахӑшӗн табак енчӗкӗ алӑран алла куҫса ҫӳрерӗ.

Загулял по рукам чей-то кисет.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗске кӗрӗклӗ командир хӗрлӗармеецсем хушшинче ӑса пек ывтӑнса ҫӳрерӗ.

Командир в куцей дубленке челноком шнырял меж красноармейцев.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман тӑхӑнса асланнӑ кӑвак кӑҫаттипе пӳлӗм тӑрӑх таплаттарса утса ҫӳрерӗ.

Штокман походил по комнате, шаркая растоптанными седыми валенками; остановившись против стола, спросил:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Авдеич Брех картиш тӑрӑх хыпӑнчӑклӑн утса ҫӳрерӗ, ним ахальтенех ҫӑлалла пӑхрӗ, е ҫӗрте выртакан пӗр-пӗр хӑйӑ татӑкне ҫӗклерӗ, унтан каллех, тарпа йӗпеннӗ панулми пек ҫаврака хӗрлӗ питне ҫаннипе шӑлса илсе, крыльца патӗнчен калинкке еннелле вӗткеленсе утса кайрӗ.

Авдеич Брех суетливо ходил по двору, то бесцельно заглядывал в колодец, то поднимал какую-нибудь щепку и опять метался от крыльца к калитке, утирая рукавом налитое, как яблоко, багровое, мокрое от пота лицо.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗлӗкре вӑл ҫӳллӗ ҫитӗннӗ, чӑшӑлтатса хумханакан тырӑ пуссинче Аксинйӑпа ҫӳрерӗ.

Во сне он ходил с Аксиньей по высоким шуршащим хлебам.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья вара, Натальйӑпа Дуняшкӑна чӑтма ҫук кӗвӗҫтерсе, унччен нихҫан курман кӗпе-йӗмпе вӗҫкӗнленсе ҫӳрерӗ.

И Дарья, на великую зависть Наталье и Дуняшке, защеголяла в невиданном досель белье.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хум пек кусса килсе Донец леш енне ҫитсе чарӑннӑ фронт мар, васкаварлӑ (чрезвычайлӑ) комиссисемпе трибуналсем хӑрушши ҫинчен сӑмах ҫӳрерӗ.

Говорили о том, что не фронт страшен, прокатившийся волной и легший возле Донца, а чрезвычайные комиссии и трибуналы.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӗллехи суратсем патнелле ҫул тытрӗ, анчах, шикленнипе, вӗсенчен иртсе кайрӗ, апат шырама тухнӑ мулкач пек, вӑрахчен ура йӗрӗсене пӑтраштарса ҫӳрерӗ.

Направился к зимним скирдам, но, из опаски, миновал их, долго, как заяц на жировке, вязал петли следов.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик ҫуна кӑшкарне майласа пӗтерчӗ те, хӑй аллипе лартнӑ кашни юпапа ҫатан карта ҫине пӑха-пӑха, сарайсем тавра ҫаврӑнса ҫӳрерӗ.

Старик установил кошелку, обошел все сараи, оглядывая каждый стоянок и плетень, поставленный его руками.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗтре Дон хӗрринчи сӑртсем тӑрӑх ҫӗтсе кайнӑ пек сӗтӗрӗнсе ҫӳрерӗ, ҫырма-ҫатрасене, ту юпписене упаленсе кӗчӗ, унта вара акшар чулӗсен мӑк пусса илнӗ катрамӗсем ҫине, юрпа витӗннӗ сӑрт ҫамкисем ҫине нӳрӗ тусан пек вӗҫе-вӗҫе тулса ҫухалчӗ.

А туман потерянно бродил по высотам Обдонских гор, валился в яры, в отроги и гибнул там, оседая мокрой пылью на мшистых плитняках мела, на оснеженных голызинах гребней.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксем майлах, Петро ҫаратма, пуҫлӑхсене вӑрҫма, тыткӑна лекнӗ ҫынна хӗрхенме хирӗҫ пулмарӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах чӗринче хаяр курайманлӑх вӗресе ҫӳрерӗ, ҫапас, вӗлерес килнипе чышкисем ниҫта кайса кӗрейми кӗҫӗтсе чӑмӑртанчӗҫ…

Так же, как и остальные казаки, Петро не прочь был пограбить, поругать начальство, пожалеть пленного, в то время как в душе его припадочно колотилась ненависть и руки корежила судорога от зудящего желания ударить, убить…

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех