Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

макӑрса (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тахҫантанпах куҫҫуль кӑларса курман Мишка, халӗ пуҫласа пӗчӗк ача пек ӗсӗклесе, ҫӑварӗнчен кӑпӑк кӑларса, макӑрса ячӗ.

За долгое время в первый раз заплакал Мишка, по-ребячьи всхлипывая, пуская ртом пузыри.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫҫулӗ тухми пуличчен макӑрса пӗтнӗ Лукинична улӑшкин вилес умӗн типтерлӗн тӑхӑннӑ шурӑ чӑлхаллӑ урисем патӗнче йӑваланчӗ.

Лукинична, выплакавшая все слезы, ползала в ногах мужа, опрятно одетых в белые смертные чулки.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярас патне ҫитнипе ҫӑварӗ унӑн икӗ еннелле туртӑнса сарӑлчӗ, анчах вӑл, аран тутине чӑмӑртаса, пӑшӑлтатса каларӗ:

Рот ее удлиняла, плоско растягивала гримаса рыдания, но она с усилием собирала губы в комок, шептала:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Макӑрса пӗтнӗ Лукинична старикӗн кӗрӗкне тӳмелесе ячӗ, ҫухи ҫинчен шурӑ тутӑр ҫыхрӗ, унӑн кӗл сапнӑ пек сӳнӗк куҫӗнчен пӑхса, йӑлӑнса каларӗ:

Заплаканная Лукинична застегивала на своем старике полушубок, подвязывала ему воротник белым бабьим платком, просила, глядя в потухшие, будто пеплом засыпанные глаза:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий кулкаласа шинелӗпе хӗҫне хывса хучӗ, макӑрса тӑракан Наталья ун аллине чуптӑва-чуптӑва илчӗ, мӑкӑнь пек хӗрелсе кайнӑ Дуняшка ывӑҫ тупанӗсене савӑнӑҫлӑн ҫатлаттарса ҫупрӗ.

Григорий, улыбаясь, снимал с себя шинель и шашку, а сзади ловила и целовала его руку плачущая Наталья и радостно шлепала в ладоши маково-красная Дуняшка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Евгенипе сывпуллашнӑ чух макӑрса илчӗ:

Прощаясь с Евгением, всплакнула:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑлхава ҫӗкленнӗ йӑх-яха, унӑн инкеклӗ шӑпи пирки вуншар ҫул вырӑс интеллигенцийӗ макӑрса сӗлекине юхтарнӑ (ҫав ылханлӑ «халӑха», эпӗ хӑрах алӑпа та татах пӗтернӗ пулӑттӑм-ха, анчах, чӑннипе, халӗ ку мана хӑрушла ухмахланнӑ пек ҫеҫ туйӑнать…

Я мог бы еще и с одной рукой уничтожать взбунтовавшуюся сволочь, этот проклятый «народ», над участью которого десятки лет плакала и слюнявилась российская интеллигенция, но, право, сейчас это кажется мне дико-бессмысленным…

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй вӑл макӑрса йӗпеннӗ куҫӗпе кулкаларӗ; килӗшӳсӗр кӳпчесе тӑртаннӑ тути пит-куҫне темле ачаллӑрах та ӑша вӑркаттармалла хурлӑхлӑ кӑтартрӗ.

Она улыбалась заплаканными глазами, некрасиво опухшие губы придавали ее лицу волнующе-трогательное, детское выражение.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анне патне килсен, Золотов мӗн каланине пӗлтертӗм, анне макӑрса ячӗ те ҫапла каларӗ:

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Пире, ачисене, ҫакна каласа пачӗ те, макӑрса ячӗ.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Макӑрса янӑ ҫын сӑмсине нӑшӑклаттарса шӑнкарчӗ те шӑпланса ларчӗ.

Тот, кто заплакал, — хлюпая носом, сморкаясь, притих.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шуҫӑм килнӗ чух пӗри, те чӑнласах, те тӗлӗкре кӑна, хыттӑн ӗсӗклесе макӑрса ячӗ: хӑрушӑ вӑл ӳссе ҫитнӗ, чунӗсем хытнӑ ҫынсем — ачалӑх хыҫҫӑнах куҫҫулӗн тӑварлӑ тутине маннӑ ҫынсем ҫавнашкал макӑрни.

Уже на заре один какой-то, то ли наяву, то ли во сне, расплакался навзрыд; страшно, как плачут взрослые грубые люди, с детства позабывшие соленый привкус слез.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӑчӑ! — кӑшкӑрса ячӗ те хӗр, вӗткеленсе ӳксе, макӑрса ячӗ:

Жарко! — крикнула она и заметалась, заплакала:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чи малтанах, инҫе те асаплӑ ҫул ҫинчен Царицына килсе ҫитнӗ хыҫҫӑн, Аннӑна питӗ йывӑр пулчӗ; чунӗ кӳтнипе пӗрре кӑна мар макӑрса ярас патне ҫитрӗ.

Вначале, когда после долгой, мучительной дороги приехала с ним в Царицын, было тяжко, горько до слез.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Куртӑн пуль: чут ҫеҫ макӑрса яраттӑм…

Ты видишь: я чуть не заплакал…

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Улӑхра кумӑшӗ макӑрса кӑтартрӗ, хӑй еккипех ҫуна ҫинчен ӳксе юлчӗ.

Тут кум заплакал и добровольно упал с саней.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Амӑшӗ, Григорий пуҫне хӑй патне пӗшкӗртсе, ӑна ҫамкинчен чуп турӗ те, пирчесе кайнӑ аллипе питӗнчен ачашласа, кӑмӑлӗ ҫемҫелнипе тата хӗпӗртенипе макӑрса ячӗ.

Мать нагнула голову Григория, поцеловала его в лоб и, мимолетно гладя грубой рукой его лицо, заплакала от волнения и радости.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫыхӑнусӑр сӑмахсемпе каласа панӑ май, амӑшӗ ларма-тӑма пӗлмесӗр вӗткеленсе ҫӳрерӗ; сӗтел ҫине апат хатӗрлерӗ, сӑмавара кӑмрӑк тултарчӗ, макӑрса куҫҫулленнӗ питне хӑрӑмлӑ аллипе шӑлса вараларӗ, ывӑлӗ патне темиҫе хут чупса пырса, аллисенчен ачашларӗ, чӗтренчӗ, хӑй ҫумне чӑмӑртаса ҫупӑрларӗ.

Путано рассказывая, она суетилась: собирала на стол, сыпала в самовар уголья и, размазывая по заплаканному лицу слезы и угольную черноту, не раз подбегала к сыну, гладила его руки, тряслась, прижимаясь к его плечу.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вара Ниловна, ывӑлӗ турӑша йышӑнас ҫуккине аса илчӗ те, ун чӗри хытӑ ыратса кайрӗ, вӑл Сергее мар, Иринине ыталаса илсе макӑрса ячӗ, тӗттӗмре, никам курмалла мар, хӑйӗн ватӑ пӗчӗк аллипе иккӗшне те хӗрес хума ӗлкӗрчӗ.

Потом Ниловна вспомнила, что сын ее икону не примет, и от этого ей стало так больно на сердце, что она тихонько всплакнула, прижавшись уже не к Сергею, а к Ирине, и успела тайком, так, что в темноте никто и не заметил, перекрестить их обоих своей маленькой старческой рукой.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тимофей Ильич кӗнекене листа хыҫҫӑн листа вуласа тухрӗ, Ниловна ҫавӑн пекех кӑшт пуҫне пӑрса итлесе ларнӑ май темиҫе хут та ассӑн сывларӗ, икӗ хут вӑрттӑн макӑрса та илчӗ…

Тимофей Ильич прочитал всю книжку, а Ниловна все так же, склонивши голову, слушала, вздыхала…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех