Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑкӑртатса (тĕпĕ: мӑкӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Огнянов тӑпра купи ҫинчен анчӗ те салхуллӑн мӑкӑртатса: — Ҫук, унта Средна-горара кӑмрӑк ҫунтараҫҫӗ, — терӗ.

Опустив бинокль, Огнянов сошел с насыпи и пробормотал мрачно: — Нет, это угли жгут на Средна-горе.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чирлӗ эс, Кандов, чирлӗ эс! — мӑкӑртатса илчӗ вара хӑй тӗллӗнех.

— Ты болен, Кандов, болен! — безнадежно пробормотал он.

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Халех-и е пӗр-пӗр чух ӳлӗмрен-и? — мӑкӑртатса илчӗ вӑл.

— Сейчас или когда-нибудь потом? — пробормотал он.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗпӗртенӗ Стефчова ку кӑна та ҫитмерӗ-ха: пӑлхӑвҫӑсен сарӑлнӑ юрринчен пӗр сыпӑк мӑкӑртатса тӑрӑхласа илчӗ:

Торжествующий Стефчов этим не удовлетворился: он издевательски продекламировал стих из популярной революционной песни:

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Генко вӑтанчӗ — вӑтанасси-мӗнӗ унӑн яланхи йӑличчӗ-ха ӗнтӗ, — вара такӑна-такӑна мӑкӑртатса хучӗ:

Генко смутился, — впрочем, смущение было его обычным состоянием, — и пробормотал, запинаясь:

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мур илесшӗ сивви! — мӑкӑртатса ятлаҫрӗ Боримечка.

— Будь оно неладно! — горестно пробормотал Боримечка.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс те ҫав, ҫук чун! — мӑкӑртатса илчӗ тӗлӗннӗ Миал.

Ах ты, мать моя! — проговорил удивленный Миал.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Намӑсне ниҫта чикеймесӗр пуҫне сӗнкнӗ вӑл, амӑшӗ ӑна тем мӑкӑртатса калать те, аптраса ӳкнипе ӑна та пулин пӗр сӑмах та калаймасть.

Она не подымала глаз и так растерялась, что даже не могла ответить матери, невнятно говорившей ей что-то.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эх, мурӗ ӑнӑҫманне! — мӑкӑртатса илчӗ вӑл ҫилленнӗ кӑмӑлпа.

— Эх, чтоб тебя! — проворчал он, разозлившись.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Супӑнь кӑпӑкӗпе йӑлт вараланнӑ ҫын хӑй тӗллӗн тем мӑкӑртатса илчӗ.

Клиент, весь покрытый мыльной пеной, пробурчал в ответ что-то невнятное.

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мелник тата тем мӑкӑртатса илчӗ те хӑйпӑннӑ хӑмана пӑтапа ҫапса хума пикенчӗ.

И мельник, что-то мурлыкая себе под нос, стал прибивать гвоздем оторвавшуюся доску.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӗтел хушшинче Марья Алексевна, чӑнах та, урӑх ятлаҫмарӗ, мӗкӗрсе анчах ларчӗ, кӑна та-ха талпӑшас, чӑркӑшас тесе мар, хӑйӗн ҫилли ҫаврӑнтӑр тесе ҫеҫ; унтан вара канма та выртмарӗ, ларчӗ те пӗрре те хускалмарӗ, мӑкӑртатса кӑна ларчӗ, унтан мӑкӑртатми те пулчӗ, нимӗн те чӗнмерӗ, юлашкинчен: — Матрена! Улпута вӑрат-ха, ман пата килме кала, — терӗ.

За обедом Марья Алексевна действительно уже не ругалась, а только рычала и уже без всяких наступательных намерений, а так только, для собственного употребления; потом лечь не легла, но села и сидела одна, и молчала, и ворчала, потом и ворчать перестала, а все молчала, наконец крикнула: — Матрена! разбуди барина, вели ко мне прийти.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мӑкӑртатса тӑни сая ан кайтӑр тесе, хӑвӑрӑн лекцине хӑвӑрах ҫырса параймӑр-ши пире… э? — хушса хучӗ секретарь.

— Написали бы сами, а? — вставил тут писарь, — настрочите, так можно будет считать, что не напрасно шамкали, верно?

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Ҫӑрттан мӑкӑртатса выртнӑ вӑхӑтра Давыдов хытӑ ҫывӑрса кайрӗ.

Под размеренные причитания Щукаря Давыдов крепко уснул.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ыйӑх пусса ҫитернипе Ҫӑрттан мучи мӑкӑртатса илчӗ:

Одолеваемый дремотою, дед Щукарь пробормотал:

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пысӑккӑн яра-яра пусса, Давыдов урама тухрӗ, лаши ҫине утланчӗ, ӑна вырӑнтан тапраниччен пуҫласа саламатпа ҫапрӗ — вара, станица урамӗ тӑрӑх сиккипе хыттӑн чуптарнӑ май, ҫыртнӑ шӑлӗ витӗр: — Ҫаплах ҫывӑрнӑ пулӑттӑн эсӗ, шуйттан пуҫӗ?.. — тесе мӑкӑртатса пычӗ.

Широко шагая, Давыдов вышел на улицу, сел на коня, впервые с места огрел его плетью — и шибко поскакал по станичной улице, яростно бормоча сквозь стиснутые зубы: — Все спал бы ты, лопоухий черт!..

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Давыдов кӗсйинчен васкасах тирпейсӗр тӗркелесе чикнӗ укҫа пачки туртса кӑларчӗ, имене-именех, ӑна сӗтел ҫине сарнӑ хӑршӑлнӑ ҫитти айне чикрӗ, мелсӗр йӑл кулса, мӑкӑртатса илчӗ:

Давыдов поспешно достал из кармана небрежно скомканную пачку денег, смущенно сунул их под бедненькую скатерть на столе, неловко улыбаясь, пробормотал:

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Кирек мӗнле патак та ик вӗҫлӗ пулать, — ытла илтӗнмеллех мар мӑкӑртатса илчӗ Ҫӑрттан мучи.

— Любая палка об двух концах, — невнятно пробормотал дед Щукарь.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Давыдов ахӑлтатса кулса ячӗ, старике ыталаса илме тӑчӗ, анчах лешӗ вӑрт ҫаврӑнчӗ те, хытӑ тарӑхса, лач сурса хучӗ, вара, сывпуллашмасӑрах, мӑкӑртатса вӑрҫса, хутор еннелле утрӗ.

Давыдов расхохотался, хотел обнять старика, но тот круто повернулся, плюнул с великим ожесточением и, не прощаясь, бормоча ругательства, зашагал к хутору.

XVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ӑна хирӗҫ тарӑхнӑ Шалый хулӑн сасӑпа ҫапла мӑкӑртатса илчӗ:

В ответ ему гневно забасил Шалый:

XVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех