Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑратса (тĕпĕ: тӑрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анфисӑпа Ҫемене хапха умне тӑратса хӑварсан, каллех Бойченко ҫинчен, Федор Лукич ҫинчен аса илчӗ…
Но как только он вошел в хату, оставив Семена и Анфису у калитки, в голову снова пришли мысли о Бойченко, о Федоре Лукиче…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗр Рубцов-Емницкий анчах тума пултарнӑ ӑна — хурлӑхлӑ хӗре пӗр-пӗччен тӑратса хӑварнӑ та каччине илсе кайнӑ!
А главное, только Рубцов-Емницкий один и мог так бессовестно поступить — увезти парня и оставить горем убитую девушку.

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Машина йӑрансене те, пахчасене те, хӳтлӗх вӑрман тӑрӑхне те, кукуруза хирне те хыҫа тӑратса хӑварсан, «Буденнӑйӑн» тулӑ пусси!» — тесе кӑшкӑрчӗ Федор Лукич.
Когда машина разрезала и толоку, и бахчи, и лесозащитную полосу, и кукурузу, а Федор Лукич крикнул: «Пшеница Буденного!»

Ҫынсене ҫӗрсӗр тӑратса хӑварчӗ.
Лишил людей подсобных посевов.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Турат ҫинче хурчӑка пек ларатӑн, мана ваттисен аллине пӗчченех тӑратса хӑвартӑн.
— Сидишь себе на ветке, как коршун, а меня одного оставил старикам на расправу.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӑшман ҫарӗн командованийӗ хӑйсем ҫине атакӑпа тапӑнасса пӗлнӗ пулӗ-и е сиссе кӑна илнӗ-и тен, анчах ак ҫапла ӗҫ пулса тӑчӗ: ҫӗрле, ыран 29-мӗш числа тенӗ чух, тӑшман ҫарӗсем хӑйсен окопӗсенчен тухса кайнӑ та пилӗк-ултӑ ҫухрӑм чакса тӑнӑ; кунта вӗсем пулемётлӑ засадӑсем кӑна тӑратса хӑварнӑ, — ҫавсем пӑлхантараҫҫӗ те ӗнтӗ пӗтӗм участок тӑршшӗпех вӗсене хирӗҫ тӑракан пирӗн пехотӑна.
Случилось так, что неприятельское командование или узнало о готовящейся атаке, или предугадало ее, но в ночь на 29-е неприятельские войска покинули окопы и отошли верст на шесть, оставив засады с пулеметами, которые и тревожили на всем участке противостоящую им нашу пехоту.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫӳҫне-пуҫне сапаласа, хӑйсен вӑрҫӑра вӗлернӗ упӑшкисене асӑнса: «И-и, чунӑм-тӑванӑм! Кам ҫине шанса тӑратса хӑвартӑн-ши эсӗ мана-а-а?..» — тесе пӗр казачка ҫеҫ мар хӳхленӗ.
И не одна уж простоволосая казачка отпрощалась, отголосила по мертвому: «И, родимый ты мо-о-о-ой!.. И на кого ж ты меня покинул?..»

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каменка-Струмилово ятлӑ хула тӗлӗнче виҫҫӗмӗш взвод взводнӑй офицерпа пӗрле пӗтӗмӗшпех разведкӑна тухса кайрӗ: ҫакӑн умӗн ик-виҫ кун малтан чикӗ урлӑ тарса килнӗ чех салтакӗ командование Австри ҫарӗсен чаҫӗсем ӑҫта тӑни ҫинчен тата Гороши — Ставинцкий линийӗ тӑрӑх контрнаступлени тума шутласа хуни ҫинчен пӗлтерчӗ; тӑшман чаҫӗсем шӑвӑнса килме шутласа хунӑ ҫулсене яланах сӑнаса тӑма тивет; ҫак шутпа взводнӑй офицер вӑрман хӗррине тӑватӑ казакпа тепӗр взводнӑй офицере тӑратса хӑварчӗ, хӑй вара ыттисене сӑртлӑх хыҫӗнче курӑнса ларакан черепица витнӗ ҫурт-йӗрсемлӗ темле пӗчӗк ял патне ертсе кайрӗ.
Под городом Каменка-Струмилово третий взвод целиком со взводным офицером выехал в рекогносцировку: накануне чех-перебежчик сообщил командованию о дислокации австрийских частей и предполагаемом контрнаступлении по линии Гороши — Ставинцкий; требовалось постоянное наблюдение за дорогой, по которой предполагалось передвижение частей противника; с этой целью взводный офицер оставил на опушке леса четырех казаков со взводным урядником, а с остальными поехал к видневшимся за взгорьем черепичным крышам какого-то выселка.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, лашине строй йӗркипе танлаштарса тӑратса, офицерсем ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ, анчах та вӗсем нимӗн пулман пекех калаҫса тӑраҫҫӗ.
Выравнивая в строю лошадь, Григорий глядел на офицеров, но те разговаривали, словно ничего не случилось.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун лашине пур ҫӗртен те виҫсе пӑхрӗҫ, тараса ҫине тӑратса турттарчӗҫ.
Обмерили все участки на конском теле, взвесили его.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Вилес умӗн юлашки хут шӑлӗсене сайран шартлаттарса, чӗркуҫҫийӗ тӗлӗнчен пӗр пайӑрка кӑвак тӗкне тӑпӑлтарса кӑларнӑ кайри урине ҫӳлелле тӑратса выртакан кашкӑр ҫине тӗллесе кӑтартрӗ пан.
— Пан указал ногой на волка, в агонии редко клацавшего зубами, поднимавшего кверху выпрямленную заднюю ногу с бурым свалявшимся клоком шерсти на лодыжке.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫуна сасартӑк шыв айӗнчен тӑратса тӑракан сӑвай юпи ҫине (нумаях пулмасть кӗпере юхтарса кайнӑ иккен) ҫитсе ҫапӑнчӗ те тӗлӗнмелле ҫӑмӑллӑн тепӗр майлӑ ҫаврӑнса ӳкрӗ.
Сани резко стукнуло о торчавшую из воды сваю (след унесенного моста) и перевернуло с диковинной ловкостью.

— Миколай Лексеич, ваше преподобие, эпӗ сана пӗ-ле-е-ет-ӗп!.. — тенӗ Сашка, ташлакаласа, унтан, ҫинҫе пӳрнине чанк тӑратса, улпута юнаса илнӗ.
— Миколай Лексеич, ваше преподобие, я тебя зна-а-аю!.. — И Сашка, приплясывая, грозил торчмя поднятым тонким и грязным пальцем.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кай, ӑҫта куҫу курать! — тепӗр хут ҫирӗплетрӗ вӑл хӑй сӑмахне яланхи лӑпкӑ сасӑпах, ӳпӗнтернӗ сакне тӑратса лартса.
Иди, куда глаза глядят! — повторил он обычным спокойным голосом и отошел, поднял лавку.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лавсем тӑратса тултарнӑ карта варрине арман алӑкӗсенчен, умлӑн-хыҫлӑн, участкипех килсе тулнӑ казаксемпе Таврида ҫыннисем вӑркӑнса тухрӗҫ.
Из дверей мельницы на двор, заставленный возами, как из рукава, вперемежку посыпались казаки и тавричане, приехавшие целым участком.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Арман ҫывӑхне шӑкӑр-шӑкӑр лавсем тӑратса тултарнӑ.
Двор густо уставлен подводами.

Гришака асаттене пумӑклӑ черккепе пӗр черкке тултарса пачӗҫ те, ҫур черккине симӗс йӑрӑмлӑ мӑк сухалпа тӑрмакланса тӑракан ҫӑварӗнчен ячӗҫ, ҫуррине — тӑратса тӑракан мундир ҫухавийӗ хушшине силлерӗҫ.
Деду Гришаке налили пузатую рюмку и вылили половину в рот, залохматевший прозеленью бороды, половину за стоячий воротник мундира.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Старик ҫаплах пӗкӗрӗлсе, тыткӑч тӗлӗнчен яп-яка якалса ҫитнӗ туйипеле ҫӗре шӑйӑрттарса, темиҫе ҫӗртен сапласа пӗтернӗ тӗссӗр кӑвак мундирӗпе киленсе, тӑпрас ҫинче ларнӑ; ҫамрӑккӑн та сатуррӑн кулса пӑхнӑ унӑн тӑратса тӑракан тӑвӑр ҫухавийӗ ҫинчи савӑнӑҫлӑ хӗрлӗ петлицӑсем.
А старик, все так же сгорбившись, царапая землю вытертым у ручки костылем, сидел на завалинке в сереньком, заштопанном во многих местах мундире, и молодо и задорно смеялись красные веселые петлицы на тугом стоячем воротнике.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Гришака старик шӑнӑрланса пӗркеленсе пӗтнӗ ҫинҫе мӑйне кивӗ мундирӗн тӑратса тӑракан ҫухавийӗнчен кӑларас тенӗ пек пӑркаланӑ, кӑвакарнӑ сухалӗ-мӑйӑхӗсене хускаткаланӑ.
Дед Гришака крутил тонкой, в морщинах и сухожильях шеей, словно выпрастывал ее из стоячего воротника поношенного мундира; шевелил зеленой сединой усов.

Халӑхӗ, хӑвӑрах пӗлетӗр ӗнтӗ, куркаланӑскер: каласа кӑтартма тытӑнать те, — хӑлхуна тӑратса итле!
Народ, знаете, бывалый: пойдет рассказывать — только уши развешивай!

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика