Шырав

Шырав ĕçĕ:

амӑшӗ (тĕпĕ: амӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӗнче касса ҫӳреме тухса кайнӑскер, амӑшӗ виличчен кӑшт кӑна маларах таврӑнчӗ вӑл, пӗрле ик-виҫӗ уйӑх пурӑнайрӗҫ-и, ҫук-и…
Дядя всю жизнь прожил в чужих краях, вернулся за несколько месяцев до смерти бабушки, сколько они успели прожить вместе, месяц, два?

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Халь йӗме антарса ҫын умӗнче пӗҫерккӗ парсан та ним калас ҫук — амӑшӗ хӑйӗн ачине начар пултӑр тесе хӗнемест…
Сейчас даже согласна, если выпорешь прилюдно – никакая мама не бьет своего ребёнка просто так…

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Ксюша ҫывӑрман чухне ӑна чӳрече ани ҫине тӑратать те кайӑка пепки ҫинчен каласа парать: паян мӗнле ҫывӑрчӗ, тула мӗнле тухрӗ, кӑкӑр мӗнле ӗмрӗ — йӑлтах-йӑлтах евитлет амӑшӗ.
Когда Ксюша не спит, ставит её на подоконник и рассказывает синичке о дочери: как она спала сегодня, как сходила на горшок, как поела – всё-всё расскажет мама.

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Хырӑмӗ выҫнипе те мар, шӑлӗ тухнӑран нушаланнипе те мар, хӑранипе хытӑ ҫухӑрса макӑрса ячӗ пулас пепке — ҫумра амӑшӗ ҫуккӑ-ҫке, мӗнле хӑрамӑн.
Скорее всего она заплакала не от голода, не от зубной боли, а от того, что рядом нет мамы; рядом нет мамы – как не заплакать.

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Амӑшӗ вара тӑнӑ та тӑнӑ…
А мать всё стояла и стояла.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

Кунтан инҫех те мар амӑшӗ тӑнӑ..
А подальше стояла мать…

Амӑшӗ ӑна хӗрес хыврӗ…
Мать перекрестила его…

Пуҫне ывӑлӗн кӑкӑрӗ ҫине хурса амӑшӗ чӗтрене-чӗтрене йӗчӗ.
Голова ее затряслась у него на груди.

Амӑшӗ чарӑнса тӑчӗ.
Мать послушно остановилась.

Амӑшӗ, паҫӑрхи пекех малалла ӳпӗнсе, ывӑлӗнчен шит те юлмасӑр пычӗ.
Она, все так же глядя вперед, пошла, куда им надо идти.

Иван амӑшӗ ҫине пӑхса илчӗ…
Иван посмотрел на мать…

Аллисене чӗрҫи тӗлне хӗреслетсе тытса юнашарах амӑшӗ тӑнӑ, калаҫӑва тӑнламан вӑл, те шухӑшлӑ, те шухӑш ҫук ҫын пек аяккалла, ывӑлӗ ӑсанас еннелле, тимленӗ.
Мать стояла рядом, сцепив на фартуке руки, не слушала разговор, бездумно, не то задумчиво глядела в ту сторону, куда уезжал сын.

Капла чарӑнса тӑрсан, амӑшӗ тек ӑсатмасса, кӳршипе каялла ҫаврӑнса утасса тӗв турӗ вӑл.
Он подумал, что, постояв, мать не пойдет дальше, а повернет и уйдет с соседом.

…Урампа хӑпараҫҫӗ: амӑшӗ, ывӑлӗ тата йытӑ.
И пошли по улице; мать, сын и собака.

Иван кӑмакан ӑшӑ ҫамкине виҫӗ хутчен перӗнсе амӑшӗ хыҫҫӑн ҫапла калать.
Иван трижды ткнулся в теплый лоб печки и сказал.

Кирек хӑҫан та, Иван инҫете тухса каякан тӗлсенче, амӑшӗ ӑна яланах кӑмакана виҫӗ хут чуптутарса ҫапла калаттарнӑ: «Ырлӑх патши, аннеҫӗм-кӑмака, эсӗ мана тӑван килте тутӑ-сывӑ усранӑ пекех, каялла тӗрӗс-тӗкел ҫаврӑнса килме ырлӑх-сывлӑх сун. Умри вӑрӑм ҫул ҫатма пек такӑр пултӑр».
Всякий раз, когда Иван куда-нибудь уезжал далеко, мать заставляла его трижды поцеловать печь и сказать; «Матушка печь, как ты меня поила и кормила, так благослови в дорогу дальнюю».

Амӑшӗ мӗн хумаллине чӑматана хучӗ те ҫавӑнтах уҫӑ чӑматан кутне урайне ларчӗ, каллех нӑшӑклама тытӑнчӗ.
Мать уложила все в чемодан и тут же села на пол у раскрытого чемодана и опять заплакала.

Амӑшӗ сӗтел ҫине апат лартатчӗ.
Мать накрывала на стол.

Амӑшӗ урӑх тӳссе тӑраймарӗ, алӑк урати ҫине ларчӗ те кала-кала шӑппӑн макӑрма тытӑнчӗ:
Мать больше не выдержала, села на приступку и заплакала тихонько и запричитала.

— Амӑшӗ пултарнӑ таран йӑлӑнса мар, ӳкӗтлесе калаҫма тӑрӑшрӗ — ӑнланчӗ вӑл: ку калаҫу, ахӑртне, юлашки.
— Мать старалась говорить не просительно, как можно убедительней — понимала; разговор, наверно, последний.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика