Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унпа (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ровоама хаджи унпа килӗшмесӗр пуҫне сӗлтсе илчӗ.

Хаджи Ровоама отрицательно мотнула головой.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Курса калаҫас тесеттӗм унпа

Я должен поговорить с ним…

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унпа пӗрле тата темиҫе советник та хулари паллӑрах ҫынсем пурччӗ; кунта мана темле протокол вуласа пачӗҫ, эп нимӗн те ӑнланмарӑм.

Вместе с ним заседало несколько советников и видным горожан; мне прочитали какой-то протокол, в котором я ничегоне понял.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унпа юнашар Нечо Пиронков ларать, вӑл советник, шукӑль тумланса пынӑ Кирияк Стефчовпа пӗр май тем пӑшӑлтатса калаҫать, леш вара ӑна итлемесӗрех: ҫапла-ҫапла, тесе сӑмах хушкалать, хӑй Юрдан хӗрне, Лалкӑна, куҫ сиктермесӗр тенӗ пек кулкаласа пӑхать.

Рядом с ним сидел Нечо Пиронков, советник; он то и дело шептал что-то щегольски одетому Кириаку Стефчову, а тот поддакивал ему, не слушая, и, улыбаясь, поглядывал на дочь Юрдана Лалку.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тияккӑн хӑй сӑмахне каласа пӗтерме те ӗлкӗреймерӗ, унпа пӗрле калаҫаканӗ аллисемпе пуҫне ячӗ тытрӗ; вӑл, йывӑррӑн сывласа, пӳлӗм тӑрӑх ӑсран кайнӑ ҫын пек канӑҫсӑр ҫӳреме тытӑнчӗ.

Не успел дьякон произнести эти слова, как его собеседник схватился руками за голову и, болезненно охая, заметался по комнате, как безумный.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бей яланхи пекех хӑй кӗтессинче ларать, унпа юнашар Кирияк Стефчов вырнаҫнӑ; вӑл темле хутсем вулакалать, конак канашӗн членӗ Нечо Пиронков ун енне пӑхкаласа илет.

Бей сидел на своем обычном месте, в углу, рядом с ним расположился Кириак Стефчов; он читал какие-то бумаги, в которые заглядывал и Нечо Пиронков — член совета конака.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Топал-Хасан , хуса кӑлар кунтан ҫак йытта, ҫӗҫҫӗме варалам мар унпа.

— Топал-Хасан, выгони отсюда этого пса, чтобы мне не пачкать ножа.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кралич пытаннӑ ҫӗртен пуҫне ҫӗклесе пӑхрӗ, мелник иккен, хытанка кӑна ҫӳлӗ хресчен, унпа юнашар кӑвак сӑкман тӑхӑннӑ хӗрача, вӑл ҫарран.

Выглянув из своего убежища, Кралич увидел мельника, рослого сухопарого крестьянина, а рядом с ним босую девочку в коротком фиолетовом сукмане.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле фантази килсе кӗчӗ ман пуҫа, — терӗ Никитин, — шӑпах унпа мӑшӑр пулмалла.

— Какая фантазия пришла мне в голову, — сказал Никитин, — вот бы пара с нею.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Шанчӑк пӗтӗмпех ҫухалсан, хӗллехи пекех юр ҫуса кайрӗ, унпа ӑшӑ ҫанталӑк мар, лайӑх сивӗ ҫанталӑк килчӗ; тӳпе ҫап-ҫутӑ, каҫ питӗ лайӑх пулать — пикник!

Когда уж была потеряна надежда, выпал снег, совершенно зимний, и не с оттепелью, а с хорошеньким, легким морозом; небо светлое, вечер будет отличный — пикник!

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— «Ҫапла, Катерина Васильевна пирӗнпе пысӑк ҫынсемпе калаҫнӑ пек калаҫать, ҫавӑнпа эпир те унпа пысӑк ҫынсем пек».

— «Да, Катерина Васильевна обращается с нами, как с людьми солидными, и мы сами зато солидны с ней».

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

О ҫук, эпир унпа, паллах, сире юратнӑ пирки ҫеҫ венчете кӗместпӗр.

О нет, мы с ним венчаемся, конечно, не из любви к вам.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эсир унпа питӗ лӑпкӑ та йӗркеллӗ калаҫнине ӗненетӗп эпӗ, анчах манпа вара — пачах апла калаҫман.

— Очень верю, что с ним вы говорили тихо и благоразумно; но со мною — вовсе нет.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах арӑмӗ пурпӗрех унпа телейлӗ пулма пултараймарӗ.

И все-таки она не могла быть счастлива с ним.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ытти ҫынсем тунӑ пек, ҫаплах тата унпа ҫепӗҫ, кӑмӑллӑ пуласшӑнах, Бьюмонтӑн ӑна ыталаса илмеллеччӗ, тутинчен чуптумаллаччӗ ӗнтӗ, анчах вӑл апла тумарӗ, хӗрӗн хӑй пуҫӗ ҫинчен шуса аннӑ аллине ҫеҫ чӑмӑртарӗ.

По всем бывшим примерам, и даже по требованию самой вежливости, Бьюмонту следовало бы обнять ее и поцеловать уже в губы; но он не сделал этого, а только пожал ее руку, спускавшуюся с его головы.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Хӗрарӑм е хӗр авалтан юлнӑ йӑласемпе асапланать пулсан, — тет Бьюмонт (халӗ ӗнтӗ вӑл акӑлчансем пек те, американецсем пек те калаҫмасть), арҫынна та, — эпӗ йӗркеллӗ ҫын ҫинчен калатӑп, — питӗ йывӑр килет унпа.

— Если женщина, девушка затруднена предрассудками, — говорил Бьюмонт (не делая уже никаких ни англицизмов, ни американизмов), — то и мужчина, — я говорю о порядочном человеке, — подвергается от этого большим неудобствам.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Чӑнах та, хӗрӗпе авланма хатӗрленекен каччӑ текенни яланах ун куҫӗ умӗнче пулман вӗт; унпа пӗрле пӗр пӳлӗмре ларнинчен ытларах вӗсем урӑх пӳлӗмре е урӑх пӳлӗмсенче ларнӑ, ҫӳренӗ; анчах вӗсен калаҫӑвӗ унта та нимпе те уйрӑлса тӑман.

Правда, не вечно же вертелись у него перед глазами дочь с предполагаемым женихом; чаще, чем в одной комнате с ним, они сидели или ходили в другой комнате или других комнатах; но от этого не было никакой разницы в их разговорах.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— «Калатӑп ҫав, аҫӑр унпа нихҫан та ҫӳренине курман. Лаши чипер вара».

— То-то ваш батюшка никогда на ней не ездит. А порядочная лошадь.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Бьюмонт вӑл интересленекен япаласене пурне те кӑмӑлланӑ, ӑна питӗ лайӑх ӑнланнӑ; хӑй юратнӑ хӗр-юлташӗсемпе те (тепӗр тесен тата, унӑн пӗр юлташ ҫеҫ, Полина кӑна пулнӑ, вӑл та, Мускаври пӗр фабриканта качча тухсан, тахҫанах Мускава куҫса кайнӑ), Полинӑпа та унпа калаҫнӑ пек ҫӑмӑллӑн калаҫман.

Бьюмонт так сочувствовал всему, что ее интересовало, он так хорошо понимал ее; даже с любимыми подругами, — впрочем, у ней, собственно, и была только одна подруга, Полина, которая уж давно переселилась в Москву, вышедши замуж за московского фабриканта, — даже с Полиною она не говорила так легко, как с ним.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Унпа тата Кирсановпа паллашиччен малтан вӑл ҫавӑн пек ҫынсене тӗл пулманччӗ хӑй пурнӑҫӗнче.

В прежней ее жизни, до знакомства с ним и с Кирсановым, ей не встречались такие люди.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех