Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмса сăмах пирĕн базăра пур.
сӑмса (тĕпĕ: сӑмса) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ ман сӑмса

Вот мой нос!»

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Мана сӑмса кирлӗ мар!

Я не хочу носа!

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Пӗр сӑмса валли вунтӑватӑ тенкӗ те хӗрӗх пус кирлӗ.

На один нос четырнадцать рублей сорок копеек.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

«Манӑн пер сӑмса кӑна уйӑхне виҫӗ кӗренке табак пӗтерет.

— У меня на один нос выходит три фунта табаку в месяц.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Вӗсен ҫумне пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн кил-ҫуртри вӑраха хӑвармалла мар ӗҫсене туса пӗтернисем хутшӑнаҫҫӗ: хӑйсене сыватакан докторсемпе ҫанталӑк ҫинчен тата сӑмса ҫине тухнӑ шатра ҫинчен калаҫса татӑлнисем, лашисем ҫинчен тата пултаруллӑ ачисен сывлӑхӗсем ҫинчен ыйтса пӗлнисем, афишӑсене тата хаҫатсенчи хулана килсе каякансем ҫинчен ҫырнӑ паха статьясене вуласа тухнисем хутшӑнаҫҫӗ; вӗсен ҫумне питӗ кирлӗ ӗҫпе ҫӳрекен чиновникӗн чаплӑ ятне илнисем пӗрлешеҫҫӗ.

Мало-помалу присоединяются к их обществу все, окончившие довольно важные домашние занятия, как то: поговорившие с своим доктором о погоде и о небольшом прыщике, вскочившем на носу, узнавшие о здоровье лошадей и детей своих, впрочем показывающих большие дарования, прочитавшие афишу и важную статью в газетах о приезжающих и отъезжающих, наконец выпивших чашку кофию и чаю; к ним присоединяются и те, которых завидная судьба наделила благословенным званием чиновников по особым поручениям.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Ман сӑмса ҫемҫе, кӑшт тивертсенех юн каять.

— Он у меня слабый, чуть — и кровь.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Кам ачисем сӑмса юхтарса сӳреҫҫӗ кунта!

— Это ещё что за сопляки здесь?!

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Каккуй пурнӑҫа унта, тӗкӗр те ӗненмерӗ: ман ҫине шӑрт пуҫлӑ йӗпе сӑмса пӑхса тӑрать…

Не то что жизнь, даже зеркало не поверило, оттуда на меня взглянул ещё тот малый: уши — локатором, жёсткие волосы на голове — торчком…

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Ҫуррине ӗҫсе ячӗ, тути-ҫӑварне чӑлт шурӑ сӑмса тутрипе типӗткелесе илчӗ.

Выпил почти полбанки, потом вытер рот белоснежным носовым платком.

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Сӑмса шӑтӑкне кӗрсе тухасси те пулма пултарӗ…

Бывает, что и в носу надо поковырять…

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

— Ак ҫак тӗлтен пер, — аллине ҫӗклесе пӳрнипе сӑмса сыппи ҫине кӑтартрӗ вӑл.

— Стреляй сюда, — он поднял руку и пальцем указал себе на переносицу.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсир, Фомин пек, совет влаҫӗ вӑхӑтӗнче каҫӑрӑлса кайнӑ сӑмса мар, ҫавӑнпа та эсир хамӑр кунта юлнинчен ним усси те ҫуккине ӑнланма тивӗҫлӗ.

Вы же не советский выскочка, как Фомин, и вы должны понимать, что нам бессмысленно оставаться здесь.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл сиввӗн Григорий аллине сирчӗ, питне-куҫне шӑмарса, сӑмса сыппи ҫинчи пӑч-пӑч вӗтӗ чӗкеҫ шатрисем палӑрми пуличченех хӗрелсе кайрӗ.

Она сурово оттолкнула руку Григория, нахмурилась и покраснела так, что на переносице исчезли крохотные веснушки.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аван та пулӗччӗ ҫав акапуҫ тыткӑчӗсене тытса, кӑпкалатнӑ ҫӗрӗн нӳрӗ те тӑварсӑр шӑршине, суха тимӗрри касса хӑварнӑ курӑкӑн йӳҫек тутӑлла уҫӑ варкӑшне сӑмса шӑтӑкӗсемпе сӑхланчӑклӑн ҫӑтса, нӳрӗ касӑ тӑрӑх акапуҫ хыҫӗнчен утса пыма.

Хорошо бы взяться руками за чапиги и пойти по влажной борозде за плугом, жадно вбирая ноздрями сырой и пресный запах взрыхленной земли, горький аромат порезанной лемехом травы.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӳне кура мар пысӑк кӑкӑрӗ ҫеҫ кӗлеткине кӑшт пӑсарах кӑтартать, ҫаврака янахӗ ҫинчи чалӑшрах суран ҫӗвекӗ вӑл асса-пӗссе пурӑнни ахаллӗн иртӗннине аса илтерет, унтан тата сӑмса сыппи тӗлӗнчи вир пӗрчи пысӑкӑш ҫутӑ сарӑ чӗкеҫ шатрисем хӑмӑртарах кӗрен ӳтлӗ ҫамрӑк сӑн-питне кӑшт ватӑлтарсарах кӑтартаҫҫӗ.

Несколько портила ее фигуру массивная, не по росту, грудь, да косой шрам на круглом подбородке, придавал лицу выражение нехорошей бывалости и словно бы старил смугло-румяное молодое лицо, у переносицы осыпанное мелкими, как просо, золотистыми веснушками.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка пӗрре хӑмач пек хӗрелсе, тепре сӑмса сыппин ҫинҫешке мӑкӑлӗ ҫине тӑрӑхла шурӑ йӗр тапса тухмаллах кӑвакарса кайрӗ.

На лице Дуняшки то вспыхивал густой румянец, то бледность покрывала щеки так, что на тонкой горбинке носа выступали продольные белые полоски.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Учитель хӑй кӗсйинчен куҫлӑхне кӑларчӗ те ӑна сӑмса тутӑрӗпе тасата пуҫларӗ.

Учитель достал пенсне из бокового кармана толстовки и начал протирать его платком.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑл жакечӗ кӗсйинчен сӑмса тутрине кӑларчӗ те куҫне шӑлса илчӗ.

Она достала из кармана жакета платок и вытерла глаза.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Манӑн та сӑмса шӑйрӑлнӑ.

— У меня тоже нос.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Пирӗн умра вӑл хӑй тӑхӑнан хура пустав толстовкипех тӑрать, вӑл уроксене те ҫавна тӑхӑнса ҫӳретчӗ, халӗ те, ӗлӗкхи пекех, хӑйӗн пенсне теекен куҫлӑхне сӑмса тутӑрӗпе сӑтӑрса тасатать, кӑтра ҫӳҫӗпе малалла тухарах тӑракан сухалӗ ҫеҫ унӑн ҫак иртнӗ ҫул хушшинче тата ытларах шуралнӑ.

Он стоял перед нами в той же черной суконной толстовке, в которой бывал на уроках, точно так же, как раньше, протирал носовым платком пенсне, но курчавые волосы его и торчащая вперед бородка стали еще белее за этот год.

I сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех