Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Верка сăмах пирĕн базăра пур.
Верка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Верка, — мӑкӑртатрӗ Ефим.

— Верка, — пробормотал Ефим.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ҫур ҫӗр тӗлнелле тин Ефимпа Верка — вӗсем ҫинчен пурте маннӑ ӗнтӗ — ревкома таврӑнчӗҫ.

И только к полуночи позабытые всеми Ефим и Верка вернулись к ревкому.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

— Вӑт, ухмах, Верка, мӗншӗн капла эс ҫӑм тутӑрна чӗрсе вакларӑн?

— Вот дура, и зачем ты, Верка, свой шерстяной платок разрезала?

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

— Ил, — терӗ Верка.

— Бери, — сказала Верка.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Верка, — ун аллине хыттӑн чӑмӑртаса каларӗ вӑл, — мӗн эсӗ?

— Верка, — сказал он, крепко сжимая ее руку, — ты что?

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Вӑл сиксе тӑчӗ те Верка патне пычӗ.

Он вскочил и пошел к Верке.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Верка, санӑн сумкунта анлӑрах бинт тавраш е марля ҫук-ши? — ыйтрӗ вӑл.

— А что, Верка, нет ли у тебя в сумке широкого бинта или марли?

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Верка, чупар хӑвӑртрах.

Скорей бежим, Верка.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

— Васкарах чупар, Верка.

— Бежим скорее, Верка.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Тӑвалла хӑпарнӑ чух вӑл Верка комсомолкӑна хӑваласа ҫитрӗ.

Поднимаясь в гору, он нагнал комсомолку Верку.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Анчах хам: «Верка, алкумне илсе тух, апла пӗтӗм хваттерӗпех карболка шӑрши тулать», — терӗм.

Да я сказала: «Убери, Верка, в сени, а то вся квартира карболкой пропахнет».

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

— Манӑн Верка та, ҫавӑн пекех, ҫутӑ сӳннӗ-сӳнмен темскер кӗрленине илтрӗ пулас та, ҫавӑнтах алӑк патне тапса сикрӗ.

— Вот так и у меня Верка, как потух свет да услыхала она, что гудит, кинулась сразу к двери.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ӑнлан, Верка, тав тума ан ман нихҫан та.

Пойми, Верка, благодарна будь.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах эсӗ, Верка, ҫакна ӑнлан: эпӗ ҫакӑн пек пулман пулсан, эсӗ ху та кун пек пулас ҫукчӗ.

Но ты пойми, Верка, что кабы я не такая была, и ты бы не такая была.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Марья Алексевнӑна Верка ӗҫе туй патнелле илсе пырать-ха текен шухӑш илӗртет, анчах тӗплӗн шухӑшласа пӑхсан, унӑн ку шухӑша хирӗҫлес килет.

Но соблазнительна была для Марьи Алексевны мысль, осуждаемая ее здравым смыслом, что Верка ведет дело к свадьбе.

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Халлӗхе Верка качча тухасшӑн мар-ха, хӑнӑхать те акӑ, выляса кулсах тухать акӑ, — хӑратса пӑхма та пулать, анчах вӑхӑтра хӑратмалла!

Теперь Верка еще не хочет, а попривыкнет, шутя и захочет, — ну, и припугнуть можно будет… только вовремя!

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ирсӗр Верка, тем тесен те, качча тухасшӑн мар пулас, — кун пирки нимӗн иккӗленмелли те ҫук, — Марья Алексевна питех те тӗплӗн шухӑшласа пӑхма пултарнӑ ҫав, ҫавӑнпа та вӑл Верочка ҫинчен: Верочка ӑста интриганка, тесе хӑй шухӑшланипе йӑпанса ларма пултарайман; анчах та Верочка хӑйӗн ӗҫӗсене питӗ ӑста туса пырать, качча тухас пулсан, вӑл (шуйттан пӗлет-и ӑна, мӗн ун пуҫӗнче, тен, тухасшӑн та пуль!) чӑнах та упӑшкине те, упӑшкин амӑшне те, кил-ҫуртне те йӑлтах хӑй аллине ярса илет ӗнтӗ, — мӗн тумалли юлать-ха?

По всей вероятности, негодная Верка не хочет выходить замуж, — это даже несомненно, — здравый смысл был слишком силен в Марье Алексевне, чтобы обольститься хитрыми ее же собственными раздумьями о Верочке как о тонкой интриганке; но эта девчонка устраивает все так, что если выйдет (а черт ее знает, что у ней на уме, может быть, и это!), то действительно уже будет полной госпожой и над мужем, и над его матерью, и над домом, — что ж остается?

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Марья Алексевна кухаркине: «Кирлӗ мар, — терӗ. — Пӑх-ха, епле тискерленет Верка!

Марья Алексевна сказала кухарке: «Не надо». — «Экой зверь какой, Верка-то!

VII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Мӗн турӑн эсӗ, Верка, ылхан ҫитменскер? Э?» — анчах ылхан ҫитмен Верка залра ҫук иккен, амӑшӗ ун патне пӳлӗме ыткӑнчӗ, — Верочка пӳлӗмне питӗрсе лартнӑ; алӑка ватас тесе, амӑшӗ пӗтӗм пӗвӗпе алӑк ҫине пырса талпӑнчӗ, анчах алӑка ватма пултараймарӗ, ҫӗрҫӑтасшӗ Верка вара: «Эсир алӑка ватса кӗретӗр пулсан, эпӗ чӳречене персе вататӑп та пулӑшу ыйтма пуҫлатӑп. Сирӗн алла чӗррӗнех лекместӗп», — терӗ.

— Что ты сделала, Верка проклятая? А? — Но проклятой Верки уже не было в зале; мать бросилась к ней в комнату, но дверь Верочкиной комнаты была заперта; мать надвинула всем корпусом на дверь, чтобы выломать ее, но дверь не подавалась, а проклятая Верка сказала: — Если вы будете выламывать дверь, я разобью окно и стану звать на помощь. А вам не дамся в руки живая.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех