Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑван сăмах пирĕн базăра пур.
тӑван (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗррехинче эпир Эрнепе каллех сӑрт ҫине хӑпартӑмӑр (хальхинче тинӗсе тӗтре карса илнӗччӗ, ҫавӑнпа та леш енчи ҫыран курӑнмастчӗ), ҫакӑн чухне эпӗ унран акӑ мӗн ыйтрӑм: — Эрне, санӑн тӑван ҫӗршывна, хӑвӑрӑннисем патне, таврӑнас килет-и? — терӗм.

Однажды, когда мы с Пятницей вновь поднимались на холм (в этот раз над морем стоял туман и противоположного берега не было видно), я спросил его: — А что, Пятница, хотелось бы тебе вернуться на родину, к своим?

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эрнене Европӑри ҫӗршывсем ҫинчен, уйрӑммӑнах хамӑн тӑван ҫӗршывӑм ҫинчен нумай каласа патӑм.

Я много рассказывал Пятнице о европейских странах, особенно о моей родине.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫапла вара эпӗ унӑн тӑван йӑхӗ ҫинчен ыйтса пӗлтӗм:

И вот я спросил его о родном его племени:

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пӗррехинче эпӗ унӑн ӗлӗкхи пурнӑҫӗ ҫинчен ыйтса пӗлме шут тытрӑм; хӑйӗн тӑван ҫӗршывӗшӗн вӑл тунсӑхланипе тунсӑхламаннине, унӑн киле таврӑнас шухӑшӗ пуррипе ҫуккине пӗлес килетчӗ.

Однажды мне вздумалось расспросить его о прошлой жизни; я хотел узнать, не тоскует ли он по родине и не хочет ли вернуться домой.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Шансах калатӑп: кирлӗ пулсан вӑл маншӑн хӑйӗн пурнӑҫне те савӑнсах панӑ пулӗччӗ Юлташ тупӑнни мана телейлӗ турӗ, эпӗ ӗнтӗ ӑна усӑллӑ ӗҫсене пурне те вӗрентме пултӑм, чи малтан, иксӗмӗр хушӑра калаҫма май пултӑр тесе, хамӑн тӑван ҫӗршыв чӗлхине вӗрентес терӗм.

Я убежден, что, если бы понадобилось, он с радостью пожертвовал бы для меня своей жизнью, я был очень счастлив, что у меня наконец-то появился товарищ, и дал себе слово научить его всему, что могло принести ему пользу, а раньше всего научить его говорить на языке моей родины, чтобы мы с ним могли понимать друг друга.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Мана вӑл нихҫан та улталаман, нихҫан та ман ҫине вӗчӗрхенсе ҫилленмен; вӑл яланах эпӗ мӗн хушнине тӑватчӗ, яланах кӑмӑллӑччӗ, манпа вӑл пӗчӗк ача хӑйӗн тӑван ашшӗпе пурӑннӑ пекех лайӑх пурӑнатчӗ.

Ни раздражительности, ни лукавства не проявлял он по отношению ко мне; всегда услужливый и приветливый, он был привязан ко мне, как ребенок к родному отцу.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Кӑмрӑк мӗнле тунине эпӗ ача чухне тӑван ҫӗршывра курнӑччӗ.

Еще мальчиком, у себя на родине, я видел, как добывают его.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ман пек тумланнӑ ҫын пирӗн Англие ӑҫтан та пулин пырса тухсан, иртен-ҫӳренсем хӑраса тарса пӗтнӗ е касса кайсах кулнӑ пулӗччӗҫ; хам та ҫийӗмри тумтире пӑхаттӑм та: кун пек ҫи-пуҫпа тата хамӑн хальхи килйышӑмпа тӑван йоркшир тӑрӑх эпӗ ытла та чаплӑ уткаласа ҫӳрӗттӗм, тесе тӳсеймесӗр кулаттӑм.

Если бы у нас в Англии появился человек в такой одежде, какая была на мне в ту пору, все прохожие, я уверен, разбежались бы в испуге или покатились бы со смеху; да зачастую я и сам, глядя на себя, невольно улыбался, представляя себе, как я шествую по родному Йоркширу с такой свитой и в таком облачении.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Утрав тӑрӑх темиҫе эрне ним канмасӑр ҫӳрени мана ытла та хытӑ ывӑнтарчӗ, халӗ ӗнтӗ тӑван килӗме (ҫапла калатӑп эпӗ хамӑн ҫурт-йӗре) килсе кӗтӗм те унта калама ҫук канлӗ пулнине туйрӑм.

Эти скитания по острову, когда мне негде было приклонить голову, так утомили меня, что мой собственный дом (как называл я теперь мое жилье) показался мне необыкновенно уютным.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Сирӗн япалӑрсем кунта пурӑнма та, тӑван ҫӗршывӑра кайнӑ чухне ҫул укҫи тӳлеме те кирлӗ пулӗҫ.

А вещи дадут вам возможность обеспечить себе пропитание и оплатить проезд на родину.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Тӑван ҫӗршывран аякра вӑл хӑйне пӗччен туйӗ.

Вдали от родины он будет одинок.

Пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ старике хӗрхентӗм, тӑван килтех юлма шухӑшларӑм, тинӗссем тӑрӑх ҫӳресси ҫинчен шухӑшлама пачах пӑрахас терӗм.

Мне стало жаль старика, я твердо решил остаться в родительском доме и не думать более о морских путешествиях.

Пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эсӗ килтех пурӑнсан, эпӗ саншӑн ырӑ кӑмӑллӑ аҫу пулӑп, анчах тӑван килтен тарсассӑн, эсӗ пысӑк инкеке лекӗн! —

Если ты останешься, я буду тебе добрым отцом, но горе тебе, если ты убежишь! —

Пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ вара, тен, илтнӗ пуль, ун тӑван пиччӗшӗ, Иван Иваныч…

А я, может, помните, ее родной брат, Иван Иваныч…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Чӑваш чӗлхи учителӗ пулмасан та, тӑван чӗлхешӗн питӗ пӑшӑрханать вӑл.

Даже не будучи учителем чувашского языка, она очень переживает за родной язык.

Диагноз лартӑнчӗ, чӗрӗлмелле... // Аркадий Русаков. https://chuvash.org/blogs/comments/4954.html

Тӑван шӑллӑм вӑл манӑн, хӑйӗнчен вара инкексӗр пуҫне урӑх нимӗн те кураймастӑп.

Он мне родной брат, но кроме горя я от него ничего не видел.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мӗн тӑван, мӗнле пурӑнан — ҫавна ыйтатӑп.

— Вообще… что поделываешь?

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Чапӗ — турра, чуна кантарни — атте-аннене, усси — чиркӳпе тӑван ҫӗршыва…

Создателю во славу, родителям же нашим на утешение, церкви и отечеству на пользу…

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унӑн амӑшӗ, Ольга Ивановна, коллежски секретарӗн тӑлӑха юлнӑ арӑмӗ тата Кузьмичовӑн тӑван йӑмӑкӗ, вӗреннӗ ҫынсемпе ӑслӑ ҫынсен обществине юратаканскер, ҫӑм сутма каякан пиччӗшне йӑлӑна-йӑлӑнах Егорушкӑна хӑйпе пӗрле илсе гимназие вырнаҫтарса хӑварма ӳкӗте кӗртрӗ; халӗ ӗнтӗ ача акӑ, хӑй ӑҫта тата мӗн тума кайнине пач ӑнланмасӑр, ларкӑч ҫине Денискӑпа юнашар ларнӑ та, ӳксе юлас мар тесе, унӑн хулӗнчен тытса пырать, вӗреме кӗнӗ чейник хуппи пек сиккеле-сиккеле илет.

Его мамаша, Ольга Ивановна, вдова коллежского секретаря и родная сестра Кузьмичова, любившая образованных людей и благородное общество, умолила своего брата, ехавшего продавать шерсть, взять с собою Егорушку и отдать его в гимназию; и теперь мальчик, не понимая, куда и зачем он едет, сидел на облучке рядом с Дениской, держался за его локоть, чтоб не свалиться, и подпрыгивал, как чайник на конфорке.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫав кунсенче тӑван ҫӗршыв та мана пит ҫывӑхчӗ, хам вӑй-хӑватӑма та ытларах шанаттӑм, паттӑрлӑхӑм та чака пӗлместчӗ…

В те дни и родина мне была милее, и больше у меня было веры в свои силы, и мужество мое было несокрушимо…

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех