Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑра сăмах пирĕн базăра пур.

сӑра (тĕпĕ: сӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗрарӑмпа ахаллӗн ҫеҫ пулмалла — пӗр бутылка эрех кӑлар, ҫыртмалли пӑртак пар, каярах — пӗрер мӑшӑр сӑра ларт, унтан — ҫирӗм пус кӗмӗл тыттар.
С бабой надо очень просто поступать — бутылку водки ей, закусить чего-нибудь, потом пару пива поставь и опосля всего деньгами дай двугривенный.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр вывеска ҫине куҫӗсене чарса пӑрахнӑ темӗн пысӑкӑш хӗр-лӗ рак ӳкерсе хунӑ, ракӗ хӑйӗн хыпкачисемпе сӑра курки тытнӑ.
На одной вывеске был нарисован красный рак, держащий в клешне кружку с пивом.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл хӑйӗн сӑра пекех сарӑ уссийӗсене кӑпӑк ӑшне чикет, унтан куркине лартать те, уссийӗсене шӑлса типӗтсе, юлташӗсене сӑмах хушать:
Он погружает свои светлые, как пиво, усы в пену, потом отставляет кружку, вытирает усы и обращается к собеседникам:

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Умӗсенче вӗсен йӑсласа тӑракан шурӑ кӑпӑклӑ сӑра куркисем.
Перед ними стоят кружки с пивом, над которыми пузырятся белоснежные пенные шапки.

Сӑра ӗҫет пулмалла.
Пиво, наверное, пьет.

— Эй эсӗ, пуканесен театрӗн директорӗ, сӑра пички, мӑнтӑр мӑйӑх, санӑн ӑшӑнта ухмах шухӑшсем кӑна, кунталла пирӗн пата ан, эпӗ санӑн ҫӗтӗк сухаллу ҫине сурам, — тет.
— Эй ты, директор кукольного театра, старый пивной бочонок, жирный мешок, набитый глупостью, спустись, спустись к нам — я тебе наплюю в драную бороду!

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Йӳҫек сӑра ыраттаракан куҫне лап! хупрӗ те вӑл, пӗтӗм вӑйӗпе, кӗлеткипе Виталие тӗртсе-тайӑлтарса лекнӗ сӗтел сармине туртнипе, ӗҫми-ҫими ҫӗре кӗмсӗртетсе-лашлатса анчӗ.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Урай варринче ҫаврӑнса-пӗтӗрӗнсе, акатуйӗнчи кӗрешӳҫӗсем евӗр пӗр-пӗрне ҫавӑрса ҫапма сыхласа, ҫиеле тухма ӗмӗтленсе, ӗҫме-ҫиме юлашкисемлӗ сӗтел патнелле чакса-чакса пычӗҫ те вӗсем — Виталий хӗрринерех ларакан сӑра тултарнӑ стаккана яп! ярса тытрӗ те чаш! сапрӗ Бонапарта питрен.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӑмӑт ӑсти юрлама пуҫласан, вӑл мӑшкӑласа кулса илчӗ те стакан ӑшне сӑра тултарма тытӑнчӗ, анчах ҫурри таран тултарчӗ те: — Охо… шуйтанӗ! — тесе чарӑнса тӑчӗ.
Когда шорник запел, он насмешливо улыбнулся и стал наливать пиво в стакан, но налил до половины и остановился, сказав: — Ого… черт!

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Праҫниксенче, кӑнтӑрларанпа тӑхӑр сехетчен, эпӗ уҫӑлса ҫӳреме тухса каяттӑм, каҫхине вара Ямская урамӗнчи трактирте лараттӑм; трактир хуҫи, мӑнтӑр та ялан тарласа ҫӳрекен ҫын, юрланине шутсӑрах юрататчӗ, ҫавна чиркӳсен хорӗсенче юрлакансем пурте тенӗпе пӗрех пӗлсе тӑратчӗҫ те ун патне пуҫтарӑнатчӗҫ; вӑл вӗсене юрланӑшӑн эрех, сӑра тата чей ӗҫтеретчӗ.
По праздникам, от обеда до девяти часов, я уходил гулять, а вечером сидел в трактире на Ямской улице; хозяин трактира, толстый и всегда потный человек, страшно любил пение, это знали певчие почти всех церковных хоров и собирались у него; он угощал их за песни водкой, пивом, чаем.

Сӑра ӗҫесси — кӑмӑллӑ ӗҫ вӑл, сигарисене — хӑнӑхаймарӑм-ха!
Пиво — приятное занятие, а к сигарам — не привык еще!

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Сӑра ӗҫме пуҫларӑм эпӗ, сигар туртатӑп, нимӗҫ манерлӗ пурӑнатӑп.
— Начал я пиво пить, сигары курю, живу под немца.

Пиҫнӗ ҫӑвӑн сӑра шӑрши, пӑсӑлнӑ ҫӑмарта тата урай ҫурӑкӗсенче йӳҫсе ларнӑ лапра шӑрши сывлӑша пӑва-пӑва илет.
Душит густой запах олифы, тухлых яиц, грязи, перекисшей в щелях пола.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл аш юлашкине куҫӗсемпе пӑхса виҫсе илет, сӑра ӗҫет те каллех чаплаттарать.
Он беспокойно измеряет глазами остатки мяса, пьет пиво и снова чавкает.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Икӗ бутылка сӑра парӑр.
— Позвольте парочку пива-с!

Унӑн лавкийӗ ӳссе ҫитеймен ачасемпе урамри ҫӑмӑлттай хӗрсем каҫхине пуҫтарӑнмалли вырӑн пулса тӑратчӗ; ман хуҫан шӑлнӗ те кашни каҫ тенӗ пекех ун патне сӑра ӗҫме тата картла выляма ҫӳретчӗ.
Его лавка являлась местом вечерних собраний для подростков и легкомысленных девиц улицы; брат моего хозяина тоже почти каждый вечер ходил к нему пить пиво и играть в карты.

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сӑра ӗҫес килет-и?
Хочешь пива?

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кай, сӑра илсе кил…
Иди, принеси пива…

Ирех ӗҫме тытӑнатчӗ, пӗр бутылкӑна тӑватӑ хут тытӑнса ӗҫсе яратчӗ, вара каҫчен сӑра ӗмсе ҫӳретчӗ.
Начинал пить с утра, выпивая бутылку в четыре приёма, и вплоть до вечера сосал пиво.

Кӑнтӑрла, икӗ сехетпе ултӑ сехет хушшинче тата каҫхине, вунӑ сехетрен пуҫласа ҫурҫӗрччен, ӗҫ сахалтарах, — пассажирсем ҫиессинчен канса, чей, сӑра тата эрех анчах ӗҫеҫҫӗ.
Днём, между двумя и шестью часами, и вечером от десяти до полуночи, работы у меня меньше, — пассажиры, отдыхая от еды, только пьют чай, пиво, водку.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика