Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ура сăмах пирĕн базăра пур.
ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, — терӗ Иван Иваныч, ура ҫине тӑрса, — эсӗ ӗнтӗ, ҫапла вара, кунта юлатӑн…

— Ну, — начал Иван Иваныч, поднимаясь, — значит, ты остаешься…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Автан авӑтман-ха, вӑл ура ҫинче…

Петухи еще не поют, а он уж на ногах…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Акӑ ӗнтӗ ура сассисем илтӗнчӗҫ.

Но вот послышались шаги.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Вася пӑхнӑ енче тӗксӗмлӗхсӗр пуҫне урӑх нимӗн те курӑнмарӗ; пурте сывлама чарӑнсах итлерӗҫ, анчах ура сассине те пулин илтмерӗҫ.

Там, куда смотрел Вася, не было видно ничего, кроме потемок; все прислушались, но шагов не было слышно.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Такам, ахӑртнех, Дениска пулчӗ пуль, Егорушкӑна ура ҫине тӑратрӗ те ҫавӑтса кайрӗ; утнӑ май ача куҫне кӑштах уҫрӗ, вара хӑйне чуптунӑ хура кӗпеллӗ илемлӗ хӗрарӑма тепре курчӗ.

Кто-то, кажется Дениска, поставил Егорушку на ноги и повел его за руку; на пути он открыл наполовину глаза и еще раз увидел красивую женщину в черном платье, которая целовала его.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Христофор атте пӗр самант куҫҫулӗ тухичченех чӗтрене-чӗтрене кулчӗ те ура ҫине тӑчӗ.

О. Христофор захохотал судорожно, до слез и поднялся.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Дениска пӗлӗт ҫинелле пӑхса илчӗ, ура ҫине тӑрса, лашисене ҫапрӗ, вара тин кӗскен хуравларӗ:

Дениска поглядел на небо, приподнялся, стегнул по лошадям и потом уже ответил:

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Дениска, вӗсен калаҫӑвне итлесе пынӑскер, анчах ним те ӑнланса юлайманскер, пуҫне сулларӗ те, ура ҫине тӑрса, икӗ тур лашине те пушӑпа туртса илчӗ.

Дениска, прислушивавшийся к их разговору и ничего не понявший, встряхнул головой и, приподнявшись, стегнул по обеим гнедым.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Бойчо ура ҫине ҫӗкленсе тӑрсан, ун мӑшӑр куҫӗнчен куҫҫуль юхса анни палӑрчӗ.

Когда Бойчо выпрямился, по щекам его двумя струйками катились слезы.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Арманти ҫынсем хӑйсем ҫийӗн пуля чашлатса вӗҫнине илтрӗҫ, арман тӑррине те, стенана та пульӑсем пыра-пыра ҫапӑнаҫҫӗ, чула ҫапӑнса лапчӑнаҫҫӗ те ура тӗлнех пырса ӳкеҫҫӗ.

Осажденные слышали, как над ними свистят пули, проникая сквозь дыры в крыше, сквозь щели в стенах; слышали, как эти пули ударяют о камень и, расплющенные, падают к их ногам.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан ура ҫине тӑчӗ те нӑшӑклатнӑ майӑнах килнелле утрӗ.

Потом встала и, всхлипывая, отправилась домой.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан вара, ура ҫине тӳремӗн тӑрса, пӗтӗм шӑплӑха хускатса шӑхӑрса ячӗ.

Человек выпрямился, и в тишине раздалось громкое шипение.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑтӑк умӗнчен часах царвульӑ сырнӑ ура мӗлтлетсе иртрӗ те куҫран ҫухалчӗ; унтан каллех ура курӑнса кайрӗ те курӑнми пулчӗ; виҫҫӗмӗш ҫынни те малтанхи пекех шӑппӑн пускаласа иртрӗ.

Вскоре ноги человека, обутого в царвули, промелькнули перед ним и исчезли; затем показались еще ноги и тоже прошли мимо; третий человек прошел так же бесшумно, как и первые два.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун вырӑнне ура сасси кӑптӑртатнӑ пек пулчӗ.

Вместо него послышались чьи-то шаги.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кир Яне Огнянова ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫитичченех пӑхса илчӗ.

Кир Яне осмотрел Огнянова с ног до головы.

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Карчӑксемпе хӗрсем чул ҫийӗн ҫарранах чупаҫҫӗ, ура сырмаллисене ҫӗкленӗ…

Иные старухи и девушки бегут босиком по камням, держа обувь в руках, чтобы она не истрепалась в дороге…

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тимӗрпе хирӗлнӗ алӑк хӑмисем мӗнле шатӑртатса хуҫӑлнине Рада илтех кайрӗ, ҫавӑнтах алӑк урлӑ тем пысӑкӑш ура ярса пусни курӑнчӗ…

Рада услышала, как под напором железа затрещали сухие доски, увидела, как огромная ножища просунулась в дверь…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Текех никам та хӑй вырӑнӗнче ларса тӑмарӗ; пурте ура ҫине тӑрса тавраналла хӑра-хӑра пӑхкаларӗҫ.

Никто не мог усидеть на месте; все поднимались на ноги, пугливо озираясь.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫӑлӑнасси кӑна юлать ҫав, ура тупанне сурас та, тарма вӑй пултӑрах! — палланӑ сасӑ илтӗнчӗ Огнянова.

— Спасение одно: давай бог ноги! — услышал Огнянов знакомый голос.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Алӑк хыҫӗнче таҫталла каякан ура сасси илтӗнсе тӑчӗ.

За дверью, под навесом, послышался негромкий топот удаляющихся шагов.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех