Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗ (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ваттисен сӑмахӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш кӗнеке // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Юратупа йыта ҫурисем те суккӑр ҫуралаҫҫӗ»,— тет швед халӑхӗн ваттисен сӑмахӗ.

«Любовь и щенки родятся слепыми», — говорит шведская пословица.

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӗсенчи тарӑн та тӗрӗс шухӑша ҫав тери ӑнланма ҫӑмӑл, пӗр иккӗленмелле мар каланӑ Иосиф Виссарионовичӑн кашни сӑмахӗ, илсе кӑтартакан кашни тӗслӗхӗ хут пӗлмен ватӑ ҫын чӗрине те, чи ҫамрӑк ҫын чӗрине те пӗр пекех тарӑн кӗрсе вырнаҫать!..

Каждое слово Иосифа Виссарионовича, в котором легко понять глубокую и правдивую мысль, без сомнения, одинаково глубоко проникает и в сердце самого пожилого человека, не знающего ни слова, ни в сердце самого молодого человека!..

Ҫулпуҫ сӑмахӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Мӗн пулса мӗн килет, хам тӑвас тенӗ пекех тӑватӑп текен ваттисен сӑмахӗ пур.

— Есть присловье: «Уж что ни будет, а поставлю на своем!» —

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Унӑн кашни сӑмахӗ часах тӗл пуласса, курса калаҫасса ӗненнипе сывлать.

Каждое слово дышит уверенностью в скором свидании, надеждой на встречу.

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Илтессе илтсен те, Тухтара Кантюк сӑмахӗ йӑпатмарӗ, вӑл, тем каласшӑн пулса, куҫне мӑч-мӑч хупкаласа уҫрӗ, урӑхран сӑмах илтменнипе пуҫне ӳпнелле туса выртрӗ.

Тухтар, разумеется, слышал слова Кандюка, но они его мало утешили, он попытался что-то сказать, но, похлопав воспаленными красными веками, так и не издал ни звука, уткнулся головой в дно тарантаса.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тивӗҫес ӗҫӗ, Нямаҫ сӑмахӗ тӑрӑх, пысӑках мар пекчӗ.

По словам Нямася, дело было не ахти какое сложное.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӑмахӗ кунта тамата пирки пырать.

Нам важно свадебного голову подобрать.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗҫне тусан, сӑмахӗ тухмасӑр пулмасть, вара пӗтӗм ял халӑхӗ тем курас пур…

Тайно его сделать не удастся — шила в мешке не утаишь, и, коль прознает народ, тут уж вся деревня ходуном заходит…

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лешӗ куҫне мӑчлаттаркаласа илчӗ, сӑмахӗ йӑлӑннӑ пекрех тухнӑшӑн ӳкӗнем пек турӗ.

А тот хлопает и хлопает веками под пристальным взглядом старика и уже корит себя в душе, что пришел сюда и завел весь этот разговор.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Вӑхӑтна, вӑхӑтна мӗнле ирттеретӗн ҫак? — терӗ вӑл, сӑмахӗ ытла хавшак та вырӑнсӑр иккенне вӑтанчӑклӑн туйса.

— Ну, а как ты наяву-то время проводишь, как? — ляпнул он невпопад и сам покраснел от неуместного вопроса.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун сӑмахӗ пуринчен ытла Нямаҫа тиврӗ.

Его слова больше относились, разумеется, к Нямасю.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хура Палля хӑй сӑмахӗ ҫине тӳрӗ тӑнӑ.

Черный Палля сдержал свое слово.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ав, хайхи юрӑ сӑмахӗ камсене тивет!

Вон песню-то я тебе спел, кого она касается?

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ӳпӗннӗ ҫӗртен аран ҫӗкленчӗ, вӑл тутине канӑҫсӑр хускаткалать, кансӗррӗн уҫса вылятать, — сӑмахӗ илтӗнмест.

Шерккей с трудом оторвался от мертвой дочери и, продолжая всхлипывать, попытался что-то спросить, но голоса его никто не услышал.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫак вӑхӑтра Шерпике юмӑҫ мӗн-мӗн каланине асне илчӗ: чим-ха, тӗрӗсех килмест-и капла юмӑҫ сӑмахӗ?

Шерккею вдруг вспомнились слова знахарки Шербиге: господи, да неужто вправду они сбываются?

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫапла пулмасӑр арҫын сӑмахӗ.

— А как же иначе, на то ты и мужик!

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме пирки иккӗленмелли ҫук, — вӑл хӑй сӑмахӗ ҫине тӑма пултарать.

Насчет Селиме ему беспокоиться не надо — слово свое она сдержит.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Хӑвна хура инкекрен ҫӑлса хӑвартӑм та… ухмах тетнем мана — тав сӑмахӗ илтес тӗлӗме? — шӑртланчӗ юмӑҫ; унӑн ытти чух хӗсӗк куҫӗ вӑр-ҫаврашкан курӑнчӗ, унтан кулкалам пек туса хӑтланчӗ, сассине сасартӑк йӑвашлатрӗ.

— Я ее от черной беды спасла, а она меня дурой величает, и это вместо благодарности! — Вид у Шербиге был страшен: ее обычно узкие глаза сделались круглыми, губы искривлялись то в ухмылке, то в злобной гримасе, но вот на лице ее появилось жалостливое выражение, и она заговорила ангельским голоском:

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тете кирек хӑҫан та хӑй сӑмахӗ ҫине тӑрать.

А уж дядя свое слово всегда сдержит.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех