Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑкӗ (тĕпĕ: татӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унччен те пулмарӗ — вӑрӑм шерте ҫинче хӑмач тутӑр татӑкӗ вӗлкӗшме пуҫларӗ, — ку вӑл крепость хӑрушлӑхра пулнине пӗлтерет.
Сразу же на шесте взвился лоскут кумача, означавший на этот раз — крепость находится в опасности.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хура ҫӳҫӗ унӑн сапаланса кайнӑ, сулахай хулӗ ҫинчи хӑмач татӑкӗ хӗп-хӗрлӗ курӑнать.
Черные волосы у него взъерошены, на левой руке краснеет кумачовая повязка.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ун ҫинче хӑмач тутӑр татӑкӗ варкӑшса вӗҫет.
На нем трепетал по ветру лоскут кумача.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унтан учительница хӑйӗн хӗрлӗрех тӗслӗ сумкинчен хут татӑкӗ туртса кӑларчӗ.
Потом учительница достала из коричневой сумочки бумажку.

45 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳрте кӗрсен, Сева хӗвӗнчен васкавлӑн хут татӑкӗ туртса кӑларса, Степан Ильича тыттарчӗ.
В хате Сева торопливо вытащил из-за пазухи сложенный вчетверо лист бумаги и сунул его Степану Ильичу.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Чул татӑкӗ, туратсем хушшипе чаштӑртаттарса иртсе ҫӗре патлатса ӳкрӗ.
Камешек прошелестел по веткам и шлепнулся на землю.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин, яка чул татӑкӗ илсе, ӑна мӗнпур вӑйпа вӑрманалла вӑркӑнтарчӗ.
Мазин поднял гладкий камешек и изо всех сил пустил его в лес.

Пат! ӳкет ҫӑкӑр татӑкӗ турилкке ҫинчен, ҫавӑнтах стакансем шӑнкӑртатма тытӑнаҫҫӗ.
— Бац! — падает с тарелки хлеб, дребезжат стаканы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тимӗр татӑкӗ хӑйсене кирлӗ пек лапчӑннине кура, вӑл чӑннипех савӑнать, хӗлхем лекесрен сыхланса, куҫне хӗсет.
жмурясь от искр, радостно ощущая, как податливо раздается брусок.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша вара, йывӑррӑн сывласа илсе тата пӗтӗм вӑйне пухса, хӗрнӗ тимӗр татӑкӗ ҫине сулмаклӑн тачлаттарса ҫапать.
Саша, тяжело дыша и напрягая все силы, бил по огненному куску металла,

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аслашшӗн тимӗртен хӗртсе тунӑ пек ҫирӗп те вӑйлӑ, кӑтра ҫӑм пусса илнӗ аллисенчи хӗп-хӗрлӗ тимӗр татӑкӗ, хаяррӑн чӑшӑлтатса, тӗксӗмленнӗҫемӗн тӗксӗмленсе пырать, унтан вара е плуг тӗренӗ, е урапа шертешникӗ пулса тӑрать.
В заросших курчавым волосом жилистых, словно тоже выкованных из железа руках деда огненный брусок, сердито шипя, бледнел, вытягиваясь в синеватый от окалины лемех для плуга или шкворень для телеги.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫав тери йӳҫӗ пулнӑ тар тӑкса тупнӑ ҫӑкӑр татӑкӗ.
Горек был заработанный кусок хлеба.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑва айӗнче хӑварнӑ ҫӑкӑрпа сало татӑкӗ ҫук иккен.
Под ивой не было оставленной еды.

29 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шкапра турилкке Ҫинче сало татӑкӗ выртать.
В шкафу на тарелке лежал кусочек сала.

Юпа ҫине ют чӗлхепе темскер ҫырнӑ хӑма татӑкӗ ҫапса хунӑ.
На столбе была прибита доска с надписью на чужом языке.

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кил-ҫурчӗпе шырасан та, пӗр тӗк татӑкӗ те тупмастӑн!
Хоть весь дом обыщи — ни перышка не найдешь!

Матвеич ӑна миска ҫине витӗр курӑнакан пыл ярса парать, ҫӑкӑр татӑкӗ хурать.
Матвеич наливает ему в миску янтарный мед, кладет кусок хлеба:

25 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл унтан кӑшт тӑвар сапнӑ кӗрен тӗслӗ пысӑк сало татӑкӗ илсе кӗчӗ, ӑна шултра тураса, ҫатма ҫине хучӗ те, кукленсе ларса, примуса тӳрлетрӗ:
Внес большой розовый кусок сала с искристым бисером соли на тонкой коже, нарезал его толстыми кусками, шлепнул на сковороду и, присев на корточки, налег на примус, приговаривая:

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пилӗк кун иртнӗ хыҫҫӑн горизонтра хура ҫӗр татӑкӗ курӑнса кайнӑ.
На пятый день плавания на горизонте показалась узкая черная полоска земли.

Тӑван ҫӗршыв чысӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 37–51 с.

Сулахай ури вырӑнне унӑн шӑвӑҫ татӑкӗ, шӑпах сакай хуппине ҫӗклесен, мана ҫур минута каярах сӗтел ури пек туйӑннӑ йывӑҫ татӑкӗ.
Вместо левой ноги, у него была деревяжка, та самая, которой он приподнял крышку люка и которая показалась мне полминуты назад ножкой стола.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика