Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

майӗпентерех (тĕпĕ: майӗпен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйӗнчен те майӗпентерех утса пыракан тепӗр старике хӑваласа ҫитсен, ассӑн хашлатса каларӗ.

Поравнявшись с одним из стариков, еще медленнее шагавшим обратно, со вздохом сказал:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ватка пиншаклӑ ҫын майӗпентерех чупа пуҫларӗ, унтан чӑтма ҫук тилӗрсе кайнипе аллине Григорий мӗн ачаран питӗ пӗлнӗ пек хиврен сулчӗ те, тарма чарӑнса кӗлеткипе ҫаврӑнса тӑчӗ.

И вдруг человек в ватной куртке замедлил бег, остановился, и, когда стал поворачиваться, — характерным, знакомым с детства жестом выказывая высшую степень возбуждения.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Майӗпентерех калаҫ эсӗ, ҫынсем ав итлесе тӑраҫҫӗ… — унтан хуллен пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

А ты потише гутарь, люди, вон, слухают… — и перешел на шепот:

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй хыҫӗнче мӗн пулса иртнине, ним ҫухату тӳсмен сотня мӗншӗн сасартӑках ҫапла тарма пуҫланине ӑнланас тесе, Григорий ҫеккунтлӑха кӑна утне майӗпентерех ячӗ.

Только на единую секунду Григорий укоротил бег коня, пытаясь уяснить, что же произошло позади, почему сотня, не понесши урону, неожиданно ударилась в бегство.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗн шырарӑн? — сиввӗнрех пӑхса шӑппӑн ыйтрӗ те Солдатов какая майӗпентерех кавлеме тытӑнчӗ.

Чего искал? — суровея глазами, тихо спросил Солдатов и стал жевать медленней.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вара кӗсре, тытса пырса ҫул кӑтартакан ҫук пирки, майӗпентерех утма пуҫларӗ.

И кобыла, не управляемая и беспомощная, сошла на тихий шаг.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук есаул Калмыкова тӳрех палласа илчӗ, асӑрханса майӗпентерех утрӗ.

Бунчук узнал есаула Калмыкова, чуть замедлил шаг, выжидая.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Каҫалапа вара, темӗнле полустанока ҫитнӗ чух, пуйӑс майӗпентерех кайма пуҫларӗ те, Иван Алексеевич ларса пыракан вакуна виҫҫӗмӗш взвод урядникӗ Пшеничников сиксе кӗчӗ.

А к вечеру, на каком-то полустанке, когда поезд замедлил ход, в вагон, где был Иван Алексеевич, вскочил урядник третьего взвода Пшеничников.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лашасем татах майӗпентерех утма пуҫларӗҫ, вӗсем ҫаралса юлнӑ туратсем ҫинелле юлхавлӑн туртӑнаҫҫӗ, хартлата-хартлата илеҫҫӗ — ку Иван Атаманова тӗпренех хурлантарса ячӗ.

Лошади пошли еще медленнее, лениво тянулись к голым веточкам, всхрапывали, — это окончательно опечалило Ивана Атаманова.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйӗн помощникӗ лайӑх тумланнипе тата маттур пулнипе савӑнса, Кондратьев пуҫне анчах сулса илчӗ, вара Алеша, ура кӗли ҫинче вӑрт ҫавӑрӑнса, такансемпе епле пулсан та майӗпентерех кӗмсӗртеттерме тӑрӑшса, пӳлӗмрен тухрӗ.

Любуясь и выправкой и молодцеватым видом своего помощника, Кондратьев только кивнул головой, и Алеша, умело повернувшись на каблуках, вышел из комнаты, стараясь как можно тише стучать подковами.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Барашкин капитан блиндажӗ патӗнчен иртсе пынӑ май Катя майӗпентерех утма пуҫланӑ.

Проходя мимо блиндажа капитана Барашкина, она замедлила шаги.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Станцӑсемпе полустанкӑсем умӗнчен поездсем чупса иртнӗ пек станицӑсемпе хуторсем ҫумӗпе юханшыв пит хӑвӑрттӑн чупать, Усть-Невински ҫывӑхӗнче ҫеҫ вӑл кӑштах майӗпентерех юхать.

Мимо станиц и хуторов, как поезда мимо станций и полустанков, неудержимо катилась река, и только вблизи Усть-Невинской бег ее несколько замедлялся.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ну, юрать… тӑхта… майӗпентерех кирлӗ… ну, малалла…

Ну, хорошо… подожди… надо постепенно… ну, дальше…

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех