Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑлармарӗ (тĕпĕ: кӑлар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нумай вӑхӑт хушши мана атте килтен кӑлармарӗ.

Отец долго не выпускал меня из дому.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Пӗлчӗ те атте вилни ҫинчен, эпӗ ӗнтӗ ҫурӑлсах тухать пуль чӗри тенӗччӗ, ҫав тери хӑрарӑм, вӑл, ав, куҫҫуль те кӑлармарӗ.

Услыхала она про отца, я думала, что сердце у нее зайдется, испужалась страшно, а она и слезинки не выронила.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Нервӑсӑр ҫын» кӑшкӑрмарӗ, пӗр сасӑ та кӑлармарӗ.

«Человек без нервов» не пискнул, не издал ни звука.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Хур сасӑ кӑлармарӗ.

Гусь не шевельнулся.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Хур сасӑ кӑлармарӗ.

Гусь молчал.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл ҫын енчен-енне сулӑннине тӳрре кӑлармарӗ, мӗншӗн тесен хӑй вӑл чунӗпеле ҫакӑнтан аякра тӑрать, пурнӑҫ ҫине урӑх тӗмеске ҫинчен пӑхать.

Он не оправдывал чужого метания, потому что далек был от него и смотрел на жизнь с другого кургана.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анна ӑшӗнче ӑна хӗрхенсе асапланчӗ пулин те, ҫиеле кӑлармарӗ, хӑйӗнне ҫав-ҫавах ҫирӗп тытрӗ.

Страдая от жалости к нему, Анна выдерживала характер.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗри те сас-чӗвӗ кӑлармарӗ вӗсенчен, ҫак халиччен курман тискер ӗҫ ҫинчен ним шухӑшлама аптрарӗҫ.

Ни звука не вымолвил ни один из них, не зная, что думать о неслыханном злодействе.

XI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Никам та сас кӑлармарӗ.

Все молчали.

II // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Володьӑна хӑйне командир текех ҫӳле кӑлармарӗ, лешӗ темле тархасласан та, ҫӗр айне юлса Ҫӗнӗ ҫула кӗтсе илме хатӗрленме хушрӗ.

Самого Володю командир наверх больше не пустил и, как тот ни просился, приказал ему остаться под землей и готовиться к праздничной встрече Нового года.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

«Ак абрека эпӗ пӗчченех вӗлеретӗп!» — шухӑшласа илчӗ те вӑл пӑшалне ярса тытрӗ, васкамарӗ, анчах пӑшал тӗрекӗн юплешкине хӑвӑрт вырнаҫтарса лартрӗ, ун ҫине пӑшалне хучӗ, сас-чӳ кӑлармарӗ, аллипе тытса курокне ҫӗклерӗ те, сывлама чарӑнса, пӗрмай тинкерсе пӑхса, тӗллеме тытӑнчӗ.

«Вот как абрека один убью!» — подумал он, схватился за ружье, неторопливо, но быстро расставил подсошки, положил на них ружье, неслышно, придержав, взвел курок и, притаив дыхание, стал целиться, все всматриваясь.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Анчӑк темерӗн ҫав: пӗр тумлам куҫҫуль те кӑлармарӗ! — тенӗ кӳршӗсем.

— Каков щенок: ни слезинки! — говорили соседи.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тем пек асапланчӗ вӑл, ахлатрӗ, ыратни кӑшт тамалсанах Григорий Александровича: мана ҫӑмӑлтарах ӗнтӗ, эсӗ ҫывӑрма кай, тесе йӑлӑна пуҫларӗ, ун аллине чуп турӗ, хӑй аллинчен кӑлармарӗ ӑна.

Она ужасно мучилась, стонала, и только что боль начинала утихать, она старалась уверить Григория Александровича, что ей лучше, уговаривала его идти спать, целовала его руку, не выпускала ее из своих.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пӗр сас-чӗвӗ те кӑлармарӗ.

Куҫарса пулӑш

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех