Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утма сăмах пирĕн базăра пур.
утма (тĕпĕ: утма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Моргианӑна аллинчен ҫавӑтрӗ те унпа тан утма тӑрӑшса вӗткеленет.

Она взяла Моргиану под руку и шла так, стараясь шагать нога в ногу.

VIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Пӗр сӑмах… тархаслатӑп… сирӗнтен — йӑлӑнсах… — эпӗ ҫаврӑнса утма хатӗрленнӗрен хыпаланса ыйтрӗ вӑл.

— Одно слово… прошу вас… очень вас прошу, — поспешно проговорил он, видя, что я намереваюсь уйти.

XXXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Утма ҫул шӑпах вӗсен лупасӗ хыҫне тухать.

Куҫарса пулӑш

VI // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Малтан сехет ҫурра яхӑн электричкӑпа каймалла пулчӗ, унтан — автобуспа, вара вӑрманпа тата ҫухрӑма яхӑн ҫуран утма тиврӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Хирӗҫ мар-и пӗрле утма?

Куҫарса пулӑш

I // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Ҫамрӑк арҫын кантрана ерипен туртрӗ те ӗнене малалла утма хушрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Ҫамрӑк арҫын ӗнене ҫавӑтса хуллен хапха алӑкӗ патнелле утма пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Ҫавӑнпа Марукпа Ели старӑн юра ашса сылтӑмалла утма тӑрӑшрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Хӗрӗн пӗр ури кӑштах ҫӗкленнӗ, ҫав вӑхӑтрах тепри утма пуҫласшӑн пек, кӗлеткен кашни йӗрӗ уҫӑмлӑ та ӗнентерӳллӗ.

Все линии тела девушки, приподнявшей ногу, в то время как другая отталкивалась, были отчетливы и убедительны.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Маларах кайнӑ май — утма йывӑрлансах пынине кура — тӑкӑрлӑка пӑрӑнса кӗме васкатӑп, — кунта куҫӑм сахалрах.

Видя, что чем дальше, тем идти труднее, я поспешил свернуть в переулок, где было меньше движения.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Кӑштах ӗшеннӗрен хулленрех утма пикентӗм, ӑш хӑпнине ирттерсе ямашкӑн портри пир ҫи виттиллӗ тавернӑна кӗтӗм.

Несколько утомясь, я задержал шаг и вошел под полотняный навес портовой таверны утолить жажду.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Утма кансӗр, йывӑр.

Идти было трудно и беспокойно.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫак чӑрмавсем — капӑркка, анчах часах йӑлӑхтараҫҫӗ, — лашасене, утсене утма хистеҫҫӗ, ҫак самантсенче хамӑн ӑйӑр тӳсӗмлӗ пулнине киленсех ҫирӗплетрӗм.

Эти препятствия, живописные, но и надоедливые, заставляли коней идти шагом, и я не без удовольствия убедился в выносливости своей лошади.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Мӗн пулса иртнипе ӗшенсех ҫитнӗскер — лашине хӑй мӗнле пултарать ҫапла утма ирӗк парса чӗлпӗрне пӑрахмах хатӗрччӗ ӗнтӗ.

И в этот момент, когда, изнуренный всем пережитым, он был готов бросить поводья, предоставив лошади идти, как ей вздумается.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн утма чарӑнчӗ.

Горн задержал шаги.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хӑйсен тӗркемӗсене, хӗҫ-пӑшала ҫул ҫинче тӗл пулакан хӗрарӑмсемпе ачасене йӑтса утма хистеҫҫӗ, пӑхӑнмасан вӗлерессипе хӑратаҫҫӗ.

Свои тюки и оружие они заставляли нести первую попавшуюся женщину или ребенка, угрожая смертью.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент май пур таран тӗттӗмре утма тӑрӑшать; ҫута ҫав тери янкӑр, ҫавӑнпах, уҫӑ ҫӗре тухма тивсен, ӑна хевтесӗрлӗхпе хӑрушлӑхӑн кӑмӑллах мар туйӑмӗ сис-чӳлентерет.

Насколько было возможно, Гент держался в тени; свет был так ярок, что, переходя открытые места, он испытывал неприятное чувство беззащитности.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Утма вӑй ҫитеретӗр-и? — ыйтрӗ кӳлепене вӗҫертмесӗр.

Затем, поддерживая его, сказал: — Попробуйте идти.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Капитан утма чарӑнчӗ, мана сӑнавлӑн тӗсет, пӳрнисемпе шаклаттарчӗ те юнашар лаштах ларчӗ.

Капитан остановился ходить, посмотрел на меня, щелкнул пальцами и грузно сел рядом.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сӳрӗкленсех ҫитнӗрен — йыш хускалсан эпӗ те ун хыҫҫӑн утма пикентӗм, анчах ҫынсем тепӗр алӑкран кӗрсе ҫухалсанах урайне ӳксе ыйха путма хатӗрскер сарлака анлӑш стена ҫумӗнче ларакан диван патнелле ыткӑнтӑм та йӑлтах халран кайнипе лаштах лартӑм.

Когда общество тронулось, я, в совершенном безразличии, пошел было за ним, но, когда его скрыла следующая дверь, я, готовый упасть на пол и заснуть, бросился к дивану, стоявшему у стены широкого прохода, и сел на него в совершенном изнеможении.

XIV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех