Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.
вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрман тӑрӑхӗнчен иртрӗмӗр.

Лесистая местность кончилась.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑрман витӗр тухрӑмӑр.

Лес кончился.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Итле-ха, Ивушкин, эсӗ ҫулпа ан кай, вӑрман сукмакӗсемпе тӳрех ут, унтан кайсан ҫывӑхрах.

— И знаешь чего, Ивушкин? Ты по этой дороге не иди, а иди лесными тропинками, так ближе.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Каснӑ вӑрман патне ҫитсен минӑсем ҫинчен мансах кайнӑ вара.

Подойдя к завалу, мы забыли о минах.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӗсем вуникӗ гектар вӑрман лартма пулӑшрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

VI. Комсомол вӑтӑр ҫул тултарнӑ ятпа // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Часах акӑ вӑрман витӗр тухрӑмӑр та Якуртушкӑнне пырса кӗтӗмӗр.

Куҫарса пулӑш

II. Ҫитрӗмӗр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Вӗсем ачасене вӑрман тӑрӑх ертсе кайрӗҫ, сайра хутран ҫула хунарпа ҫутаткаласа пычӗҫ, вара часах пӗр тӑвӑр хушӑк тӗлне ҫитсе чарӑнчӗҫ.

Они повели мальчиков лесом, изредка на секунду освещая фонариком путь, и вскоре остановились около узкой темной щели в земле.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Вӑрман хыҫӗнче горн янрани илтӗнчӗ.

За лесом заиграл горн.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Сӗм вӑрман та халь ӑна кӑмӑллӑ пек туйӑнчӗ.

Темный, безлюдный лес вдруг сделался уютным и ласковым.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Майӗпен вӑрман та хуралса пычӗ, йывӑҫсем те ҫӳлерех пек курӑнаҫҫӗ, ешӗл курӑк та тӗттӗмрех курӑна пуҫларӗ.

Постепенно деревья становились черней и как будто выше, а трава из зеленой превратилась в темно-серую.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Ҫапла вӗсем вӑрман тӑрӑх ҫаврӑнса ҫӳрерӗҫ-ҫӳрерӗҫ те каҫ турӗҫ, йӑлӑмри сар чечексем те хӗвелӗн анас умӗнхи ҫуттинче хӗрлӗн курӑна пуҫларӗҫ, чӑрӑшсен хушшинчи пӗчӗк-пӗчӗк уҫланкӑсем те тӗксӗмленчӗҫ.

Так они петляли по лесу, пока не заметили, что одуванчики на больших лужайках стали красными от лучей заходящего солнца, а на маленьких лужайках, окруженных елями, сделалось тускло и серо.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Вӑрман пӗр тикӗс мар.

Лес был неровный.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Лодя нимӗн те пулман пек аллипе вӑрман еннелле сулса илчӗ.

Лодя равнодушно махнул рукой в сторону леса:

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

«Чупас»! тенӗ шухӑш ҫеҫ ун пуҫне пырса ҫапӑнчӗ, урисем вӗҫтерсе те кайрӗҫ ӑна вӑрман патнелле, пӗр вунӑ метралла…

В голове его мелькнуло: «Бежать!», а ноги уже пронесли его метров десять по направлению к лесу…

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Маша вӑрман хӗррине кайса тӑчӗ те: — Лодя, ан тив! Лодя, мӗн тӑватӑн эс?! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Та стояла уже возле самого леса и кричала: — Лодя, не надо! Лодя, что ты делаешь?!

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Ҫул вӑрман хӗрринчен пӑрӑнчӗ те ҫарана чалӑшшӑн тухрӗ.

Дорога отошла от леса и потянулась наискосок через луг.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Эс курман-ха чӑн-чӑн вӑрман, — терӗ те Лодя, ҫавӑнтах мӗн ҫинчен те пулин каласа кӑтартасчӗ-ха тесе Уссури тайгинче хӑй мӗн-мӗн курса ҫӳрени пирки каласа парас тесе шухӑшларӗ.

Ты настоящего леса не видела, — отвечал Лодя и уже обдумывал новый рассказ о своих приключениях в Уссурийской тайге.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

— Пӗлетӗн-и, миҫе километра тӑсӑлать ҫак вӑрман? — тесе ыйтрӗ вӑл.

— Угадай, на сколько тянется этот лес? — говорила она.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Маша, вӑрман ӑшнелле пӑхкаласа, майӗпен те майӗпен ута пуҫларӗ.

Маша то и дело замедляла шаги, всматриваясь в глубь леса.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Ҫулӑн сулахай енче сӗлӗ пусси сарӑлса выртать, сылтӑм енчен ҫул хӗррипех вӑрман пуҫланать.

Слева вдоль проселочной дороги тянулось поле овса, справа вплотную к дороге подступал лес.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех