Шырав

Шырав ĕçĕ:

пуҫӗнчен (тĕпĕ: пуҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вара вӑл хӑйне пуҫӗнчен ҫапса каланӑ: «Мӗнле эпӗ ухмах иккен! Кӑлӑхах темиҫе кулач ҫисе ятӑм. Малтанах манӑн пӗр пӗремӗк илсе ҫимеллеччӗ», — тенӗ.
Тогда мужик ударил себя по голове и сказал: «Экой я дурак! что ж я напрасно съел столько калачей? Мне бы надо сначала съесть одну баранку».

Виҫӗ кулачӑпа пӗр пӗремӗк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫавӑ сӑн — чӑн пулнӑ-ши е вӑл унӑн ӑс-пуҫӗ пӗлсе ҫитмелле мар, темскерле ҫӗнӗ явлени, халиччен те унӑн пуҫӗнчен кайман леш явлени пеккискер пулнӑ-ши?
Было ли это реальностью или же каким-то новым, непостижимым для его ума явлением, подобным тому, которое до сих пор стояло в его памяти?

LI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Тавтапуҫ сана, ӑслӑ хӗр, мансӑр пуҫне кам ӗнтӗ сана пуканесем туса парӗ? — тенӗ те вӑл ӑна пуҫӗнчен шӑла пуҫланӑ.
— Спасибо, — говорит, — умница. Кто тебе без меня кукол делать будет? — и погладил ее по голове.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл ҫӳлелле пӑхнӑ та Дина кукленсе ларнине курах кайнӑ: унӑн чӗркуҫҫийӗсем пуҫӗнчен те ҫӳлте курӑнса тӑнӑ; хӑй пӗтӗмпе усӑнса аннӑ, тенкӗллӗ мӑйисем шӑтӑк тӗлӗнче ҫакӑнса сулланса тӑнӑ; куҫӗсем ҫӑлтӑр пек йӑлтӑртатнӑ.
Видит: Дина присела на корточки, коленки выше головы торчат, свесилась, монисты висят, болтаются над ямой; глазенки так и блестят, как звездочки.

Жилин талпӑннӑ та вӗсене иккӗшне те хӑй ҫинчен йӑвантарса янӑ, анчах ҫавӑнтах лашисем ҫинчен тата виҫҫӗн сиксе аннӑ та, чупса пырса, ӑна пуҫӗнчен пӑшал кучӗсемпе хӗне пуҫланӑ.
Рванулся он, скинул с себя татар, — да еще соскакали с коней трое на него, начали бить прикладами по голове.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лармалли вырӑн пит аял пулнӑран, Стумпӑн чӗркуҫҫийӗсем унӑн янахӗ тӗлнех пырса тӑчӗҫ, вӑрӑм пӑшал кӗпҫи, сӑнӑ пек, ун пуҫӗнчен темиҫе фут ҫӳлелле хӑпарса кайрӗ.
Сиденье было настолько низким, что колени Стумпа очутились почти на уровне его подбородка, а длинный ствол ружья, словно пика, поднялся на несколько футов над его головой.

VI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Йӗнер пуҫӗнчен кӑкарнӑ та хыттӑн карӑнса ларнӑ лассо вӗҫӗнче вӑл тыткӑна илнӗ юлташне сӗтӗрсе килнӗ.
На конце туго затянутого, привязанного к седельной луке лассо он тащил за собой захваченного в плен товарища.

Вара Иван Марьене: «Пуҫӗнчен туртса ил ӑна!» — тесе кӑшкӑрса янӑ.
Тогда Ваня закричал Маше: «Тащи его за голову!»

Вут тухни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан эпӗ хулӑ татӑкӗпе пуҫӗнчен хӗне пуҫларӑм.
и остатком хлыста стал бить по голове.

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл персе янӑ, анчах йыттине пуҫӗнчен тивертес вырӑнне хыҫӗнчен тивертнӗ.
Он выстрелил и не попал в голову, а в зад.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫӗр пин хут патакпа ватӑ путсӗре пуҫӗнчен! — кӑшкӑрса ячӗ Геркулес.
— Сто тысяч ударов палкой по голове старого негодяя! — вскричал Геркулес.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫак тӗлӗнтермӗш хурт-кӑпшанкӑ, — пуҫларӗ энтомолог-ученӑй, хӑйне кам та пулин итленипе-итлеменнине пӑхмассӑрах, — ҫак тӗлӗнтермӗш хурт-кӑпшанкӑ вӗтӗ шӑпӑр ҫунатлисен шутне кӗрет: янах шӑмми пуҫӗнчен вӑрӑмрах, вӑйлӑ аталаннӑ, аялти ҫунаттисем нумай чухне ҫӳлтисемпе пӗр тан.
— Эти изумительные насекомые, — начал ученый-энтомолог свою речь, мало заботясь о том, слушает ли его кто-нибудь, — эти изумительные насекомые принадлежат к сетчатокрылым: сяжки у них длиннее головы, челюсти сильно развиты, нижние крылья по большей части одинаковой длины с верхними.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Путрӗ терӗн-им? — йӗпе пуҫӗнчен лӑпкать вӑл Фридкӑна.
Думала, утону? — похлопывал он Фридку по мокрой голове.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Юрӗ, юрӗ, — пуҫӗнчен ачашлать Фридкӑна Владимир Ильич, — ху вырӑнна кай, енчен кунта жандармсем килсе кӗме шут тытсан, систер.
— Ладно, ладно, — гладит Владимир Ильич по голове Фридку, — иди на место, дай знать, если сюда жандармы вздумают припожаловать.

Поля ҫав хӗрарӑма пилӗкӗнчен ярса тытнӑ та, пуҫӗнчен лӑпкаса: — Акӑ ӗнтӗ пурте иртсе кайрӗ, — тенӗ.
Поля схватила ее в объятия, погладила по голове, сказала: — Вот и все!

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Ҫула май Маняшӑна пуҫӗнчен ачашларӗ, Митьӑн чалӑш выртакан тетрадьне тӳрлетрӗ.
Мимоходом погладила Маняшу по голове, поправила косо лежавшую тетрадь у Мити.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑрушӑ та кӗтмен инкек нумайччен пурин пуҫӗнчен те тухмарӗ пулин те, карап ҫинчи пурнӑҫ хӑй йӗркине кӗчӗ.
Жизнь на борту снова вошла в колею, хотя еще долго все оставались под впечатлением страшной и неожиданной катастрофы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унтан матроссем, качаллӑ атӑ тӑхӑнса, улӑп ҫурӑмӗ ҫине хӑпарса каяҫҫӗ те ҫурӑмӗ ҫинчи ҫу сийне пуҫӗнчен пуҫласа хӳри патне ҫитиччен пӗр пек тӑрӑхсене ҫураҫҫӗ, унтан ҫак тӑрӑхсене пайӑн-пайӑн, фут ҫурӑ хулӑнӑш касса, татӑкӗсене пичкене хурса трюма антараҫҫӗ.
Тогда матросы, надев сапоги с шипами на подошвах, должны будут взобраться на спину гиганта, рассечь слой покрывающего его жира на параллельные полосы от головы до хвоста, затем разделить эти полосы поперек на ломти толщиной в полтора фута, разрезать каждый на куски, уложить в бочки и спустить их в трюм.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мирониха ун ҫумне пырса ларчӗ, ӑна пуҫӗнчен шӑлса, ӑшшӑн калаҫма пуҫларӗ:
Мирониха присаживается с ним рядом, гладит его по голове и растроганно говорит:

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Макитрючиха пуленке ярса тытрӗ те Петрона пуҫӗнчен ҫапрӗ.
Макитрючка схватила шкворень и ударила Петро по голове.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика