Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Огнянов (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Суранӗ сурман пулсан, Огнянов хӑйне калама ҫук телейлӗ туйнӑ пулӗччӗ, тен, вара «Ешӗлех те вӑрманӑм, ешӗл вӑрман» тенӗ юрра та шӑратса янӑ пулӗччӗ…

Если бы не боль, Огнянов чувствовал бы себя совершенно счастливым и, пожалуй, даже запел бы: «Лес ты мой, лес зеленый…»

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӑйне тата лайӑхрах туя пуҫларӗ.

Огнянов чувствовал себя все лучше и лучше.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов вӗтлӗхрен тухса ун патнелле ҫывхарчӗ те: — Ырӑ каҫ сунатӑп, Ненчо бай! — терӗ.

Огнянов выбрался из кустов и, приблизившись к нему, сказал: — Добрый вечер, дядя Ненко!

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Средна-гора леш енчи Вериговӑ ялне Огнянов лайӑх пӗлет.

Деревня Веригово, расположенная по ту сторону Средна-горы, была тоже хорошо знакома Огнянову.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Вериговӑ ялӗнчен. Иван пичче ывӑлӗ, «Ненко», — хавасланса асне илчӗ Огнянов.

Он из деревни Веригово. Ненко, сын деда Ивана», — с радостью подумал Огнянов.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тимсӗлсе итлесшӗн пулчӗ.

Огнянов напряг слух.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Таҫта ҫак вырӑнсенче, нумай пулмасть-ха, вут ҫути курнине асне илчӗ Огнянов.

Огнянов вспомнил, что видел издали красный огонек, горевший где-то в этих местах.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов Овчери ялнелле васкарӗ, ялӗ ҫаплах курӑнмасть.

Огнянов спешил в Овчери, но деревни все не было видно.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кайран, суранне ҫыхса, Огнянов хӑй ҫывхарса ҫитнӗ Средна-гора тӑвӗ патнелле пычӗ.

Перевязав рану, Огнянов направился к Средиа-горе, в предгорьях которой он сейчас находился…

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗҫҫи шыҫса кайрӗ; Огнянов суранӗ вӗрӗлсе каясран шиклене пуҫларӗ; вӗрӗлсе кайсан, нимӗн тума та ҫук, ҫул варрине ҫитнипех ӳкмелле пулать.

Бедро опухло, и Огнянов стал опасаться, как бы не началось воспаление; тогда, чего доброго, придется остаться на дороге.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тертленсе те пулин шыв урлӑ утса каҫрӗ, тепӗр ҫырана тухсан, ларса канчӗ, — сивӗ шыва пула ун урисем кӳтрӗҫ, суранӗ тата ытларах ырата пуҫларӗ.

Он с трудом перешел реку вброд и, выбравшись на берег, сел — от холодной воды ноги у него окоченели и боль усилилась.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов пырса кӗнӗ тӗрӗксен пӗрремӗш ялӗ вилсе пӗтне пекех туйӑнса кайрӗ.

Первая турецкая деревня, встретившаяся Огнянову, казалась вымершей.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах каҫ тӗттӗмӗ хупӑрла пуҫларӗ, Огнянов ҫырма йӑлӑмӗнчен иртсе сӑрталла хӑпарчӗ, кунта ыран тӗрӗк полицийӗсем ҫитеҫҫех ӗнтӗ.

Вскоре сумерки сгустились, и Огнянов покинул сухое речное русло, в которое, он был уверен, завтра нагрянет турецкий карательный отряд.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тата кӑштах итлесе тӑчӗ, анчах нимӗн те илтеймерӗ.

Огнянов долго прислушивался, но ничего не услышал.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах вӑл тип вар тӗпнелле анчӗ, ун ҫыранне лутра мӑйӑр йывӑҫҫисем хупӑрлатчӗҫ, Огнянов сӗм чӑтлӑха кӗрсе пытанчӗ.

Вскоре он спустился в русло высохшей реки с берегами, поросшими низким орешником, и забрался в самую чащу.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗн пулса тӑчӗ-ши хыҫалта, ун хыҫҫӑн чупрӗҫ-ши, чупмарӗҫ-ши, Огнянов ӑна-кӑна пӗлмесӗрех юлчӗ.

Что делалось позади, гнались за ним или нет, он не знал.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сасартӑк Огнянов ҫынсем пынине те илтрӗ.

И вдруг Огнянов услышал, что приближаются люди.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗтлӗхре выртакан ҫынна асӑрханӑ йытӑсем Огнянов патне пычӗҫ те шӑршласа пӑхнӑ хыҫҫӑн малалла юртса кайрӗҫ.

Заметив человека, притаившегося в кустах, гончие подошли, обнюхали его и побежали дальше.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йытӑсенчен нумайӑшӗ ӑссӑр та кӳренме пӗлменскерсем, анчах Эмексизӑн ылханлӑ йытти калама ҫук ас туса тӑрать, ҫавна эпир Огнянов мӑнастирте чухне ӑна епле тапӑннинченех пӗлетпӗр-ха.

Гончие в большинстве не умны и безобидны, но эта проклятая собака оказалась необычайно злопамятной, в чем мы уже убедились, когда она кинулась на Огнянова неподалеку от монастыря.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов канса сывлӑш ҫавӑрчӗ.

Огнянов вздохнул с облегчением.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех