Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑпах сăмах пирĕн базăра пур.
шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Капана, тӗттӗмре аран-аран палӑракан ҫынсен пуҫӗсене, чикаркӑ ҫуннине курса, Хворостянкин ӑнланчӗ: хӑйне Кнышев каласа панӑ пухусенчен пӗри шӑпах ҫакӑнта иртет ӗнтӗ.

Издали увидев копну, чуть приметные в темноте головы людей и огоньки цигарок, Хворостянкин понял: да, именно здесь и шло одно из тех собраний, о котором говорил ему Кнышев.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна унсӑрӑнах ӑнланчӗ: нумай кӳренӳсен сӑлтавӗ шӑпах — Хворостянкин пулнӑ…

Но Татьяна и без этого понимала: именно Хворостянкин и был причиной многих недовольств…

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Хӗвел те тухманччӗ-ха, — ҫавӑн пекех ӗмӗтленсе каларӗ Кнышев, — Виҫҫӗмӗш уй-хир бригадинче, шӑпах килкартинче бедорка ларать, ҫав урапа ҫине Татьяна Николаевна улӑхса тӑнӑ та сӑмах калать, йӗри-тавра — чӑн-чӑн митинг!..

— И еще солнце не взошло, — все так же мечтательно продолжал Кнышев, — а в третьей полеводческой бригаде, как раз посредине двора, появилась бедарка, и стоит на той колеснице Татьяна Николаевна и держит речь, а вокруг — истинный митинг!..

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хворостянкин ҫывӑхӗнче Андрей Васильевич Кнышев тӑрать, ку шӑпах ӗнтӗ Родниковскири пухура «академик» ят панӑ Андрей Васильевич.

Возле Хворостянкина стоял Андрей Васильевич Кнышев, тот самый Андрей Васильевич, которого на собрании в Родниковской называли «академиком».

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпӗ электричество тӗлӗшпе шӑпах пысӑк ӗҫсем тума палӑртнӑччӗ-ха, халӗ ӗнтӗ ҫав ӗҫсене эпир тата хӑвӑртрах туса ирттерӗпӗр.

Я как раз хотел заняться большими делами в плане электричества, теперь уж эти дела мы еще быстрее реализуем.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Куратӑн, авӑ, эпир ыйтса яни шӑпах вӑхӑтра ҫитрӗ, — сӑмахне малалла тӑсрӗ Кондратьев, кулмасӑр тӑма вӑй ҫитереймесӗр.

— Ну, а вышло, как видишь, так, что наш запрос пришелся как раз ко времени.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Кунта вӑл Соньӑна, хӑйӗн пирвайхи юратӑвне курчӗ, вара ӑна хӑйне мӗн ҫитменни, хӑй мӗн шырани шӑпах Соня пулнӑн туйӑнчӗ, — хӑй ҫук чухне Соня ӑнӑҫсӑр качча тухни нимех те мар вӑл…

Здесь он встретил Соню, свою первую любовь, и думалось ему, что Соня и есть то, чего ему не хватало, что он искал, — и ничего, что она без него так неудачно вышла замуж…

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сергей Усть-Невинскине юлма ыйтнине аса илчӗ вӑл — ун чухне ҫакӑн ҫинчен калаҫни те шӳтле япала пек туйӑннӑ ӑна; паян унӑн чӗри шӑпах хӑйне хӑй: «юлатӑп!» — тесе каланине пула савӑнӑҫлӑн та кӑмӑллӑн тапнӑ.

Ему вспомнилась просьба Сергея остаться в Усть-Невинской, — тогда даже разговор на эту тему казался ему всего лишь шуткой; сегодня же ему было и радостно на сердце как раз оттого, что он твердо сказал сам себе: остаюсь!

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Темшӗн шӑпах ҫак ҫумӑрлӑ каҫ унӑн хӑй тӗллӗн нумай шухӑшлас тата нумай ӗҫе татса парас килчӗ.

Почему-то именно в эту дождливую ночь ему хотелось наедине с собой о многом подумать и многое решить.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шӑпах ман кӑмӑл-туйӑма килӗшӳллӗскер…

— Как раз по моему характеру…

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Виктор хирӗҫлемерӗ, ҫакӑн пек машинӑн шӑпах ҫунатсем ҫитмеҫҫӗ тенипе те килӗшрӗ, вара старикӗн кӑмӑлӗ уҫӑлчӗ.

Виктор не стал возражать и даже охотно согласился с тем, что такой машине именно крыльев недостает, и старик сразу подобрел.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шӑпах ҫав калаҫу ӗнтӗ Сергее пурнӑҫ ҫине урӑх куҫсемпе пӑхма хистерӗ.

Именно этот разговор и заставил Сергея посмотреть на жизнь другими глазами.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лампочкӑсем хальчченхи пекех ҫуттӑн ҫунаҫҫӗ пулсан та, вӗсен ҫути ҫуртсене, садсене тата картасене кирек хӑш каҫри пекех ҫутатнӑ пулин те, Сергее тарӑн ыйха кайнӑ станица ҫинче ҫутӑсем шӑпах ҫак сехетре тӗксӗммӗн йӑлтӑртатнӑ пек туйӑнать; ӑна юпасем ҫинчи, пӳртсем умӗнчи хунарсем ун ҫине савӑнӑҫлӑн мар пӑхнӑ пек, кула-кула куҫӗсене хӗснӗ пек туйӑннӑ.

И хотя накал лампочек был обычным, как и во всякую ночь, Сергею казалось, что именно в этот час свет над уснувшей станицей разливался слишком тускло; и еще казалось ему, что фонари и на столбах и у входа зданий смотрели на него как бы с усмешкой.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Питех те чӑн пулнипе ҫав савӑнӑҫ ҫинчен эпӗ шӑпах ҫакӑнта, пысӑк мар ҫемьере каласшӑн, ахаль пекле, тусла калас тетӗп; манӑн шухӑшсем, тен, сана Сергей сессире тухса калама кирлӗ пулӗҫ.

Из-за истины о этой радости я хочу сказать именно здесь, в нашем небольшом семействе, пусть и просто и немного криво, но по-дружески хочу сказать; мои мысли, вдруг, Сергей, тебе понадобятся в выступлении на сессии.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шӑпах ҫавӑн ҫинчен, — ҫилленсе каларӗ Артамашов.

А о том самом, — раздраженно сказал Артамашов.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ун умӗнче шӑпах хайхискер, тырӑ вӑрланӑшӑн Тутаринов «Светлый путь» колхоз председателӗнчен кӑларнӑ Евсей Нарыжный тӑрать.

Перед ним и в самом деле стоял тот самый Евсей Нарыжный, которого недавно сняли с поста председателя колхоза «Светлый путь» за воровство зерна.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич шӑпах ҫак йӑмра айне, курӑк ҫине йывӑррӑн ларчӗ, кӗпине, аттисене хыврӗ те урисене шыва чикрӗ, — шывра ура пӳрнисем вӑрӑм та кукӑррӑн курӑнаҫҫӗ.

Федор Лукич опустился на траву, как раз под этой вербой, снял рубашку, сапоги и опустил в протоку ноги, — пальцы в воде казались длинными и сплющенными.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев ыйтса пӗлме шутламарӗ, пурте ахалех паллӑ: хӑй халиччен мӗнтен хӑраса пурӑннӑ — шӑпах ҫавӑ пулнӑ.

Кондратьев не стал расспрашивать, ибо и без расспросов все было ясно: случилось именно то, чего он так боялся.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сакӑр лашапа ҫавӑрттарса ӗҫлеттермелли, хӑй ӗмӗрӗнче темӗнле двигательсене те курма ӗлкӗрнӗ кивӗ молотилка ҫумне пӗчӗк мотор пӗрлештернӗ, анчах ҫав мотора темшӗн ҫӳлӗк ҫине, шӑпах барабан шкивӗпе юнашар вырнаҫтарнӑ.

Обычная, восьми сил, молотилка, старенькая, очевидно видавшая на своем веку всякие двигатели, была спарована с маленьким моторчиком, который примостился у нее на полке, как раз рядом со шкивом барабана.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шӑпах ҫавӑн пек, — пурнӑҫ савӑнӑҫӗ!

— Именно так, — жизненное счастье!

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех