Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ялкӑшса (тĕпĕ: ялкӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫутӑра кушакӑн тискертерех симӗс куҫӗсем ялкӑшса илчӗҫ, вӑл чӳречерен тухса сирпӗнчӗ, чӗрнисемпе пура кӗтессине чӑрмаласа, ҫӗре анса кайрӗ.

Вспыхнули на свету диковатые, фосфорически зеленые глаза кошки, она метнулась в окно.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак самантра хура тирекӗн ҫӑра тураттисем хыҫӗнчен хӗвел пӑхса ячӗ те, унӑн хӗрлӗ кӗрен пайӑрки малти лаша ҫурӑмӗ ҫине ӳкрӗ; лашан йӑлтӑртатса тӑракан йӗпе ҫӑмӗ пӗр самантлӑха сӳнми хура ҫулӑм пек ялкӑшса илчӗ.

В этот момент из-за кустистых ветвей осокоря глянуло солнце, розовый луч упал на вороного коня, и глянцевая от влаги шерсть его на миг вспыхнула черным неугасимым пламенем.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тавралӑха ҫуркуннехи хӑвӑрт куҫакан каҫ сӗмӗ карса илесси нумай юлман; хӗвел те ялкӑшса ҫунан хӗрӳ ҫаврашкипе анӑҫри кӑвак тӗслӗ, лӗмсӗркке ҫумӑр пӗлӗчӗсен хӗррине сӗртӗннӗ, — анса ларма хатӗрленет.

Уже близки были быстротечные весенние сумерки, уже сходило к закату солнце, касаясь пылающим диском края распростертой на западе лохматой сизой тучи.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Усть-Невински ҫинче ҫутӑ йӑлтӑр-йӑлтӑр ҫунса, ялкӑшса тӑнӑ, бархат пек симӗс пахчасене, площаде, урамсемпе тӑкӑрлӑксене ҫап-ҫутӑ ҫутатнӑ; юпасем ҫинче те лампочкӑсем ялкӑшнӑ, ҫурт чӳречисем те ҫуталса ларнӑ.

Над Усть-Невинской полыхали огни, искрясь и вспыхивая, озаряли бархатную зелень садов, освещали площадь, улицы и переулки; лампочки горели и на столбах и ярко светились в окнах хат.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ку ыйту никам пуҫне те пырса кӗмен, — шӑпах каҫхине, ҫеҫенхире тӗттӗм килсе хупласан, станицӑсем ялкӑшса ҫуталасса кашниех пӗлсе тӑнӑ…

Такой вопрос никому даже в голову не приходил, — каждый понимал, что именно вечером, когда темнота укроет степь, должны вспыхнуть по всем станицам огни…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чи малта, тарланӑ хӗрӳ лашисене аран-аран чарса, Иван Родионовпа Никита Никитич Андрианов килнӗ, ик айккипе ташласа пыракан урхамахсем ҫинче ялав тытакансем пынӑ — хӗрлӗ ялавсем ҫил ҫинче ялкӑшса тӑнӑ.

Впереди, сдерживая взмыленных, горячих коней, гарцевали Иван Родионов и Никита Никитич Андриянов, а по бокам у них плясали на скакунах знаменосцы — красные стяги взвивались на ветру.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Икӗ кунтан, ҫулсем типсе ҫитсен, ҫеҫенхир нихҫан курман илемпе ялкӑшса выртсан, Усть-Невинскине мӗнпур станицӑсенчен, хуторсенчен хӑнасем килме пуҫларӗҫ.

Через два дня, когда просохли дороги и необычайно красочно расцвела степь, со всех станиц и хуторов стали приезжать в Усть-Невинскую гости.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑшпӗр юпасем ҫине пралукне карнӑ ӗнтӗ, вӑл хӗвел ҫинче ялкӑшса чӗтренсе тӑнӑ.

На нескольких столбах провод был уж натянут, искрился и дрожал на солнце.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Машина килнине курсан, юланутсем шак сиккипе машинӑна хирӗҫ чуптарчӗҫ, ҫӳле ҫӗкленӗ ялав ҫил ҫинче вут пек ялкӑшса пычӗ.

Увидев машину, всадники сразу же бросились навстречу машине, а поднятый флаг развевался на ветру, словно огонь.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вут ялкӑшса ҫунма пуҫларӗ — хуралса кайнӑ пӳлӗмре ҫутӑ та ӑшӑ пулчӗ.

Костер вспыхнул пламенем — в закопченной кунацкой сделалось светло и уютно.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халӗ шансах калама пулать, ҫуркунне Кубань ҫурхи шывпа кӗрлеме пуҫласан, Усть-Невинскинчи ГЭС ялкӑшса ҫуталса кайӗ…

Теперь можно с уверенностью сказать, что к весне, когда пойдут вешние воды и заиграет Кубань, усть-невинская ГЭС запылает огнями…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Путса кӗнӗ шӑтӑксенчен Степанӑн куҫӗсем курайманлӑх хӗмӗпе ялкӑшса ҫуталаҫҫӗ.

Из запавших глазниц нестерпимо блестел остро отточенный взгляд Степана.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Нихҫан та манас ҫук Григорий Степанӑн куҫӗсем ҫак самантра епле ялкӑшса ҫуталнине.

Не забыть Григорию короткого взмаха Степановых глаз.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗртен пӗр часовойсем кӑна ҫапӑҫу пыракан вырӑнсенче сарӑрах хӗрлӗ ҫутӑ ярӑмӗсем хӑрушшӑн ялкӑшса чӳхеннине аякран куркаласа тӑраҫҫӗ.

Одни часовые наблюдали за оранжевыми жуткими всплесками света там, где шли бои.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мавзолей умӗн танксем иртеҫҫӗ, ҫил ҫинче гварди ялавӗ ҫулӑм пек ялкӑшса пырать, — Сергей трибуна ҫинче аллине ҫӗклесе Сталин тӑнине курах кайрӗ.

Мимо мавзолея проносились танки, трепетало на ветру, как пламя, гвардейское знамя, и Сергей увидел на мраморной трибуне товарища Сталина с поднятой рукой.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Инҫетри корпуссем ҫине хӗвел ялкӑшса хӑпарчӗ.

В жарком пламени вставало солнце над далекими корпусами.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Таҫта сӑртсем хыҫӗнче хӗвел хӑпарнӑ, инҫетри вӑрман тӑрри халӗ хӗрлӗ тӗспе мар, кӗрен тӗспе ялкӑшса кайрӗ, ту хушши пӗлӗтрен ӳкекен ҫутӑпа ҫуталчӗ.

А где-то в горах подымалось солнце, вершина далекого леса вспыхнула не красным, а розовым пламенем, и ущелье наполнилось падающим с неба светом.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ӑна алӑра тыткалама питӗ кӑмӑллӑ пулнӑ, кӑшт сиктерсенех вӑл хӗвел ҫутипе ялкӑшса илсе, хӗлхемӗсемпе куҫа ҫиет…

Ей было очень приятно держать его в руках, и при каждом подпрыгивании он сиял на солнце, а солнечный блеск есть глаза…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вара уйӑх пӗлӗте урлӑ пӗкӗ пек авӑнчӑк ҫулпа хӑвӑрт шуса каҫрӗ те пӗлӗт асамат кӗперӗ пек ялкӑшса кайрӗ, ҫӑлтӑрсем ҫӗр ҫине тӑкӑна пуҫларӗҫ, Кубань шывӗ те хӑй ҫыранӗсенчен тухнӑн, вӑрман шиклӗн кӗрлесе ларнӑн, ҫеҫенхире темиҫе ҫӗрте пушар хыпса илнӗн туйӑнчӗ…

Луна вдруг описала дугу, и в небе загорелась радуга, посыпались звезды, и казалось ему, будто Кубань вышла из берегов, забурлила, зашумел лес, а в степи вспыхнули пожары…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫав самантра ачаш кӑвак куҫсем килнӗ ҫын кӑкӑрӗ ҫинче ҫӑлтӑр йӑлтӑртатнине асӑрхарӗҫ; унччен ниепле те ҫавӑрма май ҫук пек пӑхса тӑракан хӗрӗн сивӗ пичӗ сасартӑк ӑшӑ кулӑпа ялкӑшса илчӗ, куҫӗсем тата ачашрах та кӑвакрах пулса кайрӗҫ, чуна савакан ҫепӗҫ чӗлхепе калаҫма пуҫларӗ.

Тут нежно-голубые глаза вдруг заметили звездочку, блестевшую на груди у приезжего; строгое, неприступное лицо дежурной озарилось приятной улыбкой, глаза сделались еще более нежными и голубыми, а в голосе появились трогательно-ласковые звуки.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех