Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратать (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗншӗн юратать вӑл мана — пӗлместӗп, — терӗ вӑл.

— Не знаю, за что он любит меня, — сказала она.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Арпашӑнчӑк ӗҫ пулса пырать: Моллипе Ганувер пӗр-пӗрне тахҫанах пӗлеҫҫӗ, вӑл Моллие питӗ-питӗ юратать, анчах хӗрпе темӗн… ӑнланмалла мар.

— Происходит запутанное дело: Молли и Ганувер давно знают друг друга, он очень ее любит, но с ней что-то произошло.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ ӑна ури ҫине тӑма пулӑшрӑм, ӑшӑмра хӗпӗртетӗп; анчах вӑл аллине манӑн аллӑмран тӳрех вӗҫертрӗ те йӑпӑр-япӑр ҫӗкленчӗ, хӑй хӗп-хӗрлӗ; ҫакӑнтанах ӑнлантӑм: вӑл хӑйне хӑй юратать — кушакла.

Я помог ему встать, внутренно торжествуя, но он выдернул свою руку из моей и живо вскочил сам, сильно покраснев, отчего я понял, что он самолюбив, как кошка.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӑна-кӑна шутламасӑрах цепран малалла тухма юратать.

Из цепи без толку вперед лезет.

XIV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Ачи пырать-ҫке, — тесе ҫирӗплетрӗ Сухарев, — анчах пӑртак вӗҫме юратать.

— Парень ничего, — подтвердил Сухарев, — форс только любит.

XIV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Акӑ мана Сухарев ҫапла калать: унӑн Федька йӑлисем пур, тет, цепра сиксе тухма юратать, паттӑрлӑхӗпе усӑсӑр мухтанма шутлать, тет.

Мне вот Сухарев говорит: у негоде Федькины замашки, любит-де в цепи вскочить, храбростью без толку похвастаться.

XIV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл хытӑ кӗмсӗртетме, шӑв-шав кӑларма кӑна юратать.

Было бы побольше грома, побольше паники!

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Федя вӑрттӑн йӑпшӑнса пыма юратать: уншӑн пулсан лаша таканӗсем ан шаккаччӑр, шпорсем ан чанкӑртатчӗр, лашасем ан кӗҫенччӗр, — итлемен лашасене ҫавӑнтах сӑмсинчен чӑмӑрӗпе лектерсе илет, лашасем ҫинчи ҫынсем ан пӑшӑлтатчӗр, — итлемесен пӗр самах каламасӑрах ҫурӑмран саламатпа тӑсса илет.

Любил Федя подкрасться тихо, чтобы не стучали подковы, чтобы не звякали шпоры, чтобы кони не ржали — а не то кулаком по лошадиной морде, чтобы всадники не шушукались, а не то без разговоров плетью по спине.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Пӗтӗм ҫак вӑхӑтра, унӑн чӗтрекен пӳрнисем ҫӗҫӗ сусӑрлатнӑ ӳтӗн черчен шурӑлӑхне перӗннӗ чухне, вӑл пӗчӗкҫӗ ҫара ҫак кӑкӑра тӑранми-урмӑш туйӑмпа, ҫепӗҫҫӗн юратать — ҫак ҫепӗҫлӗх тилӗрӳ сирпӗнӗвӗсемпе ылмашӑнать, унтан — терт-асаплану…

Все это время, пока дрожащие пальцы его касались нежной белизны тела, изувеченного ножом, он испытывал бешеную ненасытную нежность к этой маленькой, обнаженной груди, — нежность, сменяющуюся взрывами ярости, и страдание.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Юс Дейпа йӗкӗлтешме юратать, — вал Дея темшӗн кураймасть.

Юс любил подразнить Дея, — слепой был ненавистен ему.

Суккӑр Дей Канет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 379–382 с.

Гонасед пӗлме юратать, тачка, ҫынна шанать тата — романтик.

Гонасед был любопытен, тучен, доверчив и романтичен.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Ҫамрӑк хӗрарӑма туй хыҫҫӑнхи пӗрремӗш уйӑх та пулин телей кӳреймерӗ, — вӑл вара хӑйӗн упӑшкине хӗрӳллӗн юратать, ҫавӑнпах-тӑр упӑшкин уйрӑлӑва хатӗрлекен, шухӑшласа тӑвакан ӗҫӗсене те асӑрхамасть.

Даже первый месяц брака не дал счастья молодой женщине, так горячо любившей своего мужа, что она не замечала его обдуманных действий, подготовляющих разрыв.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл ҫынсенчен йӗрӗнмест, вӗсене кураймасть те мар, анчах вӗсене кӗнекери ҫынсем пек юратать.

Он не презирал, не ненавидел людей, но любил их как людей в книгах.

VIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Юратать?

— Любит?

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Эпӗ пӗлнӗ тӑрӑх — ҫураҫнӑ хӗрӗр сире питӗ хытӑ юратать.

 — насколько я знаю, ваша невеста очень любит вас.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Консуэло ӑна юратать.

— Она любит его.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Турӑ чӑтӑмлисене юратать.

Господь терпеливых любит.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Давенант янкӑр ҫутӑ пӳлӗмсене юратать: аптекӑсене, парикмахерскисене, савӑт-сапа лавккисене, — унта нумай-нумай кӗленче те фаянс япаласен ҫутисен йӑлтӑртатӑвӗ вӑл ҫеҫ ӑнланакан уяв курӑмӗсене ӗренкелеҫҫӗ.

Давенант любил ярко освещенные помещения: аптеки, парикмахерские, посудные магазины, где блеск огней в множестве стеклянных и фаянсовых предметов создавал лишь ему понятные праздничные видения.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Анчах Футроза ҫут ҫанталӑк нихӑш професси патне те туртӑм паман, мӗн пур ӗҫ, наукӑран пуҫласа супӑнь фабрикацийӗ таранчченех, уншӑн ниме тӑман япала ҫеҫ, паллах, пӗлтерӗшлӗ пӗр туртӑмпа танлаштарсан; ҫак туртӑм кӑштах тӗлӗнмеллерех: Футроз ухмаха ернӗн, капашсӑр хытӑ вулама юратать.

Однако Футроз не имел естественной склонности ни к какой профессии, и всякая деятельность, от науки до фабрикации мыла, равно представлялась ему не стоящей внимания в сравнении с тем, единственно важным, что — странно сказать — было для него призванием: Футроз безумно любил чтение.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Урбан Футроз хӑйӗн хӗрӗсене ҫав тери хытӑ юратать, ҫавӑнпах вӗсен кӑмӑлне яланах туллин тивӗҫтерет; ҫакӑншӑн парне — иртӗнсех кайнӑ ачисем кирек мӗн ыйтнине виҫесӗр парӑннӑшӑн нихӑҫан та ӳкӗнме тивменни.

Урбан Футроз так любил своих дочерей, что не отказывал им ни в чем: в награду за это ему никогда не приходилось раскаиваться в безмерной уступчивости любым просьбам избалованных девушек.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех