Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каҫ сăмах пирĕн базăра пур.
каҫ (тĕпĕ: каҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ан пӑшӑрхан, сан патна эп, пӗлтӗрхи пек, каҫ выртмалла килмен-ха, пулӑшу ыйтма килтӗм, хамшӑн мар, хамӑр ӗҫе пулӑшмалла пулать…

— Не беспокойся, теперь я пришел к тебе просить не пристанища, как в прошлом году, а другой услуги, и не для себя лично, а для нашего дела…

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стара-планинан тӗксӗм катрамӗсем ҫӑлтӑрсем патнелле шӑппӑн кармашаҫҫӗ, каҫ тӗттӗмне пула вӗсем ҫывӑхра пек туйӑнаҫҫӗ.

Темные громады Стара-планины безмолвно вздымались к звездам и во мраке ночи казались близкими.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫ тӗттӗмӗ ҫывхарчӗ.

Сумерки сгущались.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов кунта Дойко бай трактирӗнче каҫ выртма шут тытрӗ, вӑл пӳлӗме кӗрсе тӑма ҫеҫ ӗлкӗрчӗ, ун хыҫҫӑнах башибузуксем — пурӗ вун пиллӗкӗн — пӑшалӗсене ҫӗклесе пусма тӑрӑх хӑпара пуҫларӗҫ, вӗсене жандарм ертсе пыратчӗ, Бойчо ҫав жандарма шӑпах тӗрӗк ялӗнчи кофейньӑра курнӑччӗ.

Огнянов решил переночевать на постоялом дворе дяди Дочко, но только он вошел в комнату, вслед за ним по лестнице поднялись пятнадцать башибузуков с ружьями; их вел полицейский, которого Бойчо видел накануне в кофейне турецкого селения.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юр пӗтӗм таврана шуратнӑ, тӗттӗм каҫ та ҫутӑрах курӑнать.

Белая его пелена покрывала все вокруг, и ночь посветлела.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чипер кайӑр, ыр каҫ пултӑр! — терӗ Петр кӑштах тӑрсан, унтан Огняновпа пӗрле вӗсем килнелле утрӗҫ.

— Прощайте, спокойной ночи! — крикнул Петр своим товарищам и зашагал домой вместе с Огняновым.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кӗҫӗр каҫ вӑл хӑй валли хӗр вӑрланӑ та, пӗрер черкке эрех сыпма кӗтӗмӗр…

— Он нынче ночью украл себе невесту, вот мы и ходили к нему выпить по чарке вина…

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗҫӗрхи каҫ вӑл чӑтса-тӳссе те хӑраса ирттернине каласа та пӗтерес ҫук, мӗн курса асапланни ӑна тӗлӗк пек туйӑна пуҫларӗ.

В этот вечер он натерпелся такого страха и так измучился, что ему стало казаться, будто все это сон.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Донка, хӗрӗм, пыр, куку патне ҫывӑрма кай, анчах урампа ан ҫӳре, ҫатан урлӑ каҫ, — терӗ Цанко.

— Донка, иди, доченька, ночевать к дяде, только лезь через плетень, не ходи по улице, — сказал Цанко.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗҫӗр каҫ шӑпах пирӗн патӑмӑрта улах лараҫҫӗ, пирӗн хӗрсене курса кайӑн.

Нынче вечером у нас посиделки, посмотришь на наших девок.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫул тӑрӑх кашкӑрсем ӳлесе пычӗҫ, вӗсем укӑлча патне ҫитеричченех йӗрлерӗҫ, ҫапла Огнянов каҫ пуласпа тин яла пырса кӗчӗ.

Таким образом, Огнянов добрался до деревни только к вечеру, провожаемый воем волков, которые гнались за ним до самой околицы.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫ выртмаллипех юл…

Оставайся на весь вечер…

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫ выртса кай, пур пӗрех ыран пасара ҫитме ӗлкӗретӗн.

Лучше переночуй здесь, все равно завтра успеешь на базар.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ырӑ каҫ сире!

— Добрый вечер!

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянова хӑй тахҫан пӗр каҫ выртнӑ кайри пӳлӗме вырнаҫтарчӗҫ.

Огнянова отвели в заднюю комнату, где он однажды уже ночевал.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов вӗтлӗхрен тухса ун патнелле ҫывхарчӗ те: — Ырӑ каҫ сунатӑп, Ненчо бай! — терӗ.

Огнянов выбрался из кустов и, приблизившись к нему, сказал: — Добрый вечер, дядя Ненко!

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах каҫ тӗттӗмӗ хупӑрла пуҫларӗ, Огнянов ҫырма йӑлӑмӗнчен иртсе сӑрталла хӑпарчӗ, кунта ыран тӗрӗк полицийӗсем ҫитеҫҫех ӗнтӗ.

Вскоре сумерки сгустились, и Огнянов покинул сухое речное русло, в которое, он был уверен, завтра нагрянет турецкий карательный отряд.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗр-пӗр палӑрсах кайми вырӑна ҫитсе, каҫ тӗттӗмӗ пуличчен кӗтме шут тытрӗ вӑл, малалла Стара-планина тӑрӑхӗнчи граб вӑрманӗн чӑтлӑхӗнче пытанса тӑрӑп тесе утрӗ.

Наконец он решил дождаться ночи в каком-нибудь укромном месте и отошел еще дальше, к отрогам Стара-планины, где мог укрыться в густых зарослях граба.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчова конака илсе пынӑ каҫ вӑл Огнянов пирки мӗн шухӑшланине пӗтӗмпе бее каласа панӑ.

Стефчов, когда его в прошлую ночь привели в конак, изложил свои подозрения бею и рассказал все, что узнал про Огнянова.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хуса ҫитсе ыйтар-ха унран, мӗншӗн вӑл пиртен «ырӑ каҫ» тенине илтесшӗн мар, — терӗ те Огнянов палламан ҫын хыҫҫӑн чупма тытӑнчӗ.

Давай-ка догоним его и спросим, почему он не хочет услышать от нас «добрый вечер», — сказал Огнянов и погнался за незнакомцем.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех