Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑши сăмах пирĕн базăра пур.
шӑши (тĕпĕ: шӑши) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каҫхине ман ывӑл татах шӑши таппине майлаштарса лартрӗ.

Вечером сынишка опять насторожил живоловку.

Шӑши патши // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ирхине пӑхатпӑр — тапӑри илӗртме хунӑ апата ҫисе янӑ, шӑши вилли выртать.

Утром смотрим — приманка съедена и в мышеловке лежит мёртвая мышь.

Шӑши патши // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Вӗсене тытма тесе ман ывӑл шӑши таппи лартрӗ.

Мой сынишка поставил на них мышеловку-живоловку.

Шӑши патши // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Мерекке кӗлет айӗнчен шӑши тытса тухатчӗ — чӑрмантарса тӑмарӑм.

В этот момент Мурка вылезла из-под амбара с мышкой в зубах: видать, поймала только что — не хотелось её отвлекать.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Вӗренсе пӑхнӑ, тет те, шӑши кушак умӗнчен аш вӑрлама…

Повадился кувшин по воду ходить…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗри хутса ӑшӑтнӑ курницӑра шӑши лӑпӑр-лапӑрӗпе кантӑр вӑрри шӑрши кӗрет.

В просторной, жарко натопленной горнице пахло мышами и конопляным семенем.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кирпӗч тиенӗ чух ху шӑши пек мӑштах лартӑн пуль-ха.

— Небось, сам, когда кирпичи отнимали, сидел тихо, как мышь!

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Слава, вилсен те хуть ҫӳлте вилесчӗ, кунта мӗн вӑл, шӑши пек.

Слава, уж лучше там, наверху, погибать, чем здесь, как мыши.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Аслӑ курницӑна кантӑр вӑррипе шӑши каяшӗн тӑкӑс шӑрши ҫапнӑ.

В просторной горнице резко пахло конопляным семенем, мышами.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калмӑксен виҫӗ сотнине яччӑр та, урӑхран пурпӗр тупаймаҫҫӗ!» — шухӑшларӗ вӑл, шӑши куршанакӗ пусса илнӗ хӑмӑл тӑрӑх лӑкӑштатса пынӑ май.

Черта с два найдут, нехай хучь три сотни калмыков присылают!» — думал он, хромая по заросшей брицей стерне.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк, шӑши пек йӑрӑскер, хӑна умне турилкке пырса лартрӗ, хуҫӑк авӑрлӑ ченӗҫке хурса пачӗ.

Хозяйка, проворная, как мышь, подала гостю тарелку и вилку с выщербленным черенком.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аякра, юр вӗҫтерсе хӗве-хӗве лартнӑ ҫӗрте, пӳртсенче шӑши куҫӗ пек ҫутӑсем сӳнеҫҫӗ, ҫӑл тараси чӗриклетет, шыв ӑсма пынӑ хӗрарӑмсем пӗр-пӗрне уҫӑ сасӑпа кӑшкӑрса чӗнеҫҫӗ, ҫул тӑрӑх ерипен пыракан утӑ тиенӗ ҫуна тупанӗсем йынӑшаҫҫӗ, лав ҫул хӗррине шӑлса пыни курӑнать, таҫта малта пӗкӗ ҫинче шӑнкӑрав хуллен тинкӗлтетет — ун сасси хрусталь сасси пек таса.

Гаснут вдали, среди сугробной сумятицы, жидкие огоньки в избах; скрипит журавель колодца, и звонко перекликаются голоса баб, пришедших за водой; натужно скулят полозья саней медленно двигающегося по дороге обоза с сеном, видно, как метут края воза по обочинам; тихо звякает где-то впереди колокольчик на дуге — звон его хрустально ломок и чист.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртре шӑпрах та ӑшӑрах, шӑши шӑрши, тусанпа кӑмӑскӑ шӑрши кӗрет.

В доме было теплее, пахло мышами, пылью, плесенной затхлостью.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ил часрах хӑвӑн шӑши куҫна!

— Убери свою мигалку!

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӗрӗп сыснанни майлӑ пӗчӗк питне ҫӗрелле пӗшкӗртнӗ те, мӑшлата-мӑшлата, йӗплӗ ҫурӑмӗпе типӗ хытхура тунисене чӑштӑртаттарса, шӑши йӗрӗпе хӑвӑрт шуса пырать.

Еж торопко подвигается вперед по мышиному следу, опустив крохотную свиную мордочку, сопя и черкая иглистой спиной по сухим бурьянным былкам.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Астутар ӑна: ҫӗрле хутор тӑрӑх пит ан ҫӳретӗр, атту ярса тытатпӑр та, унран йӗпе шӑши кӑна юлӗ!» — теҫҫӗ.

Перекажи ему, чтобы ночью по хутору не ходил, а то поймаем, беды он наживет!»

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нумай пулать-и Дуняшка манкине те шӑлма пӗлмен хӗрачаччӗ; ҫӳретчӗ чупса, ҫурӑмӗ хыҫӗнче пӗчӗк ҫивӗтӗсем шӑши хӳри пек пӗтӗлтететчӗҫ, халӗ пӑх ав епле вӑл, паян тесен паян хӑть качча пар.

Давно ли Дуняшка была сопливой девчонкой; бывало, бегает, а по спине косички мотаются, как мышиные хвостики, а зараз уж вон она, хучь ныне замуж.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ут чӗрни айӗнчен шӑши вучӗ пек сарӑ хӗм сирпӗнсе тухрӗ: такан ҫара ҫӗпре амӑшӗ тӑрӑх шуса кайрӗ пулмалла.

Из-под копыт выпорхнула желтым светлячком искра; должно, подкова скользнула по оголенному кремню.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эх эс, шӑши каяшӗ, — пӳлнӗ вӑрҫакана салтаксем.

— Эх ты, мышиный помет, — оборвали его солдаты.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Вӑл вӑрахчен пӳрнипе сӗтеле тӑкӑртаттарса ларать; ахӑртнех, тен, пуҫри шухӑшӗсем шӑши пек йӑпӑртатса чупнине тӑнлать пулмалла.

Долго барабанил пальцами, вслушивался во что-то — быть может, в мышиную суетню собственных мыслей.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех