Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗнӗ (тĕпĕ: кӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пахчари курӑк таврашне ҫеҫ ҫинӗ — ҫӗр улми ҫулҫинчен симӗс шӗвек пӗҫернӗ, унран ӗнене ӗҫтерекен ҫӑра шыв шӑрши кӗнӗ, йӗрӗнтернӗ пулин те, ӑна йывӑҫ кашӑксемпе сыпнӑ.

Ели одну зелень с огорода — варили из ботвы зеленую жижу, пахнувшую коровьим пойлом, и, преодолевая отвращение, хлебали деревянными ложками.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Куҫ хупса иличчен хапхана ҫӗмӗрсе кӗнӗ пулӗччӗҫ!

Мигом ворота бы выломали!

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳрте аҫа ҫурипе амӑшӗ кӗнӗ.

В дом вошли отчим и мать.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Такам террасӑ патнелле пынине илтсен, Костя чӗрне вӗҫҫӗн пӳрте чупса кӗнӗ те сентре ҫине хӑпарса выртнӑ.

Заслышав, что кто-то идет к террасе, Костя на цыпочках вернулся в дом, залез на полати.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя ҫилли тулса килнӗ хӗрачан сасси чӗтреннинчен тӗлӗннӗ, ун ҫине пӑхса илнӗ те, вӑрт ҫаврӑнса, картишне кӗнӗ.

Костя удивился дрожащему от злобы голосу девочки, посмотрел на нее и, отвернувшись, вошел во двор.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрачи ашшӗ патне хӗсӗнкелесе кӗнӗ те, ӑна мӑйран ытамласа илсе, шӑнӑрлӑ та урлӑ хӑлхисенчен пӑшӑлтатнӑ:

Дочка протиснулась к отцу и, обвив руками его шею, что-то зашептала в оттопыренное хрящеватое ухо.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Улӑм витнӗ пӳртсем ҫийӗн йынӑшакан чан сасси чарӑнмасӑр юхнӑ, ӗнӗк шӑрши кӗнӗ.

Не умолкая, стлался над крышами ощетинившихся соломой изб заунывный стон колокола, несло гарью.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сасартӑк ӗҫкӗ-ҫикӗ шавне хӑрушлӑх ҫинчен пӗлтерекен чан сасси вирхӗнсе кӗнӗ.

Неожиданно в гомон и гвалт гульбы ворвался тревожный набатный гул.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ура айӗнче хӗвел ҫаврӑнӑшӗпе мӑйӑр хуппи шӑтӑртатнӑ, тар шӑрши, табак, селедкӑ, хӑяр шывӗ шӑрши кӗнӗ.

Хрустела под сапогами подсолнечная и ореховая скорлупа, пахло потом, табаком, селедкой и огуречным рассолом.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чи кайран ырханкка, курпун, салхуллӑ сенкер куҫлӑ пӗчӗк хӗрача чупса кӗнӗ.

Последней прибежала худенькая, девочка-подросток — горбунья, с голубыми грустными глазами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртрен икӗ ывӑлӗ, ҫитӗннӗскерсем, шурӑ ҫӳҫлӗ, шап-шурӑ шӑллӑ илемлӗ ҫамрӑксем тухнӑ, картишӗнчен аслӑ ывӑлӗпе икӗ кинӗ — сарафансем тӑхӑнса капӑрланнӑскерсем — кӗнӗ.

Из дома вышли два сына, рослые, беловолосые, белозубые красавцы, явился со двора старший, две невестки, одетые по такому случаю нарядно — в яркие сарафаны.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ҫенӗхрен чупса тухнӑ, сарая чупса кӗнӗ те, пуҫне минтер ҫине чиксе, йӗрсе янӑ…

Он выскочил из сеней, прибежал в сарай и, ткнувшись ничком в подушку, заплакал.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Куккӑшӗ хӑйӗн лутра, кӗрнек кӗлеткипе калинккене хупӑрласа тӑнӑ, ӳсӗрскер, тутисене чалӑштаркаласа кулнӑ, — унран эрех шӑрши кӗнӗ.

Тот стоял, загородив своей низкорослой, коренастой фигурой проход, и пьяно ухмылялся; от него несло водкой.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах тепӗр икӗ уйӑхран вӑл тӑна кӗнӗ пек пулнӑ, хӑйӗн хуйхине нимӗнпе те пулӑшма ҫуккине ӑнланса илнӗ, пӗррехинче, Костьӑна сӗтел хушшине лартса, пӗр пысӑк суту-илӳ ялӗнче пурӑнакан тӑван пиччӗшӗ Сидор патне ҫыру ҫыртарнӑ.

Но спустя месяц-другой она немного отошла, примирилась и однажды, усадив Костю за стол, стала диктовать письмо родному брату Сидору, жившему в большом торговом селе.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӑкӑрӑлса тӑракан кӑшт шыҫӑннӑ пек курӑнакан кӑкри ҫинче ӑвӑс тӗслӗ сарӑ аллисем лӑпкӑ выртнӑ, сак патне чӗркуҫленсе ларнӑ амӑшӗ хӳхлесе макӑрас мар пулсан, ашшӗ картишӗнчен вутӑ ҫурса кӗнӗ те, пурттине сак айне пӑрахса, кӑтра аркӑллӑ кӗрӗк пиншакне сарса, канма выртнӑ тесе шухӑшлама пулнӑ…

На выпуклой и словно чуть вздувшейся груди покойно лежали восково-желтые кулаки, и, если бы на коленях возле лавки не стояла и не причитала мать, можно было подумать, что отец вернулся с улицы, где колол дрова, бросил под лавку топор, расстелил полушубок с курчавой свесившейся полой и прилег отдохнуть…

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пӳртре тӑна кӗнӗ.

Пришел он в себя уже в избе.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сергей Егорович 2006 ҫулта ҫӗре кӗнӗ, ӑна Братск хулинче пытарнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ӑна ӗҫ ҫӗкленӗ // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 2 стр.

Решеткеллӗ ҫӳлӗ чӳречерен, пыл карасӗ витӗр сӑрхӑнса кӗнӗ пек, кӗрхи ултавлӑ хӗвел ҫутатать, ирӗлсе тӑрса куҫа йӑмӑхтарать.

В высокое решетчатое окно, как сквозь соты, светило обманное осеннее солнце, плавилось, слепило глаза.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ та малалла вӗренме кайман, хӑй каланӑ тӑрӑх, районти ӗҫ тӑвакан комитета темӗнле лайӑх вырӑна кӗнӗ.

Лиза тоже не поехала учиться дальше и устроилась па какую-то, как она уверяла, выгодную должность в райисполкоме.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Часах вӑл ҫакӑн ҫинчен шухӑшлама пӑрахнӑ, техникумӑн юлашки курсӗшӗн экзамен панӑ та колхоза ӗҫлеме кӗнӗ.

Ей стало вдруг все безразлично, сдав экзамены за последний курс техникума, она поступила работать в колхоз.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех