Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтах сăмах пирĕн базăра пур.
йӑлтах (тĕпĕ: йӑлтах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унта сирӗн йӑлтах каласа пама тивет: мӗншӗн тыткӑна илнӗ эсир пирӗн тантӑша, мӗншӗн ӑна пистолетпа хӑратнӑ?

и там вы будете объяснять, почему похитили нашу одноклассницу, угрожали нам пистолетом,

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл хӑй йӑлтах ӑнланнине пӗлтерсе пуҫне сӗлтрӗ.

не отрывая его от головы похитителя, кивнул.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Йӑлтах ӑна каласа памалла та, мӗн тӑвас тет — ҫавна тутӑр.

Надо ему все рассказать, и пусть он все решает.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Апла тӑк вӑл халь йӑлтах пӗлет.

Теперь она все знает?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ӗҫ шала кӗрсе кайиччен йӑлтах каласа памалла.

Все рассказать, пока не зашло совсем далеко.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Мӗнле ҫӑмӑллӑн пулса пырать сан йӑлтах.

— Как у тебя все просто получилось.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Паянтан унӑн йӑлтах урӑхла: килӗнче те, шкулта та, урамра та.

Изменения везде. В семье, доме, школе, на улице.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Завуча, унран та ытларах класса йӑлтах ӑнлантарса памалла.

Объяснить завучу, а главное, классу, в чем тут ошибка, и все.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Эрнекун йӑлтах вӗҫленмелле.

В пятницу вечером все будет кончено.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Кивӗ вырӑнсене пурнӑҫ таврӑнать, вӑрҫӑ вӗсене йӑлтах урӑхла сӑнар кӗртнӗччӗ, Мускаври 1944-мӗш ҫулхи ҫуллахи вӑхӑт ҫӗннипе кивви хирӗҫ пулни пире тӗлӗнмелле ҫамрӑк туйӑм пачӗ.

Жизнь возвращалась на старые места, война сделала их совсем другими, и странным, молодым ощущением столкновения нового и старого была полна Москва лета 1944 года.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав каҫсем, паллах, пулман та пулӗччӗҫ, Катьӑпа тӗл пулнӑ телейӗм те пулман пулӗччӗ, тен, ирхине вӑл мана ӑсататчӗ-ҫке-ха, ача-пӑча вылямалли хӑмпӑ пек курӑнан вӑтанчӑк ҫамрӑк хӗвел, поляр кунӗн пуҫламӑшне пӗлтерсе, тусен тӑррипе ҫӗкленетчӗ те юри пирӗншӗн ҫутатнӑ пек туйӑнатчӗ… радио пире хамӑр ҫӗнтерӳсем ҫинчен каҫсерен пӗлтерсех тӑман пулсан, пирӗн чӗремӗрсем хӗпӗртесси те пулман пулӗччӗ, е вӑл пулсан та йӑлтах урӑхла пулнӑ пулӗччӗ-и.

Конечно, не было бы этих вечеров, этого счастья встреч с Катей, когда наутро она провожала меня и робкое, молодое солнце, похожее на детский воздушный шар — солнце начала полярного дня, — как будто нарочно для нас поднималось над линией сопок… не было бы этого душевного подъёма или он был бы совершенно другим, если бы радио каждую ночь не приносило известий о наших победах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Катя кунта иккенне пӗлмен чухне вӗҫни вӑл хӑйне, вӑл Полярнӑйра сывах та чипер, эпӗ ӑна сӗтел хушшинче чей тултарса ларнине ҫитес кунсенчех курасса пӗлсе вӗҫни йӑлтах урӑхла ӗҫ.

Но одно было летать, не зная, что с Катей, и совершенно другое, зная, что она в Полярном, жива и здорова и что на днях я увижу её разливающей чай за столом.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳҫне кастарни кӑна та марччӗ-ха, вӑл хӑй те йӑлтах улшӑннӑччӗ, анчах манӑн халь ун ҫинчен шухӑшлассӑм килмерӗ, умра мӗн пурри пурте вӗҫсе тӑчӗ, пурте таҫта шурӑ — эпир хамӑр та, тирпейлесех ҫитермен пӳлӗмсем те, унта Катьӑн уҫнӑ чӑматанӗ те — эпӗ чӳречерен шакканӑ чух вӑл унтан темӗн илетчӗ пулас, — ҫавӑнтан тата пӗр кӗтесре тутӑрпа сухалне шӑлкаласа тӑракан доктор та, вӑл кунтах тӑнӑ пулнӑ иккен, унтан чӗрне вӗҫҫӗн пускаласа тухса каясшӑнччӗ, эпӗ ӑна ямарӑм.

Она не только подстриглась — она стала другая, но сейчас я не хотел думать об этом. Всё летело, летело куда-то: и мы, и эта комната, совершенно такая же, как две соседние, с разбросанными вещами, с открытым Катиным чемоданом, из которого она что-то доставала, когда я постучал, с доктором, который, оказывается, всё время был здесь же, стоял в углу, вытирая платком бороду, а потом стал уходить на цыпочках, но я его не пустил.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Часах уйӑх, хӑй таврашӗнчи тӗтрене ҫӗнтернӗ пек пулса, йӑлтах тасалса ҫитрӗ, анчах ирхи кӗренлене пуҫланӑ пӗлӗте кура, вӑл вӑйсӑрӑн шуралчӗ.

Потом она стала ясная, как бы победившая всё вокруг, но побледневшая, обессилевшая, когда оказалось, что мы идём к утреннему, розовому небу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пирӗн инкеке, радио та йӑлтах ӗҫлӗхрен тухнӑччӗ, хӑй ӗҫне чӑтма ҫук юратакан радист ӑна мӗнле май кӑна пӑрса пӑхмарӗ-тӗр, радио, чул пек, пӗр сасӑ та памарӗ.

Но радио, к сожалению, было разбито, и как его ни вертел упрямый радист, оно было немо, как камень.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑннипе каласан, чи малтанхи вӗҫеврех хӑй вӑл Ҫурҫӗртен йӑлтах ютшӑннине туйса илнипе чун-чӗререн пӑшӑрханать, «ҫӗр туйӑмне» чухлайми пуличчен ютшӑннӑ иккен вӑл, ҫав туйам кирек хӑҫан та кунта урӑхларах пулаканччӗ.

На деле он глубоко потрясён, потому что в первом же полёте убеждается, что совершенно отвык от Севера, так отвык, что забыл даже «чувство земли», которое здесь всегда было немного другим.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑлчансен вара кӑсӑруксӑр картузӗсем ҫине Н. М. саспаллисем ҫаптарнӑ (унӑн величество карапӗ), вӗсем хӑйсене уясарах тытаҫҫӗ, ҫапах вӗсен те пирӗн моряксенчен йӑлтах уйрӑмлӑхӗ вӑл — хӑйсене хӑйсем сыхланарах тытас ҫукки, ку тӗлӗнтерет вара мана.

Англичане, с начальными буквами HMS (его величества корабль) на бескозырке, держались немного строже, но и у них был беспечный вид, совершенно отличавший их от наших моряков и казавшийся мне странным.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав шухӑша витӗр пӑхсан, ун хыҫӗнче йӑлтах урӑххи тӑрать, терӗм.

Но что за всем этим стоит другое, совершенно другое.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ «пур кӑмӑлтан та» терӗм, ку чӑнах та ҫаплахчӗ ӗнтӗ, хуть эпӗ хӑшне пӗр сӑлтавпа, ыттисене йӑлтах урӑхла сӑлтавпа курасшӑнччӗ.

Я сказал «страстно», и это было именно так, хотя одних людей я хотел увидеть по одним причинам, а других — по совершенно другим.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте ӗлӗкхи пекех туйӑнатчӗ те, анчах халӗ ӗнтӗ йӑлтах урӑхлаччӗ.

Всё, кажется, было, как прежде, но всё было уже совершенно другим.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех